พัฒนาหลักสูตรฝึกอบรมการดูแลเยาวชนให้ปลอดจากยาเสพติด สำหรับผู้ปกครองนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 โรงเรียนสุราษฎร์ธานี จังหวัดสุราษฎร์ธานี

Main Article Content

สิทธิชัย นันทรัตน์กุล

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัญหาและความจำเป็นในการพัฒนาหลักสูตร และเพื่อพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรมการดูแลเยาวชนให้ปลอดยาเสพติดสำหรับผู้ปกครองนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 โรงเรียนสุราษฎร์ธานี จังหวัดสุราษฎร์ธานี วิธีการศึกษาแบ่งออกเป็น 2 ขั้นตอน ดังนี้


กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้ได้แก่ผู้ปกครองจำนวน 266 คน เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล ได้แก่ แบบสอบถาม แสดงให้เห็นว่า มีปัญหาและความจำเป็นในการพัฒนาหลักสูตรที่สำคัญ 4 เรื่องตามลำดับ คือ วิธีการและแนวทางการดูแลเยาวชนให้ปลอด   ยาเสพติดการสร้างครอบครัวอบอุ่น การมีส่วนร่วมของผู้ปกครองในการดูแลเยาวชนให้ปลอด     ยาเสพติด และต้องการมีความรู้ความเข้าใจเรื่องยาเสพติด


การพัฒนาหลักสูตรนำข้อมูลที่ได้จากขั้นตอนที่ 1 มากำหนดเป็นโครงร่างหลักสูตรฝึกอบรมซึ่งประกอบด้วย 1) ปัญหาและความจำเป็นในการพัฒนาหลักสูตร 2) จุดมุ่งหมายของหลักสูตร 3) เนื้อหาในหลักสูตรมี 4 เรื่อง คือ ความรู้เรื่องยาเสพติด การดูแลเยาวชนให้ปลอดจากยาเสพติด การป้องกันยาเสพติดในกลุ่มเยาวชนโดยการป้องกันทางสังคม และการสร้างสายสัมพันธ์ในครอบครัว เนื้อหาแต่ละเรื่องประกอบด้วย จุดมุ่งหมายเชิงพฤติกรรม เนื้อหา เทคนิคการฝึกอบรม สื่อ/อุปกรณ์การฝึกอบรม เวลาและการประเมินผล และผลการประเมินโครงร่างหลักสูตรฝึกอบรมที่พัฒนาขึ้นโดยผู้รอบรู้เฉพาะทางจำนวน 9 คน พบว่า มีความเหมาะสมและสอดคล้องในระดับมากถึงมากที่สุด แล้วนำผลการประเมินและข้อเสนอแนะมาปรับปรุงหลักสูตรฝึกอบรมให้สมบูรณ์พร้อมนำไปทดลองใช้และใช้จริงได้ต่อไป

Article Details

ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

กัญญา ริยาพันธ์. (2554). การพัฒนาหลักสูตรการฝึกอบรมพัฒนาการมีส่วนร่วมในการป้องกันยาเสพติดของเยาวชน กรณีศึกษาเทศบาลตำบลบ้านส้อง อำเภอเวียงสระ จังหวัดสุราษฎร์ธานี. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาสังคมศาสตร์เพื่อการพัฒนา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี.
ชำนาญ วรรลยางกูร. (2538). นโยบายของรัฐในการแก้ไขปัญหาเด็กใช้สารเสพติดศึกษาเฉพาะกรณีของเด็กวัยรุ่นในเขตอำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่. วิทยานิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการเมืองการปกครอง บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ธำรง บัวศรี. (2542). ทฤษฎีหลักสูตร. กรุงเทพฯ : พัฒนศึกษา.
สำนักงานป้องกันและปราบปรามยาเสพติด. (2556). ผลการปราบปรามยาเสพติดทั่วประเทศประจำปี 2556. กรุงเทพฯ : กระทรวงยุติธรรม.
_______ . (2553). ผลการปราบปรามยาเสพติดทั่วประเทศประจำปี 2553. กรุงเทพฯ : กระทรวงยุติธรรม.
วิเชียร สุวรรณสิทธิ์. (2553). พัฒนาหลักสูตรฝึกอบรมพัฒนาการมีส่วนร่วมป้องกันยาเสพติดของผู้ต้องขังเรือนจำจังหวัดชุมพร. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาสังคมศาสตร์เพื่อการพัฒนา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี
สุนทร พูนเอียด. (2545). ระเบียบวิจัยทางสังคมศาสตร์. สุราษฎร์ธานี : สถาบันราชภัฏสุราษฎร์ธานี.
อุทัยศรี แสงคล้อย. (2549). การศึกษาความคิดเห็นของครูต่อการป้องกันแก้ไขปัญหาแอมเฟตามีน (ยาม้า) ในโรงเรียนมัธยมศึกษา ศึกษาเฉพาะโรงเรียนมัธยมศึกษา ในจังหวัดสุพรรณบุรี. ปริญญานิพนธ์สังคมสงเคราะห์ศาสตรมหาบัณฑิตสาขาสังคมสงเคราะห์ บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
อภิชัย เอกวนากุล. (2544). การพัฒนาการมีส่วนร่วมในการอนุรักษ์ป่าชายเลนของแกนนำชุมชน อำเภอเมือง จังหวัดระนอง. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต
สาขาวิชาสังคมศาสตร์เพื่อการพัฒนา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี.
Stanley, G. A. (1989). The Impact of Peer, School, Family, and Religion Factor upon Adolescent Drug Use. Research Abstracts International.