การพัฒนาบทเรียนท้องถิ่นสาระสิ่งมีชีวิตและสิ่งแวดล้อม เรื่อง ป่าต้นน้ำเขาประ – บางคราม อำเภอลำทับ จังหวัดกระบี่
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาบริบทของพื้นที่ป่าต้นน้ำเขาประ – บางครามพัฒนาบทเรียนท้องถิ่นสาระสิ่งมีชีวิตและสิ่งแวดล้อม เรื่อง ป่าต้นน้ำเขาประ – บางครามเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและความตระหนักของนักเรียนระหว่างก่อนและหลังการใช้บทเรียนท้องถิ่น กลุ่มตัวอย่างเป็นนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 โรงเรียนลำทับประชานุเคราะห์ อำเภอลำทับ จังหวัดกระบี่ จำนวน 40 คน เครื่องมือที่ใช้ประกอบด้วย บทเรียนท้องถิ่น เรื่อง ป่าต้นน้ำเขาประ – บางครามแบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนที่มีความยาก 0.35 - 0.75 ค่าอำนาจจำแนก 0.30 - 0.70 และค่าความเชื่อมั่น 0.74 และแบบวัดความตระหนักทางด้านการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมมีค่าอำนาจจำแนก 0.21 - 0.87 และค่าความเชื่อมั่น 0.71 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติพื้นฐาน ได้แก่ ร้อยละค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติทดสอบที
ผลการวิจัยพบว่า ป่าต้นน้ำเขาประ – บางคราม ตั้งอยู่ในพื้นที่ ตำบลทุ่งไทรทอง ตำบลลำทับอำเภอลำทับ จังหวัดกระบี่ ประกาศเป็นเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่า ปี พ.ศ. 2536 มีพื้นที่ประมาณ 97,700 ไร่ เดิมสภาพป่ามีความอุดมสมบูรณ์คนในชุมชนได้ใช้ประโยชน์จากผืนป่าในการผลิตปัจจัยพื้นฐาน เป็นแหล่งกำเนิดต้นน้ำลำธาร จากการบุกรุกทำลายผืนป่าที่เพิ่มขึ้นส่งผลกระทบให้ปัจจัยดังกล่าวลดลงรวมทั้งเกิดปัญหาน้ำไหลบ่า และปัญหาดินสไลด์ในบางพื้นที่ การอนุรักษ์ป่าต้นน้ำของคนในชุมชนยังขาดความชัดเจนในเชิงนโยบายและการปฏิบัติ บทเรียนท้องถิ่น เรื่อง ป่าต้นน้ำเขาประ – บางคราม มีค่าประสิทธิภาพเท่ากับ 82.79/81.75 ดัชนีประสิทธิผลเท่ากับ 0.66 นักเรียนมีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนหลังใช้บทเรียนท้องถิ่นสูงกว่า ก่อนใช้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 และนักเรียนมีความตระหนักด้านการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมหลังใช้บทเรียนท้องถิ่นสูงกว่าก่อนใช้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05
Article Details
เอกสารอ้างอิง
มนัส สุวรรณ. (2549). การจัดการสิ่งแวดล้อม : หลักการและแนวคิด. กรุงเทพฯ : โอ.เอส.พริ้นติ้งเฮ้า.
ศุภกิจ สะท้าน. (2550). การมีส่วนร่วมของเกษตรกรในการอนุรักษ์และฟื้นฟูป่าต้นน้ำบ้านห้วยสะแตง อำเภอทุ่งช้าง จังหวัดน่าน. วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารและพัฒนาประชาคมเมืองและชนบท บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์.
สุจินต์ สุทธิวรางกูล. (2550). การจัดทำหลักสูตรสิ่งแวดล้อมศึกษา เรื่องป่าพรุคันธุลีสำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 ตำบลคันธุลี อำเภอท่าชนะ จังหวัดสุราษฎร์ธานี. วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาสิ่งแวดล้อมศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี.
โสภา จันทฉายา. (2552). การพัฒนาหลักสูตรสถานศึกษา สาระการเรียนรู้เพิ่มเติม เรื่องความสัมพันธ์ระหว่างสิ่งมีชีวิตกับสภาพแวดล้อมในป่าชุมชน สำหรับชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 โรงเรียนบ้านโคกสะอาด อำเภอห้วยแถลง จังหวัดนครราชสีมา. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา.
Kapner, A. G. (1991). Development of Comprehensive Specifications for Curriclum Design or Modification and Their Application in a Field Study of Three Elementary Computer Education Programs (Curriculum Development). Dissertation Abstracts International. P. 52.
Karaarslan, G., Sungur, S. and Ertepinar, H. (2014). Developing preservice science teachers’ Self - determined motivation toward environment through environmental activities. International Journal of Environmental & Science Education. P. 1 – 19.
Nuutinen, S. H., Karkkainen, S. and Keinonen, T. (2011). Primary school pupils’ perceptions of water in the context of STS study approach. International Journal of Environmental & Science Education. P. 321 – 339.
Oztas, F. and Kalipci, E. (2008). Teacher Candidates’ Perception Level of Environmental Pollutant and Their Risk Factors. International Journal of Environmental & Science Education. P. 185 – 195.
