การสร้างความเข้าใจอันดีระหว่างศาสนา

บทคัดย่อ

 ความต่างศาสนามาจากถิ่นกำเนิด เวลาที่ถือกำเนิด กระทั่งภูมิหลังและขนบธรรมเนียม ที่ต่างกัน ความต่างศาสนาของมนุษย์บางครั้งก็เกื้อกูลกัน และบางครั้งก็นำไปสู่ความขัดแย้ง และหากพิจารณาความขัดแย้งในโลกนี้ให้ถ่องแท้แล้วจะมีนัยยะของความขัดแย้งทางศาสนา     มาเกี่ยวโยงทั้งสิ้น การนับถือศาสนามี 3 ระดับ ตั้งแต่ระดับที่ยึดมั่นในศาสนาใดศาสนาหนึ่งจนไม่ยอมรับการมีอยู่จริงของศาสนาอื่น ระดับที่ยอมรับการมีอยู่ของศาสนาอื่นแต่ให้คุณค่า แก่ศาสนาที่ตนเองนับถือ และระดับที่ยอมรับการมีอยู่อย่างหลากหลายของทุกความเชื่อ ทุกศาสนา แนวคิดประการหลังนี้จึงเป็นทางออกของความขัดแย้งทางศาสนา ได้มีความพยายามประสานความเข้าใจระหว่างศาสนาอยู่เสมอทั้งในระดับบุคคล ชุมชน และระดับผู้นำศาสนาในโลกจนได้ข้อสรุปตรงกันประการสำคัญว่า ทุกศาสนาล้วนแล้วแต่นำไปสู่จุดหมายเดียวกัน คือ สอนคนให้เป็นคนดี มีสันติสุข แต่ก็ยังมีความขัดแย้งเชิงแนวคิดออกมาอีกว่า ในเมื่อศาสนานำไปสู่จุดหมายเดียวกันแล้ว ทำไมจึงไม่หลอมรวมทุกศาสนาให้เป็นศาสนาเดียวกัน ซึ่งก็กลับกลายเป็นประเด็นขัดแย้งใหม่ทางศาสนา

ที่สุดแล้วแนวคิดที่ยอมรับอย่างกว้างขวางก็คือ มนุษย์ไม่จำเป็นต้องมีความเชื่อ แบบเดียวกัน หรือไม่จำเป็นต้องมีวิถีชีวิตแบบเดียวกัน ความดีในแต่ละศาสนาจึงไม่ควร   ต้องตีความในแบบเดียวกัน การขจัดความขัดแย้งอันจะนำไปสู่ความเข้าใจอันดีระหว่าง             คนต่างศาสนาก็คือ การหันกลับไปศึกษาปรัชญาคำสอนของศาสนาที่ตนเองนับถือให้ลึกซึ้ง ถึงแก่นแท้ ซึ่งจะนำไปสู่ข้อสรุปตรงกันคือ ทุกศาสนาล้วนแล้วแต่สอนให้คนเป็นคนดี ไม่ปฏิเสธความเชื่อของคนอื่นหรือศาสนาอื่น และคนดีย่อมเห็นคุณค่าของคนอื่น อันจะนำมนุษยชาติไปสู่การอยู่ร่วมกันได้อย่างสันติสุขนั่นเอง

          “ไม่มีสันติภาพระหว่างประชาชาติต่างๆ หากไม่มีสันติภาพระหว่างศาสนา

            ไม่มีสันติภาพระหว่างศาสนา หากไม่มีจากการเสวนาระหว่างศาสนา

            ไม่มีการเสวนาระหว่างศาสนา หากไม่มีการตรวจสอบพื้นฐานคำสอนของศาสนา”

                                                                                                            ฮานส์ คุง (2009)