ความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับพระราชบัญญัติแรงงานสัมพันธ์ พ.ศ.2518 ของแรงงานไทยในภาคอุตสาหกรรมอาหารทะเลแปรรูป : กรณีศึกษาจังหวัดสุราษฎร์ธานี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การศึกษาในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ที่สำคัญ 3 ประการคือ (1) เพื่อศึกษาความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับพระราชบัญญัติแรงงานสัมพันธ์ พ.ศ. 2518 (2) เพื่อเปรียบเทียบความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับพระราชบัญญัติแรงงานสัมพันธ์ โดยจำแนกตามสถานภาพส่วนบุคคล และ (3) เพื่อหาแนวทางการพัฒนาความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับพระราชบัญญัติแรงงานสัมพันธ์ ของแรงงานไทยในภาคอุตสาหกรรมอาหารทะเลแปรรูปของจังหวัดสุราษฎร์ธานี กลุ่มตัวอย่างคือ ผู้จัดการหัวหน้า พนักงาน และแรงงานไทยที่ปฏิบัติงานในภาคอุตสาหกรรมอาหารทะเลแปรรูปจำนวน 33 โรงงาน และมีจำนวน 360 คน โดยการเลือกสุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง (purposive sampling)และสัมภาษณ์เชิงลึกกับหัวหน้าหรือตัวแทนแรงงานไทยจำนวน 22 คน และข้าราชการจำนวน 3 คนมีการวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา (descriptive statistic) สถิติเชิงอนุมาน(inductive statistics)และวิเคราะห์เชิงเนื้อหา (content Analysis) ผลการวิจัยพบว่า ระดับความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับพระราชบัญญัติแรงงานสัมพันธ์ พบว่าอยู่ในระดับปานกลางทั้ง 5 ด้าน ประกอบด้วย ด้านอัตราค่าจ้างและรายได้ ด้านสวัสดิการ ด้านการคุ้มครองแรงงาน ด้านประกันสังคม ด้านความปลอดภัย อาชีวอนามัยและสภาพแวดล้อมในการทำงาน แต่เมื่อพิจารณาจำแนกตามสถานภาพส่วนบุคคล พบว่า เพศ อายุ ที่ตั้งของสถานประกอบการมีความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับพระราชบัญญัติแรงงานสัมพันธ์ พ.ศ.2518แตกต่างกันในภาพรวม ดังนั้นสถานประกอบการควรมีเจ้าหน้าที่ชี้แจงความรู้และรายละเอียดของเงินเดือน ค่าจ้างและเงินโบนัส เบี้ยขยันแก่ลูกจ้าง - พนักงาน โดยมุ่งเน้นถึงรายละเอียดเกี่ยวกับค่าจ้างขั้นต่ำตามประกาศของกรมแรงงานเป็นหลักและวุฒิการศึกษา จะต้องให้ฝ่ายบุคคลคอยให้ความรู้ ชี้แนะ และประสานงานให้พนักงานและแรงงานทราบข่าวสารเกี่ยวกับสวัสดิการตลอดเวลา พร้อมทั้งคอยให้ความรู้และอธิบายอย่างละเอียดเกี่ยวกับการคุ้มครองแรงงานตามกฎหมายของกรมแรงงาน โดยการจัดประชุมหรืออบรมระหว่างนายจ้างและลูกจ้าง นอกจากนี้สถานประกอบจะต้องเป็นผู้ให้ความรู้กับแรงงานเป็นประจำ โดยเฉพาะเรื่องของการได้รับสิทธิต่างๆจากประกันสังคมให้กับแรงงานไทยในสถานประกอบการและปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัด และจะต้องให้หน่วยงานราชการที่เกี่ยวข้องกับความปลอดภัย อาชีวอนามัยและสภาพแวดล้อมในการทำงานมาตรวจประเมินสถานประกอบการ อย่างน้อยปีละ 1 ครั้ง
Article Details
เอกสารอ้างอิง
พิสณุ ฟองศรี. (2554). การสร้างและพัฒนาเครื่องมือวิจัย. กรุงเทพฯ : ด่านสุทธาการพิมพ์.
พูลฉัตร วิชัยดิษฐ. (2548). เอกสารคำสอน รายวิชาแรงงานสัมพันธ์. สุราษฎร์ธานี :
คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี.
มยุรา วิวรรธนะเดช. (2546). พฤติกรรมด้านอาชีวอนามัยของคนงานโรงงานอบลำไย
จังหวัดลำพูน. ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการส่งเสริมสุขภาพ
บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
มงคล เจริญจิตต์. (2551). การรับรู้กฎหมายของผู้ใช้แรงงานในกิจการขนาดย่อม.
นิติศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
สง่า ธนสงวนวงศ์. (2556). แรงงานสัญจรเพื่อเสริมสร้างองค์ความรู้สถานประกอบการ
รองรับการปรับค่าจ้างขั้นต่ำวันละ 300 บาท. ข่าวสารตลาดแรงงาน,
20(3), 3 - 4.
เสาวณี จันทะพงษ์. (2555). การขาดแคลนแรงงานไทย : สภาพปัญหาสาเหตุและ
แนวทางการแก้ไข. กรุงเทพฯ : ธนาคารแห่งประเทศไทย.
สุมาลี ปิตยานนท์. (2545). ตลาดแรงงานไทยกับนโยบาย. กรุงเทพฯ :
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สำนักงานอุตสาหกรรมจังหวัดสุราษฎร์ธานี. (2556). สถิติโรงงานภายใน
จังหวัดสุราษฎร์ธานี ประจำปี 2556. สุราษฎร์ธานี : กระทรวงอุตสาหกรรม
จังหวัดสุราษฎร์ธานี.
อรทิพา เกื้อแดง. (2550). ความรู้ความเข้าใจและการปฏิบัติตามประกันสังคมของนายจ้าง
ที่มีต่อลูกจ้างตั้งแต่ 1 - 9 คนในเขตจังหวัดสระบุรี.
วิทยานิพนธ์ มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา.
อุราภรณ์ เรืองวัชรินทร์และคณะ. (2552 ธันวาคม – 2553 พฤษภาคม).
การส่งเสริมอุตสาหกรรมอาหารจากทะเลในจังหวัดสุราษฎร์ธานี.
คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี,
2(1) : 87 - 102.
