การพัฒนาเครือข่ายอาสาสมัครอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมของนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี โดยบูรณาการหลักการสิ่งแวดล้อมศึกษาเพื่อลดภาวะโลกร้อน
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
วิกฤตสิ่งแวดล้อมกลายเป็นปัญหาทางสังคมและส่งผลกระทบต่อวิถีชีวิตของประชากรกระบวนการสิ่งแวดล้อมศึกษานับเป็นเครื่องมือที่มีประสิทธิภาพในการเพิ่มความรู้ ความเข้าใจ สร้างความตระหนัก และเจตคติของมนุษย์ อีกทั้งเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมในชีวิตประจำวันของพวกเขา การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างความรู้ ความตระหนัก เจตคติ กับพฤติกรรมการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมของนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี 2) เพื่อเปรียบเทียบความรู้ ความตระหนัก และเจตคติของนักศึกษา ก่อนเข้าร่วมและหลังเข้าร่วมการอบรมการพัฒนาเครือข่ายอาสาสมัครอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม โดยบูรณาการหลักการสิ่งแวดล้อมศึกษา และ 3) เพื่อพัฒนาเครือข่ายอาสาสมัครอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม โดยบูรณาการหลักการสิ่งแวดล้อมศึกษา กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ นักศึกษา จำนวน 391 คน ได้จากการสุ่มแบบแบ่งชั้น เครื่องมือ ที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ ได้แก่ แบบสอบถาม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล คือ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบค่าที (t – test) One-Way-ANOVA และการวิเคราะห์หาค่าสหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน (Pearson Product - Moment Correlation Coefficient) ผลจากการวิจัยปรากฏดังนี้
1) ความรู้ ไม่มีความสัมพันธ์กับ ความตระหนัก เจตคติ และพฤติกรรมการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม ในขณะที่ ความตระหนักมีความสัมพันธ์เชิงบวกกับ เจตคติและพฤติกรรมการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 และเจตคติมีความสัมพันธ์เชิงบวกกับพฤติกรรมการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01
2) คะแนนเฉลี่ยความรู้ ความตระหนัก และเจตคติต่อสิ่งแวดล้อมหลังการประชุมเชิงปฏิบัติการอย่างมีส่วนร่วม สูงกว่าก่อนการอบรม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01
3) หลังการอบรมเชิงปฏิบัติการอย่างมีส่วนร่วมกลุ่มตัวอย่างเครือข่ายอาสาสมัครอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมได้ดำเนินโครงการด้านสิ่งแวดล้อม จำนวน 2 โครงการ ได้แก่ โครงการรณรงค์การประหยัดพลังงาน และ โครงการปลูกป่า
Article Details
เอกสารอ้างอิง
คงศักดิ์ ธาตุทอง. (2552). ทำความดีเพื่อพ่อ การปลูกต้นไม้สักทองที่บ้าน ฝากทรัพย์ไว้กับดิน. ขอนแก่น: คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
ชุลีวรรณ ปราณีธรรม. (2553). เจตคติ และพฤติกรรมต่อสิ่งแวดล้อมของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาในนครเวียงจันทน์ ประเทศสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว. วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาสิ่งแวดล้อมศึกษา มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
ชุลีวรรณ ปราณีธรรม. (2556). การพัฒนาต้นแบบเครือข่ายสิ่งแวดล้อมในชุมชนโดยบูรณาการหลักการสิ่งแวดล้อมศึกษาและหลักเศรษฐกิจพอเพียง. วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาสิ่งแวดล้อมศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
เด่นพงษ์ เจริญศิลป์. (2554). การพัฒนาเครือข่ายอาสาสมัครสิ่งแวดล้อมศึกษาเพื่อลดภาวะโลกร้อน.วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาสิ่งแวดล้อมศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
นงนภัส คู่วรัญญู เที่ยงกมล. (2554). สิ่งแวดล้อมและการพัฒนาเล่ม 1. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
มลิดา สินค้า และอดิศักดิ์ สิงห์สีโว. (2553). ความรู้และพฤติกรรมการอนุรักษ์ทรัพยากร ธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมของนักศึกษาระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูง วิทยาลัยเทคนิคมหาสารคาม. วารสารสิ่งแวดล้อมศึกษา, 1(1), 64-72.
วิษณุ ทรายแก้ว, จตุพล ชูจันทร์ และภมรรัตน์ สุธรรม. (2560). พัฒนาการมีส่วนร่วมในการบริหารจัดการป่าชุมชนที่ยั่งยืนของประชาชนบ้านยางโพรง ตำบลปากหมาก อำเภอไชยา จังหวัดสุราษฎร์ธานี.วารสารราชภัฏสุราษฎร์ธานี, 4(2), 273-289.
Adeolu, A. T., Enesi, D. O., & Adeolu, M. O. (2014). Assessment of Secondary School Students’ Knowledge, Attitude and Practice towards Waste Management in Ibadan, Oyo State, Nigeria. Journal of Research in Environmental Science and Toxicology, 3(5), 66-73.
Mondéjar-Jiménez, J. A., Cordente-Rodríguez, M., Meseguer-Santamaría, M. L., & Gázquez-Abad, J. C. (2011). Environmental Behavior and Water Saving in Spanish Housing. International Journal of Environmental Research, 5(1), 1-10.
Mondéjar-Jiménez, J., Mondéjar-Jiménez, J. A., Vargas-Vargas, M., & Gázquez-Abad, J. C. (2012). Personal Attitudes in Environmental Protection. International Journal of Environmental Research, 6(4), 1039-1044.
Müderrisoglu, H., & Altanlar A. (2011). Attitudes and Behaviors of Undergraduate Students toward Environmental Issues. International Journal of Environmental Science and
Technology, 8(1), 159-168.
Ngarmsang, K., Thiengkamol, N., & Thiengkamol, C. (2012). Development of an Environmental Education and Environmental Management Model for Learning Disability Student. Journal of the Social Sciences, 23(1), 120-127.
Praneetham, C., & Thathong, K. (2016). Development of Digital Instruction for Environment for Global Warming Alleviation. The Turkish Online Journal of Educational Technology, 5(2), 20-24.
Sukwat, S., Thiengkamol, N., Navanugraha, C., & Thiengkamol, C. (2012). Development of Prototype of Young Buddhist Environmental Education. Journal of the Social Sciences, 7(1), 56-60.
Thiengkamol, N. (2012). Development of a Prototype of Environmental Education Volunteer. Journal of the Social Sciences, 7(1), 77-81.
UNESCO. (1978). Intergovernmental Conference on Environmental Education, Organized by UNESCO in Cooperation with UNEP Tbilisi (USSR), 14-16 October 1977. Final Reports. Paris: UNESCO. Urban Situations. Manchester: University of Manchester Press.
