นวัตกรรมการบริหารการท่องเที่ยวเชิงนิเวศของโครงการศึกษาวิจัยและพัฒนาสิ่งแวดล้อมแหลมผักเบี้ยอันเนื่องมาจากพระราชดำริ อำเภอบ้านแหลม จังหวัดเพชรบุรี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษากระบวนการและนวัตกรรมการบริหารการท่องเที่ยวเชิงนิเวศของโครงการศึกษาวิจัยและพัฒนาสิ่งแวดล้อมแหลมผักเบี้ย อันเนื่องมาจากพระราชดำริ อำเภอบ้านแหลม จังหวัดเพชรบุรี ใช้วิธีการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยใช้แบบสัมภาษณ์ เก็บรวบรวมข้อมูลด้วยการสัมภาษณ์รายบุคคล จำนวน 33 คน ประกอบด้วย เจ้าหน้าที่โครงการฯ ผู้นำท้องถิ่น ผู้นำท้องที่ นักท่องเที่ยวและผู้ประกอบการค้า และการสัมภาษณ์กลุ่ม จำนวน 18 คน ประกอบด้วย สมาชิกองค์การบริหารส่วนตำบลแหลมผักเบี้ยและชาวบ้านหมู่ 1 ตำบลแหลมผักเบี้ย ใช้วิธีเลือกแบบเจาะจง การวิเคราะห์ข้อมูลใช้วิธีการวิเคราะห์เนื้อหา ผลการวิจัย พบว่า กระบวนการการบริหารการท่องเที่ยวเชิงนิเวศของโครงการศึกษาวิจัยและพัฒนาสิ่งแวดล้อมแหลมผักเบี้ย ได้แก่ การกำหนดภาระงานหลักและภาระงานรองให้กับเจ้าหน้าที่ทุกตำแหน่งให้สามารถหมุนเวียนทำงานแทนกันได้ การบันทึกข้อมูลจำนวนนักท่องเที่ยว ตลอดจนการสร้างสิ่งใหม่อำนวยความสะดวกด้านต่าง ๆ ในการให้บริการแก่นักท่องเที่ยว สำหรับระดับความใหม่ของการบริหารจัดเป็นความใหม่ระดับองค์กร มุ่งเน้นที่จะพัฒนาองค์กรให้สามารถรองรับได้ทั้งคณะศึกษาดูงานด้านสิ่งแวดล้อมและนักท่องเที่ยวที่เข้ามาเที่ยวชมในโครงการฯ ไปพร้อม ๆ กัน และระดับความเป็นนวัตกรรมในการส่งเสริมการท่องเที่ยว เชิงนิเวศของโครงการศึกษาวิจัยและพัฒนาสิ่งแวดล้อมแหลมผักเบี้ยอันเนื่องมาจากพระราชดำริ อยู่ในระดับที่ 5 คือ การคัดลอกหรือการเลียนแบบแนวทางที่ผู้อื่นทำตามแนวคิดรูปแบบการเปลี่ยนแปลง 7 ระดับของรอล์ฟ สมิธ (Rolf Smith) หากทางโครงการต้องการสร้างนวัตกรรมการบริหารในระดับที่สูงขึ้น ควรร่วมกันกับท้องถิ่นตั้งคณะกรรมการบริหารแหล่งท่องเที่ยว และสร้างแผนการบริหารท่องเที่ยว
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กรมการท่องเที่ยว. (2561). แผนยุทธศาสตร์พัฒนาการท่องเที่ยว พ.ศ. 2561 - 2564 ของกรมการท่องเที่ยว. กรุงเทพฯ: กรมการท่องเที่ยว กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา.
กรมการท่องเที่ยว. (2559). สถิตินักท่องเที่ยว. http://www.tourism.go.th/2010/th/ statistic/tourism.php.
กีรติ ยศยิ่งยง. (2552). องค์กรแห่งนวัตกรรม : แนวคิดและกระบวนการ. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ชลเขตต์ หิรัญพิศ. (2557). การบริหารจัดการพัฒนาแหล่งท่องเที่ยวค่ายกรมหลวงชุมพร อำเภอสัตหีบ จังหวัดชลบุรี สู่แหล่งท่องเที่ยวชั้นนำ. [งานนิพนธ์รัฐประศาสนศาตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาการบริหารทั่วไป]. มหาวิทยาลัยบูรพา.
ถนัด เดชทรัพย์. (2551). การบริหารจัดการขององค์การบริหารส่วนตำบลไทยชนะศึก อำเภอทุ่งเสลี่ยม จังหวัดสุโขทัย ตามหลักธรรมาธิบาล. [ภาคนิพนธ์รัฐประศาสนศาตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาการบริหารและพัฒนาประชาคมเมืองและชนบท]. มหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์.
ธงชัย สันติวงษ์. (2550). องค์การและการบริหาร (พิมพ์ครั้งที่ 17). กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช.
นภดล เจนอักษร. (2553). ประมวลสาระชุดวิชาทฤษฎีและแนวปฏิบัติในการบริหารการศึกษา (Theory and practice in educational administration).
บัณฑิตศึกษา สาขาวิชาศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช (ฉบับปรับปรุง ครั้งที่ 1). นนทบุรี: สำนักพิมพ์ มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
พระราชดำริของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ 9, 12 กันยายน 2553
ภูวดล บัวบางพลู. (2559). แนวทางการจัดการท่องเที่ยวเชิงนิเวศอย่างยั่งยืนอุทยานแห่งชาติเขาคิชฌกูฏ จังหวัดจันทบุรี. คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี.
ศศิมา สุขสว่าง. (2562). การพัฒนานวัตกรรมโดยใช้ Design Thinking. https://www.sasimasuk.com/16875793/%E0%B8%9A%E0%B8%97%E0%B8%84% E0%B8%A7%E0%B8%B2%E0%B8%A1-design-thinking
มูลนิธิชัยพัฒนา; มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์; สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ; สำนักงานคณะกรรมการพิเศษเพื่อการประสานงานโครงการอันเนื่องมาจากพระราชดำริ. (2542). โครงการศึกษาวิจัยและพัฒนาสิ่งแวดล้อมแหลมผักเบี้ยอันเนื่องมาจากพระราชดำริ ตำบลแหลมผักเบี้ย อำเภอบ้านแหลม จังหวัดเพชรบุรี. กรุงเทพ ฯ: มูลนิธิชัยพัฒนา; มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์; สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ;สำนักงานคณะกรรมการพิเศษเพื่อการประสานงานโครงการอันเนื่องมาจากพระราชดำริ.
สนั่น เถาชารี. (2561). การสร้างนวัตกรรมใหม่ โดยอาศัยการบริหารทรัพยากรมนุษย์. https://sites.google.com/site/nwatkrrmkarsuksa83/kar-srrha-nwatkrrm.
สมชัย เบญจชย. (2561). การดำเนินงานการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ. https://sites.google.com/ site/ecotourismoperation/home/hnwy-thi-8.
สมพงษ์ สุเมธกชกร . (2557). นวัตกรรมการจัดการอุตสาหกรรมท่องเที่ยวในประเทศไทย. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี, 3(1), 60-69.
สมยศ โอ่งเคลือบ. (2561). หลักการและการจัดการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ. https://www.slideshare.net/1000gift/ss-39961943.
สันติ บุญภิรมย์. (2552). การบริหารงานวิชาการ. กรุงเทพฯ: บุ๊ค พอยท์.
สำนักงานนวัตกรรมแห่งชาติ. (2556). ประวัติสำนักงานนวัตกรรมแห่งชาติ. http://www.nia.or.th/spring/index.phppage=faq.
สุคนธ์ สินทพานนท์. (2553). นวัตกรรมการเรียนการสอนเพื่อพัฒนาคุณภาพของเยาวชน. กรุงเทพฯ : ห้างหุ้น ส่วนจำกัด 9119 เทคนิคพริ้นติ้ง.
อนุจิตร ชิณสาร .(2561). นวัตกรรมการบริหารการคลังท้องถิ่นของเทศบาลเมืองสีคิ้ว จังหวัดนครราชสีมา. วารสารราชพฤกษ์, 16(2), 109-119.
อนุจิตร ชิณสาร กิจฐเชต ไกรวาส และประภาส ปิ่นตบแต่ง. (2557). นวัตกรรมการบริหารขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. วารสารราชพฤกษ์, 12(3), 80-90.
Golftime. (2018). Royal-initiated Project Tour. http://www.golftime.co.th/5553.
Koontz, H.D. and Cyril, O.D. (1972). Principles of Management : An Analysis of Managerial Functions. New York: MC Graw – Hill.
Sipe, L.J. & Testa, M. (2009). What is Innovation in the Hospitality and Tourism Marketplace? A Suggested Research Framework and
Outputs Typology. International CHRIE Conference-Refereed Track. 22. http://scholarworks.umass.edu/refereed/Sessions/Friday/2
Smith, R. (2007). The 7 Levels of Change: Different Thinking for Different Results. Reading, PA: Tapestry Press.
