ความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวที่มีต่อคุณภาพ การบริการของที่พักแรมประเภทโฮมสเตย์ ชุมชนคลองน้อย อำเภอเมือง จังหวัดสุราษฎร์ธานี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การศึกษานี้มีวัตุประสงค์เพื่อศึกษาความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวที่มีต่อคุณภาพการบริการของที่พักแรมประเภทโฮมสเตย์ และเพื่อเปรียบเทียบลักษณะประชากรศาสตร์กับความพึงพอใจที่มีต่อคุณภาพการบริการของที่พักแรมประเภทโฮมสเตย์ ชุมชนคลองน้อย อำเภอเมือง จังหวัดสุราษฎร์ธานี โดยใช้ระระเบียบวิธีวิจัยเชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่าง คือ นักท่องเที่ยวจำนวน 400 คน ใช้วิธีการสุ่มตัวอย่างแบบบังเอิญ (Accidental sampling) วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติพรรณนา และสถิติเชิงอนุมาน คือ t-test ผลการศึกษาพบว่า นักท่องเที่ยวมีความพึงพอใจต่อคุณภาพการบริการโดยรวมอยู่ในระดับมากที่สุด และเมื่อวิเคราะห์รายละเอียดเป็นรายด้าน พบว่า ทุกด้านอยู่ในระดับความพึงพอใจระดับมากที่สุด คือ ความเป็นรูปธรรมของการบริการ ความเชื่อถือความไว้วางใจ ความตอบสนองต่อลูกค้า การให้ความเชื่อมั่นต่อลูกค้า การรู้จักและเข้าใจลูกค้า ผลการเปรียบเทียบลักษณะประชากรศาสตร์กับคุณภาพการบริการของที่พักแรมประเภทโฮมสเตย์ ชุมชนคลองน้อย พบว่า เพศ รายได้แตกต่างกันมีระดับความพึงพอใจต่อคุณภาพการบริการไม่แตกต่างกัน รายได้ด้านความเป็นรูปธรรมของการบริการ ด้านความเชื่อถือความไว้วางใจ และด้านการให้ความเชื่อมั่นต่อลูกค้าแตกต่างกัน อาชีพแตกต่างกันมีระดับความพึงพอใจต่อคุณภาพการบริการแตกต่างกัน อย่างไรก็ตามด้านความเป็นรูปธรรมของการบริการ ด้านความตอบสนองต่อลูกค้า และด้านการรู้จักและเข้าใจลูกค้าไม่แตกต่างกัน
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2551). เที่ยวให้รู้ประตูเปิดสมอง. กรุงเทพฯ:เอ็กซพลอเรอร์ ชาแนล.
กิจดี ยงประกิจ. (2559). การรับรู้คุณภาพการให้บริการของผู้ใช้บริการบุคลิกการเป็นผู้ประกอบการภูมิความรู้ ความชำนาญและรูปแบบการคิดของผู้ประกอบการธุรกิจบูติกโฮเต็ลที่ได้รับรางวัลในประเทศไทย. [วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาจิตวิทยาอุตสาหกรรมและองค์การ]. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
กรมการท่องเที่ยว. (2554, ม.ป.ป.). กําหนดมาตรฐานบริการท่องเที่ยวมาตรฐานโฮมสเตย์ไทย พ.ศ.2544. http://www.ratchakitcha.soc.go.th/DATA/PDF/2555/E/026/59.PDF
กฤตยา เตยโพธิ์ และพนัส โพธิบัติ. (2561). วัฒนธรรมโฮมสเตย์ : การพัฒนารูปแบบการจัดการการท่องเที่ยว. วารสารวิชาการแพรวากาฬสินธุ์ มหาวิทยาลัยกาฬสินธุ์, 5(1), 20-40.
ขวัญฤทัย เดชทองคำ. (2563). ความสำคัญของคุณภาพการบริการสู่ความสำเร็จของธุรกิจท่องเที่ยว ภายใต้วิกฤติ COVID-19. วารสารวิทยาศาสตร์การกีฬาและสุขภาพ, 21(3), 317-326.
ชิตวร ลีละผลิน และภัทรชนม์ รัชตะหิรัญ. (2561). ปัจจัยสิ่งอำนวยความสะดวกของโฮมสเตย์ที่มีผลต่อความต้องการของนักท่องเที่ยวไทยที่อำเภอเชียงคาน จังหวัดเลย. วารสารการวิจัยการบริหารการพัฒนา, 8(2), 1-12.
ณัฏฐพัชร มณีโรจน์. (2560). การจัดการการท่องเที่ยวโดยชุมชน. วารสารวิชาการการท่องเที่ยวไทยนานาชาติ, 13(2), 25-46.
ถิระพร แสงพิรุณ และสุมนรตี นิ่มเนติพนัธ. (2558). ความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวชาวไทยต่อการจัดบริการบ้านพักแบบโฮมสเตย์ในอำเภอเสนา จังหวัดพระนครศรีอยุธยา. วารสารวิชาการและวิจัยสังคมศาสตร์, 10(ฉบับพิเศษ), 67-80.
ธนาวิทย์ บัวฝ้าย และสุทธิพรรณ ชิตินทร. (2562). การพัฒนาที่พักสำหรับการท่องเที่ยวชุมชน ตำบลบ้านส้อง อำเภอเวียงสระ จังหวัดสุราษฎร์ธานี. วารสารราชภัฏ สุราษฎร์ธานี, 6(1), 231-250.
นิลาวัลย์ สว่างรัตน์. (2561). การประเมินคุณภาพการให้บริการที่คาดหวังเปรียบเทียบกับการบริการที่รับรู้จริง เพื่อพัฒนาให้เป็นแหล่งท่องเที่ยวเชิงคุณภาพและยั่งยืนของอุตสาหกรรม การท่องเที่ยวเชิงเกษตรในจังหวัดระยองของประเทศไทย.วารสารดุษฎีบัณฑิตทางสังคมศาสตร์, 8(3), 53-66.
ปิ่นฤทัย คงทอง รุ่งโรจน์ เย็นชัยพฤกษ์ และวีรยา มีสวัสดิกุล. (2562). ศักยภาพทางการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมของวัดพระมหาธาตุวรมหาวิหาร จังหวัดนครศรีธรรมราช ในมุมมองของนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติ. วารสารราชภัฏสุราษฎร์ธานี, 6(1), 249-272.
ประจักร โกษาวัง, นภาวรรณ เนตรประดิษฐ์, และจงกลบดินทร์ แสงอาสภวิริยะ. (2562). ความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของปัจจัยสำคัญกับความภักดีเชิงพฤติกรรมของนักท่องเที่ยวชาวไทยต่อการท่องเที่ยวโฮมสเตย์ ในเขตภาคเหนือตอนบนของประเทศไทย. Journal of Modern Management Science, 12(1), 34-50.
ปรเมษฐ์ แสงอ่อน. (2558). การพัฒนาคุณภาพการบริหารจัดการธุรกิจที่พักแบบมีส่วนร่วม. วารสารจันทรเกษมสาร, 21(40), 29-38.
เพลินพรรณ โชติพงษ์. (2560). ส่วนประสมทางการตลาดและกระบวนการตัดสินใจใช้บริการโฮมสเตย์ ของนักท่องเที่ยวในกรุงเทพมหานครและปริมณฑล. วารสารวิชาการการตลาดและการจัดการ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี, 4(1), 105-119.
รินรดา กุลีช่วย, และปริญญา บรรจงมณี. (2561). ความคาดหวังและการรับรู้ของนักท่องเที่ยวต่อมาตรฐานการจัดการที่พักแบบโฮมสเตย์ในจังหวัดชุมพร. วารสารวิจัยและพัฒนา, 13(2), 276-288.
สุภัคศิษฏ์ ชัยชนะเจริญ และนันทนา อุ่นเจริญ. (2560). มาตรฐานโฮมสเตย์ที่ส่งผลต่อการตัดสินใจเลือกที่พักของนักท่องเที่ยวชาวไทยในอำเภอเชียงคาน จังหวัดเลย. วารสารช่อพะยอม, 28(2), 75-86.
องค์การบริหารส่วนตำบลคลองน้อย. (2557, ม.ป.ป.). องค์การบริหารส่วนตำบลคลองน้อย. http://www.khlongnoi.go.th/index.php
โฮมสเตย์ไทย. (2562, ม.ป.ป.). เกณฑ์มาตรฐานโฮมสเตย์ไทยเบื้องต้น. http://www.Homestaystandardthailand.co.th.
Chen, C.-F., & Chen, F.-S. (2010). Experience quality, perceived value, satisfaction and behavioral intentions for heritage tourists. Tourism Management, 31(1), 29-35.
Cochran, W. G. (1977). Sampling Techniques. 3d ed. New York: John Wiley and Sons Inc.
Hirata, T. T. (2009). Customer satisfaction planning. New York: Taylor and Francis Group.
Ismail, M. N. I., Hanafiah, M. H., Aminuddin, N., & Mustafa, N. (2016). Community-Based homestay service quality, visitor satisfaction, and behavioral intention. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 222, 398 – 405.
Kotler, P., Keller, K. L., Ancarani, F., & Costabile, M. (2014). Marketing management. London: Pearson.
Maynard, W. S. (1995). Responding to social change. Pensylvania: Dowden Hutchision & Press.
Oliver, R. L. (1977). Effect of expectation and disconfirmation on postexposure product evaluations: An alternative interpretation. Journal of Applied Psychology, 62(4), 480–486.
Parasuraman, A., Zeithaml, V. A., & Berry, L. L. (1988). Servqual. Journal of retailing, 64(1), 12-40.
Pizam, A., Neumann, Y. and Reichel, A. (1978). Dimentions of tourist satisfaction with a destination area. Annals of Tourism Research, 5(3), 314-322.
Rovinelli, R. J., & Hambleton, R. K. (1977). On the use of content specialists in the assessment of criterion referenced test item validity. Dutch Journal of Educational Research, 2(2), 49 - 60.
