รูปแบบการปกครองของกลุ่มแบ่งแยกดินแดนในตะวันออกกลาง: กรณีศึกษาเขตปกครองตนเองโรจาวา (ซีเรียเหนือ)
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้ มุ่งศึกษารูปแบบการปกครองภายในพื้นที่ครอบครองของกลุ่มชาวเคิร์ด ซึ่งอาศัยอยู่บริเวณทางภาคเหนือของประเทศซีเรีย หรือที่เรียกว่า “โรจาวา” การปกครองมีลักษณะมุ่งเน้นการมีส่วนร่วมของคนในชุมชนเป็นสำคัญ โดยจุดกำเนิดของดินแดนแห่งนี้ เป็นผลพวงที่เกิดขึ้นมาภายหลังจากเหตุการณ์ “อาหรับสปริง” ในโลกอาหรับที่ได้กลายเป็นสงครามกลางเมืองในภูมิภาคตะวันออกกลาง ทำให้กลุ่มชาวเคิร์ดในประเทศซีเรียได้รวมตัวกันและจัดให้มีการลงประชามติ เพื่อขอแยกตัวออกมาจัดตั้งเป็นเขตปกครองตนเอง โดยยึดถือหลักการความรู้สึกร่วมทางเชื้อชาติของประชาชนในพื้นที่ กรอบแนวทางการศึกษาในครั้งนี้ ได้มุ่งพิจารณาลักษณะรูปแบบการปกครองของกลุ่ม ชาวเคิร์ดในดินแดนโรจาวาที่สงครามกำลังคุกรุ่น พบว่า “เขตปกครองตนเองโรจาวา” มีการจัดการปกครองรูปแบบใหม่ ที่เรียกว่า “สหพันธรัฐประชาธิปไตย” เป็นการปกครองที่ไม่ปรากฏว่ามีรัฐธรรมนูญ องค์ประมุขแห่งรัฐ คณะรัฐบาลจากส่วนกลาง ตำรวจ หรือแม้กระทั่งกองทัพแห่งรัฐ แต่เป็นการปกครองที่เน้นฐานอำนาจทั้งมวลให้ตกอยู่ที่ชุมชนในแต่ละแห่งเป็นหลัก หรือที่เรียกว่า “คอมมูน” และอำนาจทางการบริหารของคอมมูนในแต่ละแห่งจะไม่สามารถแทรกแซงการปกครองระหว่างกันได้ มีการบริหารจัดการท้องถิ่นอย่างเป็นอิสระต่อกัน ในแต่ละคอมมูนจะประกอบไปด้วย คณะกรรมการคอมมูน 6 ส่วน คือ 1) คณะกรรมการป้องกันตนเอง 2) คณะกรรมการสุขภาพ 3) คณะกรรมการสันติ 4) คณะกรรมการเศรษฐกิจ 5) คณะกรรมการการศึกษา/คณะกรรมการยุวชน และ 6) คณะกรรมการสตรี ถือว่าเป็นสถาบันทางการเมืองที่มีอำนาจสูงสุดในการปกครองชุมชนนั้น ๆ ยึดหลักการรากฐานอำนาจจากระดับล่างขึ้นสู่ระดับบน พร้อมทั้งบูรณาการหลักการตรวจสอบถ่วงดุลอำนาจภายในชุมชนเข้าไว้ด้วยกัน โดยคอมมูนแต่ละแห่งไม่มีความจำเป็นต้องคำนึงถึงข้อบัญญัติ กฎระเบียบ บทลงโทษ ที่มีความแตกต่างกันกับคอมมูนอื่นแต่อย่างใด
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
โกวิท วงศ์สุรวัฒน์. (2547). การเมืองการปกครองไทย : หลายมิติ. กรุงเทพมหานคร: ภาควิชารัฐศาสตร์และรัฐประศาสนศาสตร์ คณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
โกวิท วงศ์สุรวัฒน์. (2559, 28 กันยายน). ชาวเคิร์ดแห่งประเทศเคอร์ดิสถานผู้อาภัพ โดย โกวิท วงศ์สุรวัฒน์. https://www.matichon.co.th/columnists/news_301053.
จักรกริช สังขมณี. (2544). บรรณวิพากษ์ ศิลปะวิถีของการไม่ถูกปกครอง: ประวัติศาสตร์อนาธิปไตยของคนไร้รัฐในเอเชียอาคเนย์. วารสารเมืองโบราณ, 37(1). 177-181.
ณรงค์กร มโนจันทร์เพ็ญ. (2560, 28 กันยายน). ‘ชาวเคิร์ด’ ชาติพันธุ์ชนกลุ่มน้อยที่ใหญ่ที่สุดในโลกกำลังต่อสู้เพื่อประเทศใหม่ของตัวเอง. https://thestandard.co/the-kurdish-population/.
ณรงค์กร มโนจันทร์เพ็ญ. (2561, 18 เมษายน). เกิดอะไรในซีเรีย? เข้าใจสงครามซีเรียแบบย่อยง่าย ๆ กับ 2 ผู้เชี่ยวชาญการเมืองตะวันออกกลาง. https://thestandard.co/syria-war-in-expert-opinion/.
ณัฐกร วิทิตานนท์. (2557). หลักรัฐธรรมนูญเบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เด่นพงษ์ แสนคำ, และอัครยา สังขจันทร์. (2562). ปรัชญาสังคมของคาร์ล มาร์กซ์: บทวิเคราะห์ว่าด้วยปัญหาความเสมอภาค Karl Marx’s Social Philosophy: An Analysis Problem of Equality. วารสารวิชาการนวัตกรรมสื่อสารสังคม, 7(1), 74-83.
ทศพร มะหะหมัด. (2557). การเปลี่ยนผ่านทางการเมืองในความขัดแย้งของโลกอาหรับ : กรณีศึกษา ตูนีเซีย อียิปต์ ลิเบียและซีเรีย. วารสารเกษมบัณฑิต, 15(1), 122-139.
ไทยรัฐออนไลน์. (2563, 21 ธันวาคม). ย้อนรอย 1 ทศวรรษ "อาหรับสปริง" เมื่อคลื่น แห่งการปฏิวัติซัดกลับมาอยู่จุดเดิม. https://www.thairath.co.th/news/foreign/1998040.
ธงชัย วินิจจะกูล. (2563, 9 มีนาคม). นิติรัฐ อภิสิทธิ์ และราชธรรมนิติธรรม ประวัติศาสตร์ภูมิปัญญาของ RULE BY LAW แบบไทย. https://waymagazine.org/thongchai-winichakul-rule-by-law/.
บูฆอรี ยีหมะ. (2552). ความรูเบื้องต้นทางรัฐศาสตร์. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ปรีชา เปี่ยมพงศ์สานต์. (2558). เศรษฐศาสตร์การเมืองและทฤษฎีสังคมวิพากษ์. (พิมพ์ ครั้งที่ 2). ขอนแก่น: คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
ยุทธศาสตร์ หน่อแก้ว, และพัชรี จิตเอื้ออังกูร. (2564). บทวิเคราะห์เปรียบเทียบการจัดตั้งองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นรูปแบบคณะกรรมการตามหลักการกระจายอำนาจและการปกครองรูปแบบคณะกรรมการของสหพันธรัฐประชาธิปไตย กรณีศึกษาเขตปกครองตนเองโรจาวา (ซีเรียเหนือ). วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบล, 12(2), 1-11.
ยาสมิน ซัตตาร์. (2561). พลวัตความสัมพันธ์ระหว่างตุรกีกับตะวันออกกลาง: พัฒนาการและที่มาของความสัมพันธ์. วารสารเอเชียปริทัศน์, 39(2), 41-69.
เรืองวิทย์ เกษสุวรรณ. (2553). หลักรัฐศาสตร์. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพมหานคร: บพิธการพิมพ์
ศิลปวัฒนธรรม. (2562, 15 ตุลาคม). การต่อสู้ของ “เคิร์ด” (Kurd) ชาติพันธุ์แห่งตะวันออกกลาง รบเพื่อเอกราช-ปกครองตนเอง. https://www.silpa-mag.com/history/article_40310.
สากล พรหมสถิต. (2560). เอกสารประกอบการสอน รายวิชากฎหมายรัฐธรรมนูญและสถาบันการเมือง. สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์ คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์.
สุรีย์ สุวรรณปรีชา. (2520). ความสัมพันธ์ระหว่างทฤษฎีความรู้และทฤษฎีการเมืองของปอบเปอร์. วิทยานิพนธ์ อม. (ปรัชญา). กรุงเทพมหานคร: บัณฑิตวิทยาลัย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Bookchin, M. (1994). What is communalism? The democratic dimension of anarchism. Green Perspectives 31, (October).
Cohen, G. A. (1978). Karl Marx’s Theory of History: A Defense. Oxford: Oxford University Press.
DinDeng. (2563, 31 May). สวรรค์จากเถ้าถ่าน. http://www.dindeng.com/rojava/
Elassar, A. (2019, 10 October). Who are the Kurds and why are they under attack?. https://edition.cnn.com/2019/10/09/world/kurds-in-syria-explainer-trnd/index.html
Jenks, C. (1998). Core sociological dichotomies. New Delhi, India: Sage.
Knapp, M. & Jongerden, J. P. (2016). Communal Democracy: The Social Contract and Confederalism in Rojava. Comparative Islamic Studies, 10(1), 87-109.
Leezenberg, M. (2016). The ambiguities of democratic autonomy: the Kurdish movement in Turkey and Rojava. Southeast European and Black Sea Studies, 16(4), 671-690.
Madawi, A. R. (2002). A History of Saudi Arabia. Cambridge: Cambridge University Press.
Neighbor Democracy. (2018,6 July). The Communes of Rojava: A Model In Societal Self Direction. https://www.youtube.com/watch?v=cDnenjIdnnE.
Roskin, M., Cord, R., Medeiros, J & Jones, W. (1997). Political Science: An Introduction. New Jersey: Prentice-Hall International, Inc.
Rougerie, J. (2004). Paris libre 1871. Pocket Book: Points.
Sassen, S. (2002). Towards Post-National and Denationalized Citizenship. In Handbook of Citizenship Studies, edited by E.F. Isin and B. S. Turner.
Scott, J. C. (2009). The Art of Not Being Governed: An Anarchist History of Upland Southeast Asia. New Haven: Yale University Press
Tombs, R. (1981). The War Against Paris, 1871. Cambridge: Cambridge University Press.
Voice online. (2555, 1 มกราคม). อาหรับสปริง : จุดเริ่มต้นการเปลี่ยนแปลงในตะวันออกกลาง. https://www.voicetv.co.th/read/26885.