แนวทางการสร้างแบรนด์เมืองสมุนไพรเพื่อจุดหมายปลายทาง การท่องเที่ยวเชิงสุขภาพในจังหวัดปราจีนบุรี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ (1) เพื่อศึกษาพฤติกรรมของนักท่องเที่ยวเชิงสุขภาพในจังหวัดปราจีนบุรี (2) เพื่อศึกษาการรับรู้ภาพลักษณ์เมืองสมุนไพร และ (3) เพื่อนำ เสนอแนวทางการสร้างแบรนด์เมืองสมุนไพรเพื่อเป็นจุดหมายปลายทางการท่องเที่ยวเชิงสุขภาพ ในจังหวัดปราจีนบุรี งานวิจัยนี้ใช้วิธีการวิจัยเชิงคุณภาพโดยใช้แบบสัมภาษณ์กึ่งโครงสร้างจากผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 10 คน ด้วยวิธีการเลือกแบบเฉพาะเจาะจง และตรวจสอบความถูกต้องของข้อมูลด้วยวิธีการแบบสามเส้า และวิจัยเชิงปริมาณโดยใช้แบบสอบถามกับกลุ่มตัวอย่างนักท่องเที่ยว จำนวน 370 คน ด้วยวิธีการสุ่มตัวอย่างตามสะดวก และวิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติพรรณนา และทดสอบทางสถิติด้วยวิธีไค-สแควร์ อย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .05 โดยได้ค่าเฉลี่ยความเชื่อมั่นของเครื่องมือ 0.725 ผลการศึกษาพบว่า นักท่องเที่ยวส่วนใหญ่เดินทางมาซื้อสมุนไพรเพื่อบำรุงและส่งเสริมสุขภาพ รับทราบข้อมูลมาจากโซเซียลมีเดีย โดยรับรู้ภาพลักษณ์เมืองสมุนไพรมากที่สุดในด้านทรัพยากรธรรมชาติ ซึ่งมีความสัมพันธ์กับประสบการณ์ แหล่งรับทราบข้อมูล วัตถุประสงค์การเดินทาง และสถานที่ไปเยือน ซึ่งถือว่าเป็นโอกาสในการสร้างมูลค่าเพิ่มให้แก่ทรัพยากรที่มีอยู่ผ่านแนวทางการสร้างแบรนด์เมืองท่องเที่ยวภายใต้แนวคิด 7Ps ได้แก่ การค้นหาศักยภาพ การวิเคราะห์ตำแหน่ง การสร้างตัวตน การดำเนินงาน การส่งเสริมแบรนด์ การสร้างพันธมิตร และการศึกษาความเป็นไปได้
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
Bangkokbiznews. (2021). Approved the 2nd National Action Plan on Herbs to push herbs for economic crops, (in Thai). https://www.bangkokbiznews.com/social/980160
Beerli, A., & Martin, J. D. (2004). Tourist’s Characteristics and the perceived image of tourist destination: a quantitative analysis--a case study of Lanzarote Spain. Tourism management.
Blain, C., Levy, S.T. & Ritchie, J.R.B. (2005). Destination Branding: Insights and Practices from Destination Management Organizations. Journal of Travel Research, 43(4), 328-338. https://doi.org/10.1177/004728750527464.
Cronbach, L.J. (1990). Essentials of psychological testing. (5th ed.). New York: Harper & Row. pp. 202-204.
Cochran, W. G. (1977). Sampling Techniques (3rd ed.). New York: John Wiley & Sons.
Department of Thai Traditional Medicine and Alternative Medicine. (2016). Herbal City Development Strategy. Nonthaburi: Office of the National Herbal Policy Committee.
Esichaikul, R. (2017). Health Tourism, (in Thai). http://www.ms-stou.org/archives/.
Faculty of Abhaibhubejhr Thai Traditional Medicine. (n.d.). History and development Abhaibhubejhr College of Thai Traditional Medicine Prachinburi. http://thaimed.buu.ac.thhistory/Fronntd/index.
Florek, M. (2005). The country brand as a new challenge for Poland. Place Branding, 1, 205-214.
Gilmore, F. (2002). A country - can it be repositioned? Spain - the success story of country branding. Journal of Brand Management, 9, 281-293. https://doi.org/10.1057/palgrave.bm.2540078
Goodrich, J. N. (1994). Health tourism: A new positioning strategy for tourist destinations. Journal of International Consumer Marketing, 6(3-4), 227-238. https://doi.org/10.1300/J046v06n03_12
Heath, E. and Wall, G. (1992). Marketing tourism destinations: A strategic planning approach. New York: John Wiley & Sons, INC.
Kispredarborisuthi, B. (2011). Research Methodology in Social Sciences, 11th ed. Bangkok: Dharmasarn Printing, Thailand, (in Thai).
Kotler, P. (2000). Marketing management. New Jersey: Prentice - Hall.
Kotler, P. (2014). rEnglewood Cliffs: Prentice Hall.
Keller, K. L. (2008). Strategic brand management: Building, measuring and Management brand equity (2nd ed.). Upper Saddle River, NJ: Prentice Hall.
Ministry of Public Health. (2016). Guidelines for the development of a comprehensive Wellness City: A model for leading provinces, Prachinburi, (in Thai). Department of Health Service Support. https://www.hfocus.org/content/2016/11/12935
Morgan, N. J., Pritchard, A., & Piggott, R. (2004). Destination branding: Greating the unique destination proposition (2nd ed.). Oxford: Elsevier Butterworth Heinemann.
Nations online business. (2016). Abhaibhubejhr opened the house for give a healthy food recipes. https://www.prachachat.net/news_detail.PHP?Newsid=1482902653
Nunnally, J.C. & Bernstein, I.H. (1994). The Assessment of Reliability. Psychometric Theory, 3, 248-292.
Owat, P., & Sawang, S. (2021). Brand Image Factors Affecting the BuyingDecision of Herbal Products in Pathum Thani Province, The 16th National Graduate Research Conference, 1024-1036, (in Thai).
Pike, S., Bianchi, C., Kerr, G. & Patti, C. (2010). Customer-based brand equity for Australia as a longhaul tourism destination in an emerging market. International Marketing Review, 27(4), 1-25. https://doi.org/10.1108/02651331011058590
Robbins, S.P. (2003). Organizational behavior. 10th ed. Englewood Cliffs, NJ.: Prentice-Hall.
Sereerat, S. (2007). Customer behavior. Bangkok: Pattana Co., Ltd. P.S. Publishing Co.,Ltd. Printing, Thailand, (in Thai).
Mechinda, P. & Siriwan, S. (2011). New Marketing Management. Bangkok: Dharmasarn Printing, Thailand, (in Thai).
Suriyawittayawate, C. (2019). From national strategy 20 years to national master plan for Thai herbs development by integrating agricultural education. Journal of Industrial Education, 18(1), 240-250, (in Thai). https://ph01.tci-thaijo.org/index.php/JIE/article/view/157072/134936
Tantivejkul, P. (2003). Health Tourism, TAT Review Magazine, 22(1), 29-41. (in Thai).
The Public Relations Department. (2021). Asean Information Center, (in Thai). http://www.aseanthai.net/mobile_detail.php?cid=&nid=11736.
Tourism Authority of Thailand. (2015). Wellness Tourism, (in Thai). http://thai.tourismthailand.org/
