โมเดลเชิงสาเหตุของภาวะผู้นำเชิงเทคโนโลยีที่ส่งผลต่อประสิทธิภาพการบริหารจัดการสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาสุราษฎร์ธานี ชุมพร

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้เป็นมีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาสภาพปัจจุบัน สภาพที่พึงประสงค์ และการศึกษาแนวทางการพัฒนาภาวะผู้นำเชิงเทคโนโลยี 2) พัฒนาโมเดลเชิงสาเหตุของภาวะผู้นำเชิงเทคโนโลยีที่ส่งผลต่อประสิทธิภาพการบริหารจัดการสถานศึกษา 3) ตรวจสอบความเที่ยงตรงเชิงโครงสร้างโมเดลเชิงสาหตุของภาวะผู้นำเชิงเทคโนโลยีที่ส่งผลต่อประสิทธิภาพการบริหารจัดการสถานศึกษา กลุ่มตัวอย่าง ผู้บริหารสถานศึกษา และครูผู้สอน จำนวน 560 คน เครื่องมือที่ใช้ ได้แก่ แบบสอบถาม และแบบสัมภาษณ์รวมทั้งสถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่าสถิติทดสอบที การวิเคราะห์รูปแบบสมการเชิงโครงสร้าง และการวิเคราะห์เชิงเนื้อหา

ผลการวิจัย พบว่า 1) ภาวะผู้นำเชิงเทคโนโลยีของผู้บริหารสถานศึกษา โดยรวมอยู่ในระดับมาก มีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 รวมทั้งผู้บริหารสถานศึกษาควรมุ่งเน้นการพัฒนาบุคลากร ให้มีทักษะเทคโนโลยีดิจิทัลสู่ความเป็นมืออาชีพ รู้เท่าทันการใช้เทคโนโลยี 2) โมเดลเชิงสาเหตุของภาวะผู้นำเชิงเทคโนโลยีที่ส่งผลต่อประสิทธิภาพการบริหารจัดการสถานศึกษาของผู้บริหารสถานศึกษา ประกอบด้วย 6 องค์ประกอบ 22 ตัวชี้วัด ได้แก่ (1) ด้านการเป็นผู้นำด้านวิสัยทัศน์ (2) ด้านการสร้างวัฒนธรรมการเรียนรู้ในยุคดิจิทัล (3) ด้านการเป็นพลเมืองในยุคดิจิทัล (4) ด้านการปรับปรุงอย่างเป็นระบบ (5) ด้านความเป็นเลิศในการปฏิบัติอย่างมืออาชีพ และ (6) ด้านประสิทธิภาพการบริหารสถานศึกษา มีความถูกต้องเหมาะสม เป็นไปได้ และเป็นประโยชน์ โดยมีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.85 อยู่ในระดับมากที่สุด และ 3) โมเดลเชิงสาเหตุของภาวะผู้นำเชิงเทคโนโลยีที่ส่งผลต่อประสิทธิภาพการบริหารจัดการสถานศึกษา มีความสอดคล้องกับข้อมูลเชิงประจักษ์ (Chi-Square=143.58, df=138, P-Value=0.35, x2/df=1.04, CFI=0.91, TLI=0.92, RMSEA=0.04) และอธิบายความแปรปรวนของประสิทธิภาพการบริหารสถานศึกษาได้ ร้อยละ 90