การพัฒนารูปแบบเสริมสร้างสมรรถนะครูด้านการจัดการเรียนรู้วิทยาศาสตร์ เชิงสร้างสรรค์และผลิตภาพตามทฤษฎีสร้างสรรค์ความรู้ผ่านชิ้นงาน ร่วมกับแนวคิดการเสริมต่อความรู้ The Development of A Model for Enhancing Teachers Competency in Science Learning Management with Creativity and Productivity Based Using Constructionism Theory Together with Scaffolding Approach
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนารูปแบบเสริมสร้างสมรรถนะครูด้านการจัดการเรียนรู้วิทยาศาสตร์เชิงสร้างสรรค์และผลิตภาพ ตามทฤษฎีสร้างสรรค์ความรู้ผ่านชิ้นงานร่วมกับแนวคิดการเสริมต่อความรู้ มีขั้นตอนการวิจัย 4 ขั้นตอน คือ 1) ศึกษาสมรรถนะครูด้านการจัดการเรียนรู้วิทยาศาสตร์เชิงสร้างสรรค์และผลิตภาพ 2) สร้างและตรวจสอบคุณภาพรูปแบบเสริมสร้างสมรรรถนะครู 3) ศึกษาผลการใช้รูปแบบเสริมสร้างสมรรถนะครู และ4) ประเมินรูปแบบเสริมสร้างสมรรถนะครูโดยการประเมินปัจจัยนำเข้า กระบวนการ และผลผลิต กลุ่มตัวอย่างที่ใช้คือครูผู้สอนวิทยาศาสตร์ระดับประถมศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาน่าน เขต 1 จำนวน 18 คน วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบ t-test
ผลการวิจัยพบว่า 1)สมรรถนะครูด้านการจัดการเรียนรู้วิทยาศาสตร์เชิงสร้างสรรค์และผลิตภาพในภาพรวม
มีสมรรถนะอยู่ในระดับมาก (= 3.65, S.D. = 0.66) 2) รูปแบบการเสริมสร้างสมรรถนะครูด้านการจัดการเรียนรู้วิทยาศาสตร์เชิงสร้างสรรค์และ ผลิตภาพมี 5 องค์ประกอบคือ 1)หลักการ เน้นการสร้างความรู้จากการลงมือปฏิบัติสร้างผลผลิตชิ้นงานและการช่วยเหลือสนับสนุนอย่างต่อเนื่อง 2)จุดหมาย เพื่อให้มีความรู้ความเข้าใจ ทักษะและเจตคติต่อการจัดการเรียนรู้วิทยาศาสตร์เชิงสร้างสรรค์และผลิตภาพ 3)เนื้อหา ประกอบไปด้วยการเสริมต่อความรู้ การจัดการเรียนรู้วิทยาศาสตร์เชิงสร้างสรรค์และผลิตภาพ 4)กระบวนการพัฒนา 4 ระยะที่ 1การอบรมปฏิบัติการ ระยะที่2การลงมือปฏิบัติ ระยะที่3การนิเทศติดตาม ระยะที่4 การแลกเปลี่ยนเรียนรู้ และ 5)การวัดและประเมินผล รูปแบบเสริมสร้างสมรรถนะครูมีความเหมาะสมอยู่ในระดับมาก (
= 4.48, S.D. = 0.48 ) และมีค่าดัชนีประสิทธิผลร้อยละ 53.02 3) ครูมีความรู้ความเข้าใจในการจัดการเรียนรู้วิทยาศาสตร์เชิงสร้างสรรค์และผลิตภาพหลังพัฒนาสูงกว่าก่อนพัฒนาอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ความสามารถในการเขียนแผนการจัดการเรียนรู้ของครูหลังการพัฒนาคิดเป็นร้อยละ 79.37 ,ความสามารถในการปฏิบัติการจัดการเรียนรู้ของครูหลังการพัฒนาคิดเป็นร้อยละ 82.28 สูงกว่าเกณฑ์ร้อยละ 70 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และครูที่เข้าร่วมการพัฒนามีเจตคติต่อการจัดการเรียนรู้วิทยาศาสตร์เชิงสร้างสรรค์และผลิตภาพหลังพัฒนาสูงกว่าก่อนพัฒนาอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และ4) ความคิดเห็นที่มีต่อรูปแบบเสริมสร้างสมรรถนะครูด้านการจัดการจัดการเรียนรู้วิทยาศาสตร์เชิงสร้างสรรค์และผลิตภาพ อยู่ในระดับมาก (
= 4.41, S.D. =0.62)
Article Details
เอกสารอ้างอิง
จิรันธนิน คงจีน. (2560). การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้วิทยาศาสตร์ตามแนวการเรียนรู้อย่าง
กระตือรือร้นและการช่วยเสริมศักยภาพ เพื่อส่งเสริมความสามารถในการแก้ปัญหาอย่างมีวิจารณญาณ สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย. วิทยานิพนธ์ดุษฎีบัณฑิต สาขาหลักสูตรและการสอน. มหาวิทยาลัยนเรศวร, พิษณุโลก.
ชาญณรงค์ วิเศษสัตย์. (2562). การพัฒนารูปแบบการเรียนรู้ส่งเสริมทักษะการคิดเชิงนวัตกรรม
ของนักศึกษาวิชาชีพครู. วิทยานิพนธ์ดุษฎีบัณฑิต สาขาหลักสูตรและการสอน. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, มหาสารคาม.
ทวีศักดิ์ จินดานุรักษ์. (2560). ครูและนักเรียนในยุคการศึกษาไทย 4.0. วารสารอิเล็กทรอนิกส์การเรียนรู้
ทางไกลเชิงนวัตกรรม, 7(2), 14-28.
ทิพวรรณ สุวรรณ. (2557). การพัฒนาหลักสูตรเสริมสร้างความสามารถในการจัดการเรียนรู้โครงงาน
วิทยาศาสตร์สำหรับครูวิทยาศาสตร์ระดับมัธยมศึกษาตอนต้น. วิทยานิพนธ์ดุษฎีบัณฑิต สาขาหลักสูตรและการสอน. มหาวิทยาลัยนเรศวร, พิษณุโลก.
ทิศนา แขมมณี. (2561). ศาสตร์การสอนองค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ.
(พิมพ์ครั้งที่ 22). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ประเวศน์ มหารัตน์สกุล. (2556). การจัดการและพัฒนาทรัพยากรมนุษย์. กรุงเทพฯ: ปัญญาชน.
พชรวิทย์ จันทร์ศิริสิร. (2554). การพัฒนาสมรรถนะทางการบริหาร. มหาสารคาม: สำนักพิมพ์
มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
ไพฑูรย์ สินลารัตน์. (2559). ปรัชญาการศึกษาเชิงสร้างสรรค์และผลิตภาพ. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่ง
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วรัตถ์พัชร์ ทวีเจริญกิจ. (2561). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนเพื่อส่งเสริมทักษะในการคิดแก้ปัญหา
ของนักเรียนอาชีวศึกษาตามแนวคิดทฤษฎีการสร้างความรู้. วิทยานิพนธ์ดุษฎีบัณฑิต สาขาหลักสูตรและการสอน. มหาวิทยาลัยบูรพา, ชลบุรี.
สํานักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2558). รายงานผลการศึกษาสถานภาพการผลิตและพัฒนาครูใน
ประเทศไทย.สำนักวิจัยและพัฒนาการศึกษา, กรุงเทพฯ.
สุระศักดิ์ เมาเทือก. (2560). การพัฒนาสมรรถนะครูวิทยาศาสตร์ในการจัดการเรียนการสอนเพื่อ
ส่งเสริมการรู้เรื่องวิทยาศาสตร์ของนักเรียน. สาขาการวิจัยและพัฒนาการศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่, เชียงใหม่.
Papert, S. (1999). Introduction: What is Logo? And Who Need It? In Logo. Philosophy and
Implementation. LCSI.
Puntambekar Sadhana and Roland Hübscher. (2005). Tools for Scaffolding Students in a Complex
Learning Environment: What Have We Gained and What Have We Missed?. Journal in Educational Psychologist June 2010, 40(1), 1–12.
Senge, P. M. (1990). The fifth discipline:The art and practice of the learning organization.
London: Century Press.
Tina Chasely. (2019). Using scaffolding to support preservice teachers pedagogical reasoning and
adaptive metacognition in reflection. Dissertation submitted in Partial fulfillment of the Requirements for the Degree of Doctor of philosophy in Curriculum and Instruction . Northern Arizona University.
Vygotsky, L.S. (1987). Instructional Implication, and Applications of Social Stoical Psychology.
New York: Cambridge University Press.
