การประยุกต์หลักอริยสัจ 4 เพื่อส่งเสริมการแก้ไขปัญหาภัยแล้งและอุทกภัย ในจังหวัดสุพรรณบุรีของสำนักงานทรัพยากรน้ำที่ 7
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อศึกษาระดับการแก้ไขปัญหาภัยแล้งและอุทกภัยในจังหวัดสุพรรณบุรีของสำนักงานทรัพยากรน้ำที่ 7 2) เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างหลักอริยสัจ 4 กับการแก้ไขปัญหาภัยแล้งและอุทกภัยในจังหวัดสุพรรณบุรีของสำนักงานทรัพยากรน้ำที่ 7 และ 3) เพื่อนำเสนอการประยุกต์หลักอริยสัจ 4 เพื่อส่งเสริมการแก้ไขปัญหาภัยแล้งและอุทกภัยในจังหวัดสุพรรณบุรีของสำนักงานทรัพยากรน้ำที่ 7 ดำเนินการตามระเบียบวิธีวิจัยแบบผสานวิธี คือการวิจัยเชิงปริมาณ โดยใช้วิธีการวิจัยเชิงสำรวจ (Survey Research) จากแบบสอบถาม (Questionnaire) กับกลุ่มตัวอย่างใช้หลักการสุ่มแบบแบ่งชั้น จำนวน 400 คน และการวิจัยเชิงคุณภาพ จากการสัมภาษณ์เชิงลึกกับผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 10 รูปหรือคน และใช้เทคนิคการวิเคราะห์เนื้อหาประกอบบริบท นำเสนอเป็นความเรียงประกอบตารางแจกแจงความถี่ของผู้ให้ข้อมูลสำคัญ เพื่อสนับสนุนข้อมูลเชิงปริมาณ วิเคราะห์ข้อมูลด้วยการหาความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการหาค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของเพียร์สัน (Pearson Product Moment Correlation Coefficient)
ผลการวิจัยพบว่า
- ระดับการแก้ไขปัญหาภัยแล้งและอุทกภัยของสำนักงานทรัพยากรน้ำที่ 7 โดยภาพรวมอยู่ในระดับปานกลาง โดยด้านการบรรเทาอยู่ในระดับมาก รองลงมาคือด้านการฟื้นฟูและด้านการสู้ภัยซึ่งอยู่ในระดับปานกลาง ส่วนด้านการเตรียมการอยู่ในระดับปานกลางเช่นกัน
- ความสัมพันธ์ระหว่างหลักอริยสัจ 4 กับการแก้ไขปัญหาภัยแล้งและอุทกภัยในภาพรวมพบว่ามีความสัมพันธ์เชิงบวกในระดับปานกลาง (R = .335) พิจารณารายด้านพบว่า ด้านทุกข์มีความสัมพันธ์เชิงบวกในระดับต่ำ (R = .282) ด้านสมุทัยมีความสัมพันธ์เชิงบวกในระดับต่ำ (R = .112) ด้านนิโรธมีความสัมพันธ์เชิงบวกในระดับปานกลาง (R = .340) และด้านมรรคมีความสัมพันธ์เชิงบวกในระดับปานกลาง (R = .341)
- แนวทางการประยุกต์หลักอริยสัจ 4 พบว่า ด้านทุกข์เน้นการเข้าใจปัญหาทั้งด้านกายภาพและจิตใจ ด้านสมุทัยเน้นการวิเคราะห์สาเหตุจากพฤติกรรมและการจัดการที่ผิดพลาด ด้านนิโรธเน้นการสร้างเป้าหมายด้านการจัดการน้ำอย่างยั่งยืน และด้านมรรคเน้นการวางแผนเชิงระบบ การส่งเสริมการมีส่วนร่วม และการเสริมสร้างภูมิคุ้มกันให้แก่ชุมชนอย่างต่อเนื่อง
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กรมประชาสัมพันธ์. (2567). รายงานสถานการณ์อุทกภัยจังหวัดสุพรรณบุรี. สืบค้นเมื่อ 5 ตุลาคม 2567, จาก https://thainews.prd.go.th/thainews/news/ view/615150/?bid=1&utm
คณะกรรมการป้องกันและบรรเทาสาธารณภัยแห่งชาติ. (2567). แผนการป้องกันและบรรเทาสาธารณภัยแห่งชาติ พ.ศ. 2558. สืบค้นเมื่อ 9 มีนาคม 2567, จาก https://www.disaster.go.th/upload/ download/file_attach/55acacb4f1f7c.pdf
จรัญญา จันดา. (2566). การพัฒนาชุดการสอน เรื่อง ภัยพิบัติทางธรรมชาติ ร่วมกับระบบสารสนเทศทางภูมิศาสตร์ GIS สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 โรงเรียนพิศาลปุณณวิทยา (สารนิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ณัฐวีร์ พุ่มระชัฏร์. (2024). ว่าด้วย “คน” ในการจัดการภัยพิบัติ. วารสารวาระการเมืองและสังคม, 3(1), 77–81.
ทิม ปัตตะพงศ์. (2562). การเตรียมพร้อมรับภัยพิบัติของเด็กวัยเรียนในพื้นที่เสี่ยงภัย. วารสารพยาบาลศาสตร์และสุขภาพ, 42(1), 43–51.
พระครูไพศาลศีลวัฒน์ ฐานจาโร. (2566). รูปแบบการจัดการสภาพแวดล้อมและภาวะวิกฤตอุทกภัยของชุมชนลุ่มน้ำเจ้าพระยาจังหวัดอ่างทอง. วารสาร มจร การพัฒนาสังคม, 8(1), 126–139.
พลัฎฐ์ อำไพ. (2556). ทุนทางสังคมท่ามกลางภัยพิบัติ: กรณีศึกษาภาวะอุทกภัยของตำบลแห่งหนึ่งในจังหวัดนนทบุรี พ.ศ. 2554. วารสารวิจัยสังคม, 36(2), 1–20.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
รัชวิชญ์ วังศรี. (2564). ภัยพิบัติทางธรรมชาติกับความมั่นคงของชาติ: ปัญหาและผลกระทบจากการบังคับใช้กฎหมาย. วารสารนิติปริทัศน์, 1(2), 27–49.
ศิริพร เพ็งเคลือบ. (2567). กระบวนการบริหารความเสี่ยงตามหลักอริยสัจ 4 ขององค์การบริหารส่วนตำบลสนามคลี อำเภอเมือง จังหวัดสุพรรณบุรี (สารนิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
โศจิรัตน์ วรพันธุ์. (2566). ศูนย์พักพิงชั่วคราวสำหรับผู้ประสบภัยในสถานการณ์ภัยพิบัติ. วารสารวิชาการสาระศาสตร์ คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 6(3), 529–541.
สิน พันธ์พินิจ. (2547). เทคนิคการวิจัยทางสังคมศาสตร์. กรุงเทพฯ: จูนพับลิซซิ่ง.
สุวิมล สังวรณ์. (2561). การบริหารจัดการปัญหาอุทกภัยขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น จังหวัดสิงห์บุรี (วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
อรัญญา ภูโคกค้อย และ วิษณุ สุมิตสวรรค์. (2562). การบริหารจัดการน้ำอย่างยั่งยืนขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น: กรณีศึกษาเทศบาลตำบลบ้านโต้น อำเภอพระยืน จังหวัดขอนแก่น. วารสาร MCU นครปฐม, 6(10), 5068–5083.
อำพล ปุญญา. (2560). รูปแบบการบริหารจัดการน้ำตามหลักพุทธวิธีของจังหวัดพิจิตร (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต). มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
เอกราช บุญเริง. (2560). การเสริมสร้างศักยภาพของชุมชนในการจัดการอุทกภัยและภัยแล้ง ในพื้นที่จังหวัดภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนล่าง. วารสารการเมืองการปกครอง, 7(3), 100–119.
