การพัฒนาและสืบทอดภูมิปัญญาท้องถิ่น : การจัดการเรียนรู้เพื่อต่อยอดผลิตภัณฑ์การทอเสื่อจากถุงพลาสติกที่เหลือใช้ด้วยนวัตกรรมใหม่ ระหว่างโรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยมหาสารคาม (ฝ่ายมัธยม) กับชุมชนอำเภอกันทรวิชัย จังหวัดมหาสารคาม
คำสำคัญ:
นวัตกรรมใหม่, ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน, ผลิตภัณฑ์สิ่งทอ, สืบทอดภูมิปัญญาท้องถิ่นบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยกึ่งทดลองแบบกลุ่มเดียว มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อพัฒนานวัตกรรมใหม่ที่มีประสิทธิภาพตามเกณฑ์ 80/80 2) เพื่อศึกษาดัชนีประสิทธิผลของนวัตกรรมใหม่ 3) เพื่อเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนและประชาชนในชุมชนก่อนและหลังการเรียนด้วยนวัตกรรมใหม่ 4) เพื่อศึกษาความพึงพอใจที่มีต่อนวัตกรรมใหม่ กลุ่มตัวอย่างมีจำนวนทั้งหมด 60 คน แบ่งเป็นนักเรียนจำนวน 30 คน ใช้วิธีเลือกแบบเจาะจง (Purposive Sampling) และประชาชนในชุมชน ใช้วิธีเลือกแบบสะดวก (Convenience Sampling) จำนวน 10 คน และใช้วิธีเลือกสุ่มแบบเจาะจง จำนวน 20 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน แบบสอบถามความพึงพอใจ สถิติที่ใช้คือ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และ Paired t-test ผลการวิจัยพบว่า 1) ประสิทธิภาพของนวัตกรรมโดยรวมเท่ากับ 83.79/87.33 2) ดัชนีประสิทธิผลของนวัตกรรมมีค่าเท่ากับ 0.7450 (ร้อยละ 37) 3) ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนและประชาชนในชุมชนก่อนและหลังการเรียนด้วยนวัตกรรมใหม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 (p=0.000) 4) ความพึงพอใจของนักเรียนและประชาชนในชุมชนที่เรียนด้วยนวัตกรรมใหม่อยู่ในระดับดีมาก โดยมีค่าเฉลี่ยโดยรวมเท่ากับ 4.68
References
จามร วงศ์พรมมา. (2554). ชุดการสอนตามแนวคิดการถ่ายโยงการเรียนรู้ เรื่อง ความกตัญญูกตเวทีสำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6. วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาเทคโนโลยีและสื่อสารการศึกษา คณะครุศาสตร์อุตสาหกรรม มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี.
ชวาล แพรัตกุล. (2552). เทคนิคการวัดผล. กรุงเทพฯ: พิมพ์ลักษณ์.
ชัยยงค์ พรหมวงศ์. (2556). “การทดสอบประสิทธิภาพสื่อชุดการสอน”. วารสารศิลปากรศึกษาศาสตร์วิจัย, 5, 1: 7-20.
ณัฐกร สงคราม. (2554). การออกแบบและพัฒนามัลติมีเดียเพื่อการเรียนรู้ (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ณัฐิกานต์ รักนาค. (2552). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนตามแนวคิดการถ่ายโยงการเรียนรู้เพื่อส่งเสริมทักษะและกระบวนการทางคณิตศาสตร์ด้านการแก้ปัญหาให้เหตุผลและการเชื่อมโยงของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1. วิทยานิพนธ์ปริญญาการศึกษาครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอนคณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ทิศนา แขมมณี. (2555). ศาสตร์การสอน: องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ธนากร สังเขป. (2555). เอกสารคำสอนรายวิชาวิถีไทย. ลำปาง: คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏลำปาง.
โนชญ์ ชาญด้วยกิจ. (2553). การศึกษาระดับการมีส่วนร่วมของชุมชนในการพัฒนาโรงเรียนมัธยมศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาระยองเขต 2. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี.
บุญชม ศรีสะอาด. (2556). วิจัยเบื้องต้น ฉบับปรับปรุง (พิมพ์ครั้งที่ 9). กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
เผชิญ กิจระการ. (2551). “การวิเคราะห์ประสิทธิภาพสื่อและเทคโนโลยีเพื่อการศึกษา E1 /E2”. วารสารการวัดผลการศึกษามหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 7, 1: 49-51.
วิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี. (2 ตุลาคม 2559). นวัตกรรม. [ออนไลน์] เข้าถึงจาก https://th.wikipedia.org/wiki
ศิริวรรณ เสรีรัตน์ และคณะ. (2548). การตลาด. กรุงเทพฯ: ไดมอน อิน บิสสิเน็ต.
สมนึก ภัททิยธนี. (2558). การวัดผลการศึกษา (พิมพ์ครั้งที่ 10). กาฬสินธุ์: ประสานการพิมพ์.
สุคนธ์ สินธพานนท์. (2553). นวัตกรรมการเรียนการสอนเพื่อพัฒนาคุณภาพของเยาวชน (พิมพ์ครั้งที่ 15). กรุงเทพฯ: ชวนพิมพ์
แสงทอง ตุงคะสมิต. (2544). การใช้ชุดสื่อประสมประกอบการสอนเรื่องสารเคมีกลุ่มสร้างเสริมประสบการณ์ชีวิตชั้นประถมศึกษาที่ 6. วิทยานิพนธ์การศึกษาศาสตร มหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
Cronbach, L., J. (1951). “Coefficient alpha and the internal structure of tests”. Psychometrika. 16, 1: 297-334.
Goodman, R.I., K.A. Fretcher, and E.W. Schneider. 1980. “The Effectiveness Index as Comparative Measure in Media Product Education,” EducationTechnology. 20(3) : 30-34 ; September
Srisa-ard, Boonchom. (2013). Introduction to research methodology. Revised ed. (9th ed.). Bangkok : Suweeriyasan.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
บท
License
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของ สบศ.
