สตรีทอาร์ต: การพัฒนาพื้นที่วิถีชีวิตในชุมชนบ้านแฮ่ เทศบาลเมืองเลย จังหวัดเลย
-
คำสำคัญ:
street art, area development, lifestyle area, Ban Haeบทคัดย่อ
บทความวิชาการนี้ผู้เขียนต้องการนำเสนอการพัฒนาพื้นที่วิถีชีวิตชุมชนบ้านแฮ่ เทศบาลเมืองเลย จังหวัดเลย ผ่านงานสตรีทอาร์ต ใช้แนวคิดการพัฒนาพื้นที่และสตรีทอาร์ต เก็บรวบรวมข้อมูลจากการศึกษาเอกสารและลงพื้นที่ วิเคราะห์ข้อมูลด้วยการวิเคราะห์เนื้อหา ผลการศึกษาพบว่า ชุมชนบ้านแฮ่เป็นพื้นที่ทางประวัติศาสตร์ วิถีชีวิตและวัฒนธรรมของจังหวัดเลย ที่ชุมชนมีการพัฒนาพื้นที่ให้เป็นตลาดวัฒนธรรมสำหรับการท่องเที่ยวกลุ่มผู้นำชุมชนและศิลปินได้เข้ามาขับเคลื่อนให้ชุมชนบ้านแฮ่ด้วยแนวคิดการพัฒนาและแนวคิดสตรีทอาร์ต เพื่อเป็นพื้นที่การเรียนรู้และการท่องเที่ยวเชิงวิถีชีวิต โดยมีกลุ่มศิลปินจำนวน 30 คน เข้ามาร่วมกันศึกษาบริบทและถ่ายทอดเรื่องราวของชุมชนบ้านแฮ่ ได้แก่ ประเพณีบุญบั้งไฟ งานบุญออกพรรษา วัฒนธรรมการทอผ้าวิถีการเล่นของเด็กชุมชนบ้านแฮ่ วิถีชีวิตการใช้ห้วยน้ำหมานในการอุปโภคและบริโภคปลาในแม่น้ำ ข้าวจี่ สัตว์เลี้ยง โดยสื่อสารผ่านงานสตรีทอาร์ต จำนวน 20 ผลงานกระจายอยู่ตามบริเวณถนนคีรีรัฐ ลักษณะเป็นภาพวาดระบายสีด้วยสีอคริลิค ผลการพัฒนาพื้นที่มีชีวิตด้วยสตรีทอาร์ตพบว่า ชุมชนบ้านแฮ่มีความพึงพอใจในระดับมากที่สุดโดยสตรีทอาร์ตช่วยขับเคลื่อนงานด้านวัฒนธรรม เศรษฐกิจ และสังคม ส่งผลทำให้ชุมชนมีความรักความสามัคคี มีประสบการณ์รับรู้และมีสุนทรียภาพจากการเรียนรู้งานสตรีทอาร์ตในฐานะงานศิลปะสร้างสรรค์
References
จักรพันธ์ เชาว์ปรีชา, วรวิกา วัฒนสุนทร และณิชา โตวรรณเกษม. (2563). “การเรียนรู้แบบทวิวัจน์ผ่านการสร้างสรรค์สตรีทอาร์ต”. วารสารวิจิตรศิลป์, 11, 2: 207-233.
ตวงทอง สรประเสริฐ. (2562). “ศิลปะสตรีทอาร์ตกับการท่องเที่ยว”. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 39, 1: 178-189.
นิศากร เพ็ญสมบูรณ์. (2564). “พื้นที่ศิลปะในการพัฒนาชุมชนและเศรษฐกิจ: ศิลปะชุมชน (Art Community) ผ่านงานพื้นที่ศิลปะในการพัฒนาชุมชนสตรีทอาร์ต (Street Art)”. วารสารวิชาการมนุษยศาสตรและสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรี, 4,2: 142-153.
ใบพลู เดชคง. (2564). Street Art การพัฒนาเมืองด้วยศิลปะให้เป็นเมืองที่มีชีวิตชีวา. [ออนไลน์]. ค้นเมื่อ 2 สิงหาคม 2555. เข้าถึงจาก https://wonderfularch.com/street-art-urban-design/
ปภณ กมลวุฒิพงศ์. (2566). “สตรีทอาร์ตกับการพัฒนาเมือง”. วารสารพัฒนศิลป์วิชาการ, 7, 1: 1-23.
ปราง ศิลปะกิจ และคณะ (2565). “ศิลปะบนพื้นที่และการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์กรณีศึกษาตลาดน้อย เขตสัมพันธวงศ์ กรุงเทพมหานคร”. วารสารชุมชนวิจัย, 16, 1: 24-36.
พีรติ จึงประกอบ. (2566). “แนวทางการสร้างสรรค์ศิลปะแนวสตรีทอาร์ตในพื้นที่เฉพาะเพื่อปรับภูมิทัศน์และแสดงออกถึงวัฒนธรรมท้องถิ่นของชุมชน”. วารสารวิชาการคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 7, 1: 213-223.
พุฒพัณณิน คำวชิระพิทักษ์ และวราลักษณ์ คงอ้วน. (2565). “การพัฒนาพื้นที่สาธารณะเพื่อตอบรับกับแนวคิดเมืองกระชับ: กรณีศึกษา เทศบาลตำบลบ้านแพ้ว จังหวัดสมุทรสาคร”. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏ มหาสารคาม, 16, 1: 106-120.
แมนฤทธิ์ เต็งยะ. (2559). “จากวัฒนธรรมกราฟฟิตี้สู่งานสตรีทอาร์ตในประเทศไทย”. Veridian E-Journal, Silpakorn University, 9, 2: 2424- 2436.
วันเฉลิม จันทร์พงษ์แก้ว. (2560). คุณค่าทางการสื่อสารและมูลค่าทางธุรกิจของสตรีท. การค้นคว้าอิสระปริญญานิเทศศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารธุรกิจบันเทิงและการผลิต มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
สำนักงานธนารักษ์พื้นที่เลย. (2566). เกี่ยวกับจังหวัดเลย. [ออนไลน์]. ค้นเมื่อ 2 สิงหาคม 2555. เข้าถึงจาก https://loei.treasury.go.th/th/about/
Matichon. (2565). เลยแปลง ‘ชุมชนบ้านแฮ่’ เป็น ‘สตรีตอาร์ต’ บอกเล่าที่มา ‘เลย’ ม้วนเดียวจบ. [ออนไลน์]. ค้นเมื่อ 2 สิงหาคม 2555. เข้าถึงจาก https://www.matichon.co.th/region/news_3581554
Downloads
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
บท
License
Copyright (c) 2024 ฝ่ายผลิตสื่อสิ่งพิมพ์และตำราวิชาการ กองส่งเสริมวิชาการและงานวิจัย สถาบันบัณฑิตพัฒนศิลป์ กระทรวงวัฒนธรรม
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของ สบศ.
