Good Governance for Leaders in the Digital Age and Creating a Happy Organization
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The purpose of this article is to present the principles of good governance in managing organizations in the digital age as a guideline for applying and developing organizations to have efficiency that is affected by the advancement of science and modern technology. Good governance is a tool in the management of the organization that can make people in the organization live together with goodness, righteousness, and peace with 6 principles: 1) The rule of law; 2) Morality; 3) Accountability; 4) Participation; 5) Responsibility; and 6) Cost – Effectiveness or Economy. In addition, things that will enhance the principles of good governance for people to have a good quality of life. Effectiveness in work allows for Success for both people and organizations which leads to sustainable happiness, these 5 principles provide for sustainability: 1) provide knowledge; 2) provide opportunities; 3) provide money savings; 4) provide family; and 5) provide advanced
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
- บทความหรือข้อคิดเห็นใดๆ ในวารสารคุณภาพชีวิตกับกฎหมายเป็
- กองบรรณาธิการไม่สงวนสิทธิ์
References
กอปรลาภ อภัยศักดิ์. (2563). บรรยากาศองค์กรแห่งความสุข: คนเบิกบาน งานสำเร็จ. วารสาร มจร มนุษยศาสตร์ปริทรรศน์, 6(1), 315-331.
ชาติชัย อุดมกิจมงคล. (2561). ธรรมาภิบาลเพื่อการขจัดการทุจริตและการขัดกันแห่งผลประโยชน์. วารสารบัณฑิตศึกษา, 15(68), 33-39.
ณัฐภรณ์ สมภาร, เริงวิชญ์ นิลโคตร และวัยวุฒิ บุญลอย. (2565). การศึกษาและการวิเคราะห์ หลักสาราณียธรรมกับการเสริมสร้างสันติวัฒนธรรมในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาระยอง เขต 1. การประชุมนำเสนอผลงานวิจัยบัณฑิตศึกษาระดับชาติ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี ครั้งที่ 15, 387.
นวพล แก้วสุวรรณ, ธัญญาลักษณ์ ใจเที่ยง และสิริกร บำรุงกิจ. (2563). การจัดการความรู้เพื่อก้าวสู่องค์กรดิจิทัลในยุคเทคโนโลยีพลิกพลัน. วารสารมหาวิทยาลัยศิลปากร, 40(4), 120-135.
ประหยัด พิมพา. (2561). การศึกษาไทยในปัจจุบัน. วารสารมหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตร้อยเอ็ด, 7(1), 242-249.
พระมหาศราวุฒิ รัตนสันติ, สมบูรณ์ บุญโท และสวัสดิ์ อโณทัย. (2566). รูปแบบการพัฒนาคุณภาพชีวิตในสังคมดิจิทัลมองผ่านพุทธอภิปรัชญาในคัมภีร์มิลินทปัญหา. วารสารปัญญา, 30(2), 110-120.
เพ็ญพัชรินทร์ เพ็งพอรู้ และจักรี ศรีจารุเมธีญาณ. (2564). บทบาทปลัดอำเภอกับหลักธรรม 4 ประการ. วารสารสหวิทยาการวิจัยและวิชาการ, 1(6), 57-68.
ภูดิศ นอขุนทด. (2565). หลักธรรมาภิบาลกับการการบริหารงานภาครัฐ. มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา ประเทศไทย, 7(1), 1029-1044.
ยุพาวรรณ ทองตะนุนาม, ดวงเนตร ธรรมกุล, อัศรา ประเสริฐสิน, จริยา ชื่นศิริมงคล และศิริพร ครุฑกาศ. (2558). ปัจจัยพัฒนาองค์กรแห่งความสุข (ภาครัฐ): การทบทวนวรรณกรรมอย่างเป็นระบบ. วารสารวิจัยทางวิทยาศาสตร์สุขภาพ, 9(1), 52-62.
ลักขณา ศิรถิรกุล, บุญพิชชา จิต์ภักดี และจารุวรรณ สนองญาติ. (2546). องค์กรแห่งความสุข : คุณภาพชีวิตการทำงานของพยาบาลจบใหม่. วารสารสุขภาพและการศึกษาพยาบาล, 27(1), 182-192.
เศรษฐพร หนุนชู. (2560). ธรรมาภิบาล : การแก้ปัญหาคอร์รัปชั่นในสังคมไทย. วารสารมหาจุฬาคชสาร, 8(1), 1-11.
สาลีวรรณ จุติโชติ และทิพมาศ เศวตวรโชติ. (2564). การดำเนินชีวิตอย่างไรให้มีความสุขในยุคดิจิทัล. วารสารสังคมศาสตร์บูรณาการ, 1(3), 77-88.
สุทธิรัตน์ ชูเลิศ. (2564). การพัฒนาองค์กรสร้างสุขให้มีประสิทธิภาพ. วารสาร มจร การพัฒนาสังคม, 6(3), 129-138.
สุบัณฑิต จันทร์สว่าง. (2560). การบริหารองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น 4.0. วารสาร มจร.อุบลปริทรรศน์, 2(2), 98-108.
สุวรรณี ไวท์, สุวัฒสัน รักขันโท และสิริวัฒน์ ศรีเครือดง. (2564). มนุษย์กับความเป็นพลเมืองดิจิทัล. วารสาร มจร มนุษย์ศาตร์ปริทรรศน์, 7(2), 339-355.
อรพิน สุภาวงศ์ และไพรภ รัตนชูวงศ์. (2565). รูปแบบการบริหารเพื่อพัฒนาสถานศึกษาในยุคการศึกษา 4.0 ของโรงเรียนสังกัดองค์การบริหารส่วนจังหวัดลำพูน. วารสารปัญญา, 29(3), 110-116.