แรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ในการปฎิบัติงานของพนักงานรักษาความปลอดภัยรับอนุญาต

บทคัดย่อ

พนักงานรักษาความปลอดภัยรับอนุญาต เป็นบุคคลที่ได้รับใบอนุญาตให้เป็นพนักงานรักษาความปลอดภัยรับอนุญาต ปฎิบัติหน้าที่ตามข้อกำหนดของพระราชบัญญัติธุรกิจรักษาความปลอดภัย (2558) เพื่อช่วยเหลือพนักงานฝ่ายปกครอง หรือตำรวจ ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญาในการจับกุมผู้กระทำความผิด เป็นอีกอาชีพหนึ่งที่ผู้ประกอบการ หรือบุคคลอื่นจ้างมา เพื่อปฎิบัติหน้าที่ในการดูแลรักษาความปลอดภัย ในชีวิต และทรัพย์สินของบุคคล รวมทั้งระงับเหตุ และรักษาความสงบเรียบร้อยภายในบริเวณ หรือสถานที่ที่รับผิดชอบรักษาความปลอดภัย และแจ้งเหตุการกระทำความผิดทางอาญา หรือน่าเชื่อว่ามีเหตุร้ายเกิดขึ้นให้พนักงานฝ่ายปกครอง หรือตำรวจท้องที่ทราบ รวมทั้งปิดกั้น และรักษาสถานที่เกิดเหตุให้คงสภาพเดิมไว้จนกว่าพนักงานฝ่ายปกครอง หรือตำรวจผู้มีอำนาจหน้าที่จะเดินทางมาถึงสถานที่เกิดเหตุ ลักษณะการทำงานแตกต่างไปจากการทำงานปกติโดยทั่วไป โดยแบ่งเวลาการทำงานออกเป็นผลัด ๆ ละ 12 ชั่วโมง ปฎิบัติงานเฝ้าระวังอย่างต่อเนื่องตลอด 24 ชั่วโมง ขวัญกำลังใจในการปฎิบัติงาน สวัสดิการ และคุณภาพชีวิตอยู่ในระดับต่ำ

บทความนี้จึงมีวัตถุประสงค์ เพื่อนำเสนอแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ในการปฎิบัติงาน ที่มีความสำคัญเป็นอย่างมาก และเป็นแรงจูงใจที่พนักงานรักษาความปลอดภัยรับอนุญาต จะใช้ความสามารถ และความพยายามอย่างเต็มที่ เพื่อกระทำในสิ่งต่าง ๆ ให้สำเร็จตามเป้าหมาย เป็นความรู้สึกที่ดีต่องานที่กระทำ และเป็นแรงผลักดัน หรือกระตุ้นให้ปฏิบัติ หรือแสดงพฤติกรรมด้วยความเต็มใจ เพื่อที่จะนำมาซึ่งการทำงานที่มีประสิทธิภาพ และการให้ความร่วมมือในการปฏิบัติงานให้บรรลุเป้าหมาย หรือวัตถุประสงค์ขององค์กร