เฟซบุ๊ก: ความเสี่ยงของเครือข่ายสังคมออนไลน์ยุคดิจิทัล
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) ทฤษฎีที่ใช้ในการอธิบายความเสี่ยงจากการใช้เครือข่ายสังคมออนไลน์ 2)การศึกษาเกี่ยวกับการรับรู้ความเสี่ยงจากการสร้างความสัมพันธ์ในเครือข่ายสังคมออนไลน์ 3) เครือข่ายสังคมออนไลน์กับความเสี่ยงของวัยรุ่นไทยในยุคดิจิทัล และ 4) เครือข่ายสังคมออนไลน์กับแนวความคิดการวิจัย โดยเป็นการศึกษาแบบการทบทวนวรรณกรรมอย่างเป็นระบบ ผลการศึกษาพบว่า 1) ทฤษฎีที่ใช้ในการอธิบายความเสี่ยงจากการใช้เครือข่ายสังคมออนไลน์ จากการศึกษาที่ผ่านมา ได้แก่ แนวคิด ทฤษฎีการแลกเปลี่ยน การจัดการเรื่องส่วนตัวในทางการสื่อสาร 2) เครือข่ายสังคมออนไลน์กับความเสี่ยง เป็นการรับรู้ของผู้ใช้เกี่ยวกับความเสี่ยงจะลดลงจากความไว้วางใจในผู้ให้บริการเครือข่าย 3) การรับรู้เกี่ยวกับความเป็นส่วนตัว อันเกิดจากการรับรู้ในสิทธิ์ในการรักษาข้อมูลส่วนตัว และนำข้อมูลส่วนตัวไปใช้ในทางผิดกฎหมาย ประกอบด้วย 3 ส่วน คือ การจัดเก็บข้อมูล, ลักษณะการเข้าถึงข้อมูลที่ไม่เหมาะสม และการนำข้อมูลไปใช้โดยไม่ได้รับอนุญาต 4) ควรพัฒนาระบบการบริหารจัดการภาครัฐ โดยปรับปรุงแก้ไขกฎหมายที่ล้าสมัย เพิ่มประสิทธิภาพด้านบุคลากรและการบริหารจัดการกฎหมายที่เกี่ยวข้องกับการคุ้มครองทรัพย์สินทางปัญญา รวมทั้งกำหนดยุทธศาสตร์ด้านการสร้างโอกาส ความเสมอภาค และความเท่าเทียมกันทางสังคมโดยผ่านเทคโนโลยี ส่งเสริมพัฒนาการสื่อสารมวลชนให้เป็นกลไกในการสนับสนุนในการพัฒนาภาคประชาชนให้มีความรู้เท่าทันสื่อออนไลน์
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้น และไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ
References
Bazarova, N. N., & Choi, Y. H. (2014). Self-Disclosure in Social Media: Extending the Functional Approach to Disclosure Motivations and Characteristics on Social Network Sites. Journal of Communication, 64(4), 635-657. doi:10.1111/jcom.12106
Buckel, T., & Thiesse, F. (2014). Paving the Way to a Productive RFID System: A Novel Action Research-Based Study from Fashion Retail. In The 47th Hawaii International Conference on System Sciences, pp. 4680-4689, DOI: 10.1109/HICSS.2014.573.
Chantavanich, S. (2008). Theory of Sociology. Bangkok: Chulalongkorn University.
Chen, X., Pan, Y., & Cai, S. (2013). User Self-Disclosure on SNSs: A Privacy Risk and Social Capital Perspective. In Proceedings of the International Conference on Electronic Business, Singapore, Pp.16-27.
Ketwongsa, P., & Chuanwan, S. (2014). Who’s Who on Social Networks. Institute for Population and Social Research, Mahidol University.
Khonthaifoundation. (2014). Report “Thai People” Monitor 2014: Voice of Thai Youth (Youth Today). Retrieved from http://khonthaifoundation.org/wp-content/files/5___Full_version_2557.pdf
Krasnova, H., Spiekermann, S., Koroleva, K., & Hildebrand, T. (2010). Online Social Networks: Why We Disclose. Journal of Information Technology, 25(2), 109-125. DOI:10.1057/jit.2010.6
Moore, K., & Mcelroy, J. C. (2012). The Influence of Personality on Facebook Usage, Wall Postings, and Regret. Computers in Human Behavior, 28(1), 267-274. DOI: 10.1016/j.chb.2011.09.009
Moorhead, A. S., Hazlett, D. E., Harrison, L., Carroll, J.K., Irwin, A., & Hoving, C. (2013). A New Dimension of Health Care: Systematic Review of the Uses, Benefits, and Limitations of Social Media for Health Communication. Journal of Medical Internet Research, 15(4), e85. DOI: 10.2196/jmir.1933
Prachachat Business. (2021). Unveils The 13th National Economic and Social Development Plan, Focusing on 5 key goals to Transform Thailand. Retrieved from https://www.prachachat.net/finance/news-766530
Prajaknate, P. (2017). Communication and Innovation: Expanding the Explanatory Power of Communication Theories and Concepts from “Real World Setting” to “Virtual Setting”. Journal of Communication and Innovation NIDA, 1(1), 33-48.
Santitham, W. (2016). Effects of Facebook use on Academic Performance of Students in Bangkok. Research and Development News Paper, 15(161), 16-23.
Somthawinpongsai, C. (2018). Factors Affecting Self-disclosure of Online Social Networking. Pathumthani University Academic Journal, 10(2), 267-275.
Somthawinpongsai, C., Khan, A. J., Sairien, S., Busabok, A., & Wankong, T. (2020). Structure Equation Model of Perceived Benefits for using Facebook of Thai Teenager. Biomedical Journal of Scientific & Technical Research, Biomedical Research Network+, LLC, 28(1),
-21248. DOI: 10.26717/BJSTR.2020.28.004592
Ryan, T., & Xenos, S. (2011). Who uses Facebook? An Investigation into the Relationship Between the Big Five, Shyness, Narcissism, Loneliness, and Facebook usage. Computers in Human Behavior, 27(5), 1658-1664.
Wang, S.S., & Stefanone, M.A. (2013). Showing Off? Human Mobility and the Interplay of Trust Self-Disclosure and Facebook Check-Ins. Social Science Computer Review, 31(4), 437-457. DOI:10.1177/0894439313481424
Xu, H., Dinev, T., Smith, H.J., & Hart, P. (2008). Examining the Formation of Individual’s Privacy Concerns: Toward an Integrative View. In Proceedings of the Twenty-Ninth International Conference on Information Systems, Paris, France, Pp.1-16. http://aisel.aisnet.org/icis2008/6