แนวทางการบริหารจัดการการท่องเที่ยวเชิงสุขภาพตามการรับรู้และพฤติกรรมของผู้เกี่ยวข้องในจังหวัดพระนครศรีอยุธยา
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) วิเคราะห์องค์ประกอบการท่องเที่ยวเชิงสุขภาพ (2) ประเมินความต้องการจำเป็นเกี่ยวกับการรับรู้และพฤติกรรมการท่องเที่ยวเชิงสุขภาพ และ (3) ค้นหาจุดแข็ง จุดอ่อน โอกาส อุปสรรค (SWOT) ในการบริหารจัดการและแนวทางการส่งเสริมพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงสุขภาพ กลุ่มตัวอย่างสำหรับการเก็บข้อมูลเชิงปริมาณ คือ นักท่องเที่ยวชาวไทยที่เคยไปเที่ยวในจังหวัดพระนครศรีอยุธยา จำนวน 507 คน กลุ่มผู้ให้ข้อมูลเชิงคุณภาพ คือ ผู้เชี่ยวชาญในหน่วยงานภาครัฐ ภาคเอกชน ผู้นำชุมชน นักวิชาการ ผู้ประกอบการ และนักท่องเที่ยวชาวไทย จำนวน 14 คน โดยการเลือกแบบเจาะจง ผลการวิจัยพบว่า 1) โมเดลการวัดตัวแปร องค์ประกอบการท่องเที่ยวเชิงสุขภาพมีความสอดคล้องกลมกลืนกับข้อมูลเชิงประจักษ์ 2) ความต้องการจำเป็นเกี่ยวกับการรับรู้และพฤติกรรมการท่องเที่ยวเชิงสุขภาพ โดยการจัดลำดับความต้องการจำเป็นในปัจจุบันและที่ควรจะเป็นด้วยวิธี Priority Needs Index แบบปรับปรุง พบว่า กิจกรรมในแหล่งท่องเที่ยวมีความต้องการจำเป็นมากที่สุด 3) การค้นหาจุดแข็ง จุดอ่อน โอกาส และอุปสรรค (SWOT) ในการบริหารจัดการและแนวทางการส่งเสริมพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงสุขภาพ พบว่าจุดแข็งคือ สิ่งดึงดูดใจในแหล่งท่องเที่ยว ในส่วนของจุดที่ควรพัฒนาประกอบด้วย 4 ด้าน ได้แก่ สิ่งอำนวยความสะดวกในแหล่งท่องเที่ยว การเข้าถึงแหล่งท่องเที่ยว กิจกรรมในแหล่งท่องเที่ยว และการบริหารจัดการแหล่งท่องเที่ยว ต่อมาโอกาส ได้แก่ การบริหารจัดการแหล่งท่องเที่ยว และอุปสรรค ได้แก่ การเข้าถึงแหล่งท่องเที่ยว และการบริหารจัดการแหล่งท่องเที่ยว
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้น และไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ
เอกสารอ้างอิง
Boonchai, A., & Tansaraviput, J. (2003). Health Tourism: New Selling Point of Thai Tourism. Economic and Social Journal, 40(4), 22-27.
Boonyong, S. (2015, July 4). Medical Tourism. Horizon. http://horizon.sti.or.th/node/5
Creswell, J., & Plano Clark, V. (2007). Designing and Conducting Mixed Methods Research. Sage.
Diamantopoulos, A., & Signaw, A.D. (2000). Introducing LISREL: A Guide for the Uninitiated. Sage.
Hongsup, A. (2014). The Guidelines for Developing Hot Spring Resource in Health Tourism Destination Management in Northern Thailand. Chulalongkorn University.
Jinpon, P. (2019). Development of Health Tourism Promotion Model of Nakhon Si Thammarat Province. Journal of Southern Technology, 12(2), 27-42.
Keyuraphan, L., Bookoum, W., & Sungrugsa, N. (2016). A Development Model of Thai Phuan Community’s Tourism Activity Management to Promote Creative Learning in Nakhon Nayok. Veridian E-Journal Silpakorn University, 9(2), 2190-2201.
Kumboon, A., & Kovathanakul, D. (2013). The Small Town Tourism Assessment, Khemmaraj District, Ubonratchathani Province. Journal of Thai Hospitality and Tourism, 8(2), 3-22.
Pokora, B., & Lupini, C. (2021, June 3). Top 50 Best Places to Visit Post-Pandemic. Forbes Advisor. https://www.forbes.com/advisor/travel-rewards/top-50-best-places-to-visit/
Prasertsin, U. (2015). Developing the Eight Desired Characteristics of Secondary School Students [Research report, National Institute of Educational Testing Service (Public Organization)].
Tantiukoskula, S.A., Kingkaew, R., Sangduen, N., Jinpon, P., & Julatha, W. (2020). Development of Nakhon Si Thammarat as a Center of Health Tourism in the Upper South of Thailand. Journal of Southern Technology, 13(1), 191-199.
Teeranon, K. (2018). Thailand’s Wellness Tourism: Situation and Potential towards Competition of ASEAN Region. FEU Academic Review, 12, 22-34.
The Committee of National Tourism Policy. (2017). The Second National Tourism Development Plan (2017-2021). Ministry of Tourism & Sports, Office of the Permanent Secretary Tourism & Sports.
Wongwanich, S. (2019). Needs Assessment Research (4th ed.). Chulalongkorn University.
