ระบบอภิบาลที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิผลขององค์การธุรกิจไทย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาระดับของระบบอภิบาลและประสิทธิผลขององค์การธุรกิจไทย และ 2) เพื่อศึกษาปัจจัยระบบอภิบาลที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิผลขององค์การธุรกิจไทย เป็นการวิจัยเชิงปริมาณควบคู่กับเชิงคุณภาพ กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยคือ บริษัทจำกัดในจังหวัดกรุงเทพมหานคร จำนวน 400 ราย เก็บข้อมูลด้วยแบบสอบถามและวิเคราะห์โดยใช้สถิติเชิงพรรณนาและสถิติอ้างอิง เก็บข้อมูลโดยการสัมภาษณ์เชิงลึกกับผู้ให้ข้อมูลสำคัญ ได้แก่ผู้บริหารระดับสูงของภาคเอกชนและภาครัฐที่เกี่ยวข้อง จำนวน 7 ราย คัดเลือกแบบเจาะจงและวิเคราะห์ข้อมูลด้วยการวิเคราะห์เชิงเนื้อหา ผลการวิจัย พบว่า 1) ระบบอภิบาลและประสิทธิผลขององค์การธุรกิจไทย พบว่า ในภาพรวมระดับของระบบอภิบาล อยู่ในระดับมาก และเมื่อพิจารณาแต่ละองค์ประกอบ พบว่าด้านภาระรับผิดชอบ อยู่ในระดับสูงที่สุด รองลงมาเป็น การตอบสนอง ด้านความโปร่งใส ด้านนิติธรรม ด้านความเสมอภาค ด้านการมีส่วนร่วม และด้านการมุ่งเน้นฉันทามติ ตามลำดับ และ 2) ปัจจัยระบบอภิบาลที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิผลขององค์การธุรกิจไทย พบว่า ในภาพรวมประสิทธิผลขององค์การธุรกิจไทย พบว่าอยู่ในระดับมาก และเมื่อพิจารณาแต่ละองค์ประกอบ พบว่า ด้านลูกค้า อยู่ในระดับสูงที่สุด รองลงมาเป็น การเรียนรู้และการพัฒนา กระบวนการบริหารขององค์การ และด้านการเงิน ตามลำดับ
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้น และไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ
เอกสารอ้างอิง
Ansell, C., & Gash, A. (2008). Collaborative Governance in Theory and Practice. Journal of Public Administration Research and Theory, 18(4), 543–571.
Department of Business Development. (2020). Business Data Warehouse System. http://datawarehouse.dbd.go.th/bdw/search/search2.html.
Eddy, W.B. (1981). Public Organization Behavior and Development. Winthrop.
Emerson, K., & Nabatchi, T. (2015). Collaborative Governance Regimes. Georgetown University.
Hall, M.J. (2002). Aligning the Organization to Increase Performance Results. The Public Manager, 31(2), 7-10.
Harmon, M.M., & Mayer, R.T. (1986). Organization Theory for Public Administration. Scott Foresman and Company.
Khampee, K. (2016). Government Services for Business: Biz Portal. https://www.ega.or.th/upload/download/file_c2fde2928d5c3bf4c07290e 52039c5f0.pdf.
Maneerojana, P. (2009). Asymmetrical Partnerships: Politicians and Government Officials. http://www.rsunews.net
Phusitphokai, T. (2008). How can Transparency come True?. www.theiiat.or.th.Knowledge.
Rhodes, R.A.W. (1996). The New Governance: Governing without Government in Political Studies. Political Studies, 44, 652-667.
Srijanphet, S. (2008). Risk Management and Corporate Governance. Journal of Business Administration, 35(135), 1-3.
Steers, R.M., Ungson, G.R., & Mowday, R.T. (1985). Managing Effective Organizations: An Introduction. Kent.
Transparency International. (2020). Corruption Perceptions Index. https://www.transparency.org/en/cpi/2020.
United Nations Economic Commission for Africa. (2007). Economic Report on Africa 2007 Accelerating Africa’s Development through Diversification. Publications Economic Commission for Africa.
UNDP (United Nations Development Programme). (2002, January 1). Human Development Report 2002: Deepening Democracy in a Fragmented World. UNDP. https://hdr.undp.org/content/human-development-report-2002
Yamane, T. (1967). Statistics, An Introductory Analysis (2nd ed.). Harper and Row.
