ปัญหาการคืนทรัพย์สินที่เกี่ยวกับการกระทำความผิดมูลฐาน แก่ผู้เสียหายในความผิดมูลฐานตามพระราชบัญญัติป้องกันและปราบปรามการฟอกเงิน พ.ศ. 2542
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
พระราชบัญญัติป้องกันและปราบปรามการฟอกเงิน พ.ศ. 2542 ไม่ได้ให้ความหมาย “ผู้เสียหายในความผิดมูลฐาน” ไว้ จึงตีความได้แตกต่างกัน ทั้งต้องคุ้มครองสิทธิของผู้เสียหายในความผิดมูลฐานในคราวเดียวกันกับการให้ทรัพย์สินที่เกี่ยวกับการกระทำความผิดตกเป็นของแผ่นดิน ทำให้เกิดปัญหาในการปฏิบัติงาน จากการศึกษาเปรียบเทียบกับกฎหมายต่างประเทศ พบว่าเกณฑ์การกำหนดตัวบุคคลซึ่งเป็นผู้เสียหายนั้น ต้องเป็นผู้เสียหายโดยตรงจากการกระทำความผิดมูลฐาน และเนื่องจากกฎหมายป้องกันและปราบปรามการฟอกเงินมีวัตถุประสงค์เพื่อตัดวงจรและลดแรงจูงใจในการก่ออาชญากรรม ด้วยการริบทรัพย์สินของอาชญากร เมื่อนำทรัพย์สินดังกล่าวมาคืนหรือชดใช้คืนให้แก่ผู้เสียหายจึงต้องพิจารณาถึงความสุจริตของผู้เสียหายด้วย ทั้งต้องพิจารณาคุณธรรมทางกฎหมาย (Rechtsgut) ของแต่ละความผิดมูลฐานว่ามุ่งคุ้มครองสิ่งใด ทั้งนี้ ต้องถือว่าเป็นบริการของรัฐที่ต้องดำเนินการคุ้มครองสิทธิให้ผู้เสียหายในความผิดมูลฐาน เพราะถือว่ารัฐทำหน้าที่ของตนบกพร่องในการป้องกันและปรามอาชญากรรม บทความนี้จึงเสนอแนะให้กำหนดความหมายของผู้เสียหายในความผิดมูลฐาน ไว้ในพระราชบัญญัติป้องกันและปราบปรามการฟอกเงิน พ.ศ. 2542 ให้มีวิธีการเยียวยาความเสียหายแก่บุคคลซึ่งไม่เข้าเกณฑ์การเป็นผู้เสียหายในความผิดมูลฐานด้วย ทั้งนี้ พนักงานเจ้าหน้าที่ของรัฐที่เกี่ยวข้องมีหน้าที่ต้องดำเนินการคุ้มครองสิทธิให้แก่ผู้เสียหายในความผิดมูลฐานไม่ว่าทรัพย์สินที่เกี่ยวกับการกระทำความผิดที่ยึดหรืออายัดได้มีมูลค่าน้อยเพียงใดก็ตาม และกำหนดให้เป็นอำนาจของสำนักงานป้องกันและปราบปรามการฟอกเงินในการพิจารณาคืนหรือชดใช้คืนให้แก่ผู้เสียหายในความผิดมูลฐานจากทรัพย์สินที่ศาลมีคำสั่งริบทรัพย์สินไว้แล้ว
Article Details
ทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้น และไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ
เอกสารอ้างอิง
Anti-Money Laundering Office (AMLO). (2016). Annual Report 2016. Bangkok: Style Creative House Co., Ltd.
Anti-Money Laundering Office (AMLO). (2017). Annual Report 2017. Bangkok: Amarin Printing & Publishing Public Co., Ltd.
Anti-Money Laundering Office (AMLO). (2018). Annual Report 2018. Bangkok: ONPA Co., Ltd.
Asampinawat, O. (2010). Problems of Legal Enforcement of The Anti-Money Laundering Act, B.E. 2542 (1999): A Study of Protection of Complainant’s Right in The Predicate Offense Relating to Public Fraud. Master of Laws. Ramkhamhaeng University.
Choobamroong, A. (1997). Buddhist Criminology. Bangkok: Agricultural cooperative printing office Bangkok.
Geis, G. (1967). State compensation to victims of violent crime in task force report: crime and its impact an assessment. Washington, D.C. United States: The president’s commission on law enforcement and administration of justice.
Grant, W. et al. (2009). Stolen Asset Recovery: A Good Practices Guide for Non-Conviction Based Asset Forfeiture. Retrieved October 18, 2019, from https://documents.worldbank.org/en/publication/documents-reports/documentdetail/648141468318006858/stolen-asset-
Kesawapitak, T. (2008). Explanation of Criminal Procedure Code part 1-2 book 1 (2nd ed.). Bangkok: Institute of Legal Education of the Thai Bar.
Maneepakorn, P. (2010). Criminology and Penology (2nd ed.). Bangkok: World Trade.
Timwong, A. (2001). Victims' Rights Concerning the Judicial Process in International Law: Implications for Thailand. Master of Laws. Faculty of Law, Chulalongkorn University.
Treerattrakoon, S. (2008). Protection right of the injured person in the predicate offense under The Anti-Money Laundering Acts, B.E. 2542 (1999). Bangkok: The Office of the Judiciary.
Triwat, S. (1999). Explanation of Money Laundering Law: Problems, Facts, Explanation of The Anti-Money Laundering Acts, B.E. 2542 (1999). Bangkok: Winyuchon.
Weld, J. B. (2011). Forfeiture Laws and Procedures in The United States of America. United Nations Asia and far East Institute for the Prevention of Crime and the Treatment of Offenders. Retrieved October 18, 2019, from https://www.unafei.or.jp/publications/pdf /RS_No83/No83_06VE_Weld1.pdf.
