ความคุ้มกันของสมาชิกรัฐสภาตามรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2560

บทคัดย่อ

บทความวิชาการนี้ ศึกษาความคุ้มกันของสมาชิกรัฐสภาบว่าความคุ้มกันตามรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2560 มาตรา 125 ให้คุ้มครองสิทธิของสมาชิกรัฐสภาเกินสมควรเมื่อเทียบกับสิทธิของผู้เสียหายหรือรัฐที่ประสงค์จะดำเนินคดีอาญาแก่สมาชิกรัฐสภาผู้นั้น ดังที่มาตรา 125 วรรคสาม ให้ประธานสภาเป็นผู้พิจารณาในการร้องขอให้ปล่อยสมาชิกสภาที่ถูกคุมขังในระหว่างการสอบสวนหรือการพิจารณาอยู่ก่อนสมัยประชุมให้มาประชุมสภาเมื่อถึงสมัยประชุมโดยปราศจากมติของสภาที่ผู้นั้นเป็นสมาชิก หรือกรณีที่มาตรา 125 ได้กำหนดให้สภาที่ผู้นั้นเป็นสมาชิกเป็นผู้ลงมติในการตัดสินใจที่จะให้ความคุ้มกันแก่สมาชิกสภาผู้นั้นหรือไม่ โดยไม่มีผู้ที่มาทำหน้าที่กลั่นกรองตรวจสอบข้อเท็จจริงในเบื้องต้นก่อนแล้วจึงค่อยเสนอต่อสภาที่สมาชิกผู้นั้นเป็นสมาชิกพิจารณา การให้ความคุ้มกันจึงกลายเป็นธรรมเนียมปฏิบัติสืบต่อกันมาขาดกระบวนการกลั่นกรองอย่างแท้จริง เป็นการใช้ความคุ้มกันอย่างไม่เหมาะสมและขัดต่อเจตนารมณ์ของรัฐธรรมนูญ นอกจากนี้ควรมีหลักการเรื่องการขอเพิกถอนความคุ้มกันในภายหลังได้ แม้ว่าจะได้เคยอนุญาตให้สมาชิกสภาผู้นั้นมาก่อนแล้วหากในเวลาต่อมามีข้อเท็จจริงหรือพฤติการณ์เปลี่ยนแปลงไป ผู้เขียนเห็นว่าควรมีการแก้ไขเพิ่มเติมบทบัญญัติมาตรา 125 โดยนำแนวคิดจากรัฐธรรมนูญของต่างประเทศมาปรับใช้