บุคลิกภาพ 5 มิติ และการจัดการความขัดแย้งของนักศึกษา:กรณีศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงอรรถาธิบาย  โดยใช้วิธีการสำรวจแบบภาคตัดขวาง มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยส่วนบุคคล  ได้แก่ เพศ  อายุ  ระดับการศึกษา  สถานภาพสมรสของบิดา-มารดา และการอบรมเกี่ยวกับการจัดการความขัดแย้งกับการจัดการความขัดแย้ง  วิเคราะห์รูปแบบการจัดการความขัดแย้ง  วัดบุคลิกภาพตามทฤษฏีบุคลิกภาพ 5 มิติ วิเคราะห์ความสัมพันธ์ระหว่างบุคลิกภาพ 5 มิติ และการจัดการความขัดแย้ง  และวิเคราะห์ความสามารถในการอธิบายความผันแปรระหว่างบุคลิกภาพ 5 มิติ และการจัดการความขัดแย้ง  กลุ่มตัวอย่างเป็นนักศึกษาที่ศึกษาอยู่ระหว่างชั้นปีที่  1-4 โดยผู้วิจัยคัดเลือกกลุ่มตัวอย่างโดยใช้วิธีการสุ่มตัวอย่างแบบแบ่งชั้นตามสัดส่วน แบบสุ่มอย่างง่ายและไม่แทนที่ โดยใช้ตารางเลขสุ่ม ได้กลุ่มตัวอย่างทั้งสิ้น 396 คน  ใช้แบบสอบถามในการวิจัยและได้แบบสอบถามคืนมาจำนวนทั้งสิ้น 386 ฉบับ  สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลได้แก่  สถิติเชิงพรรณนา  สถิติเชิงอนุมาน  วิเคราะห์ความสัมพันธ์ด้วยสถิติสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของเพียร์สัน  สถิตไคสแควร์  และวิเคราะห์ความสามารถในการอธิบายความผันแปรด้วยสถิติการวิเคราะห์ถดถอยพหุคูณ

ผลการวิจัยพบว่า  อายุ มีความสัมพันธ์เชิงลบกับการจัดการความขัดแย้ง ส่วน  เพศ  ระดับการศึกษา  สถานภาพสมรสบิดา-มารดา  และการอบรมเกี่ยวกับการจัดการความชัดแย้ง  ไม่มีความสัมพันธ์กับการจัดการความขัดแย้ง  นักศึกษาส่วนใหญ่เลือกใช้การจัดการความขัดแย้งแบบการประนีประนอม  และมีบุคลิกภาพแบบมีจิตสำนึกมากที่สุด  บุคลิกภาพทั้ง 5  มิติ  ของนักศึกษาไม่มีความสัมพันธ์เชิงบวกกับการจัดการความขัดแย้งแบบการปรองดอง และแบบการประนีประนอม และไม่มีความสัมพันธ์เชิงลบกับการจัดการความขัดแย้งแบบการร่วมมือ และแบบการแข่งขัน นักศึกษาที่มีบุคลิกภาพแบบหวั่นไหวสามารถอธิบายความผันแปรต่อการจัดการความขัดแย้งได้ร้อยละ 5.20  ข้อเสนอแนะในการวิจัยครั้งนี้คือ  ผู้บริหารหรือบุคลากรที่เกี่ยวข้องควรมีศึกษาข้อมูลเกี่ยวกับบุคลิกภาพของนักศึกษาให้ชัดเจน  เพื่อศึกษาพฤติกรรมการจัดการความขัดแย้งที่เกิดขึ้น ซึ่งส่งผลให้นักศึกษามีคุณภาพชีวิตในการเรียนการสอนในการชีวิตในระดับอุดมศึกษาต่อไป