Environmental Management and Reducing the Problems of Global Warming in Shopping Centers

Main Article Content

ว่าที่พันตรีธนันชัย สุนพคุณศรี
บุญจง ขาวสิทธิวงษ์
จำลอง โพธิ์บุญ

Abstract

This study aimed at 1) studying the environmental management of department stores in terms of preventing and alleviating pollution  and global warming, and 2) providing guidelines to department stores to concretely prevent and alleviate pollution and global warming. Eleven department stores in Bangkok were the sample of this study. The study was accomplished via interviews with executives, personnel, and customers; in-bound observation; and documentary research. Deming Model(Plan,Do,Check and Act) and SWOT Analysis were applied for data analysis. The results revealed that all executives of the studied sample paid attention to environmental management by being aware and having sufficient knowledge to deal with their environmental problems. Some department stores had received the environmental management certificate (ISO 14001) and most of them had implemented the social responsibility guidelines (ISO 26000). However, this study had provided some concrete recommendations for further improvement of environmental management and global warming alleviation.

Article Details

Section
Research Articles

References

1. กรมส่งเสริมคุณภาพสิ่งแวดล้อม. 2550. แนวทางแก้ไขภาวะโลกร้อน. ค้นวันที่ 4 พฤศจิกายน 2550จาก http://www.deqp.go.th/Greenhouse/protect.jsp?languageID=th
2. จำลอง โพธิ์บุญ. 2547. การบริหารโครงการสิ่งแวดล้อม.กรุงเทพมหานคร:ทิพย์เนตรการพิมพ์.
3. จำลอง โพธิ์บุญ.2556. การจัดการขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในการแก้ไขปัญหาภาวะโลกร้อน.กรุงเทพมหานคร.สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
4. จำลอง โพธิ์บุญ. 2550. องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นกับการจัดการสิ่งแวดล้อมที่ดี:ศึกษากรณีเทศบาลนครพิษณุโลก.วารสารร่มพฤกษ์, 26 (3) 1-39
5. เชาวฤทธิ์ สาสาย. 2545. การบริหารจัดการองค์กร: กรณีศึกษาเครดิตยูเนียนในเขตมิสซังคาทอลิกอุบลราชธานี. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
6. นรินทร์ ฤทธิรงค์.2543.ความตระหนักขององค์กรทางสังคมในบริเวณตอนกลางลุ่มน้ำปัตตานีต่อการจัดการขยะ: กรณีศึกษา ตำบลตลิ่งชัน ตำบลท่าสาปจังหวัดยะลา และตำบลม่วงเตี้ย จังหวัดปัตตานี.ภาคนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์. (2543: 54)
7. บุญแสง ชีระภากร. 2552. ภาวะผู้นำและการบริหารงานของผู้บริหารองค์การปกครองส่วนท้องถิ่น. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
8. ปัถมาภรณ์ สุทธิประเสริฐ. 2555. การจัดการปัญหาการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ในจังหวัดสมุทรสาคร. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิตสถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
9. เพ็ญทิพย์ เหล่าบุญเจริญ, สุมาลี รุ่งศรีสุทธิวงศ์; และจริยา ทับเอี่ยม (2539). ผลของการใช้กลยุทธ์การตลาด เพื่อสิ่งแวดล้อม ที่มีต่อพฤติกรรมการซื้อสินค้าประเภทอุปโภคบริโภคของผู้บริโภคและต่อทัศนคติของผู้ประกอบการ. ปัญหาพิเศษ บธ.ม.(การตลาด) กรุงเทพฯ:บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. ถ่ายเอกสาร.
10. มานิจ วราภาคย์. 2545. องค์กรแบบราชการตายแล้ว. กรุงเทพมหานคร:มติชน
11. วชิรา ยศศรี. 2555. การประเมินผลการดำเนินงานความรับผิดชอบต่อสังคม ด้านการจัดการสิ่งแวดล้อม: กรณีศึกษา โครงการปลูกป่าชายเลนเฉลิมพระเกียรติ (บางปู) บริษัท โตโยต้า มอเตอร์ ประเทศไทย จำกัด. วิชาการค้นคว้าอิสระคณะพัฒนาสังคมและสิ่งแวดล้อมสถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
12. วิรัช วิรัชนิภาวรรณ และทวีสุข แสนสุข.2531.บทบาทขององค์กรในท้องถิ่นที่มีต่อการบริหาร และการจัดการทรัพยากรธรรมชาติ และสิ่งแวดล้อม กรณีศึกษาจังหวัดพะเยา. มหาวิทยาลัยขอนแก่น.(2531: 93-98)
13. ศิวพา สิริจามร และจำลอง โพธิ์ บุญ. 2553. ธรรมาภิบาลในการจัดการสิ่งแวดล้อมขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น: กรณีศึกษาเทศบาลเมืองศรีราชา จังหวัดชลบุรี. วารสารการจัดการสิ่งแวดล้อม. 6 (มกราคม-มิถุนายน): 52-57
14. ศราพร ไกรยะปักษ์. 2552. รูปแบบที่เหมาะสมในการจัดการพลังงานชุมชน. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
15. สมาน รังสิโยกฤษฎ์.2530. ความรู้ทั่วไปเกี่ยวกับการบริหารงานบุคคล. กรุงเทพมหานคร: สวัสดิการ สำนักงาน ก.พ.
16. สถาพร ปิ่นเจริญ. 2554. ภาวะผู้นำกับการจัดการ. กรุงเทพมหานคร: จามจุรีโปรดักท์.
17. สุเทพ ธีรศาสตร์. 2540. มาตรฐานการจัดการสิ่งแวดล้อม (ISO 14000). พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร:สมาคมส่งเสริมเทคโนโลยี (ไทย-ญี่ปุ่น). (2540: -3-2—3-5)
18. เสน่ห์ จุ้ยโต. 2545. องค์การสมัยใหม่. นนทบุรี:มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
19. สุพรรณี ไชยอำพร. 2552. การวิจัยเชิงคุณภาพ:แนวความคิด วิธีการ และการประยุกต์ใช้. กรุงเทพมหานคร:ประยูรสาส์นไทย การพิมพ์.
20. สยาม อรุณศรีมรกต และไกรชาติ ตันตระการอาภา. 2549. การตรวจประเมินระบบมาตรฐานการจัดการสิ่งแวดล้อม ISO 14001: 2004 ภายในองค์กร. นครปฐม: คณะสิ่งแวดล้อมและทรัพยากรศาสตร์ และคณะสาธารณสุขศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล. วิทยานิพนธ์ปริญญา มหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยศิลปากร.
21. สุรพันธ์ สวัสดิพรรค (2545). ทัศนคติของผู้บริโภคที่มีต่อองค์กรธุรกิจที่ใช้นโยบายการตลาดเพื่อสิ่งแวดล้อม. ปัญหาพิเศษ บธ.ม. (การบริหารทั่วไป) ชลบุรี: บัณฑิตวิทยาลัยมหาวิทยาลัยบูรพา. ถ่ายเอกสาร.
22. Ashatu H.2009.The use of Triangulation in Social Sciences Research: Can qualitative and quantitative methods be combined?.Retrived August 14,2016 from http://jcsw.no/local/media/jcsw_issue_20009_1_8_article.pdf
23. Bryman,A. 2001. Qualitative Research Methods for the Social Sciences. Boston: Allyn and Bacon.
24. Colaizzi, P.F. 1978. Existential Phenomenological Alternatives for Phychology. R vaik and M King. eds. New York: Oxford University Press.
25. Juito, S. 2002. Modern Organization . Nonthaburi: Sukhothai Thammathirat Open University. (In Thai).
26. Northouse, P. G. 2001. Leadership: Theory and Practice . nd. Thousand Oaks, CA: SagePoboon, C. 2007. Community Participation in Resources and Environmental Management [InThai]. Journal of Environmental Management. 3(1): 141 – 174.
27. Rangsiyokrit, S. 1987. General knowledge of Human Resource Management [In Thai]. OfficeOf Civil Service Commission.
28. Sarsai, C. 2002. Organization Management: A Case Study of Credit Union in Missang Catholic, Ubon ratchathani. Unpublished. Master’s Thesis National Institute of Development Administration. (In Thai).
29. UNFCCC. 2008. CDM Statistics. CDM. Retrieved on 21 March 2008 from http://cdm.unfccc.int/Statistics/index.html