การศึกษาความรู้ความเข้าใจเรื่องการบริหารความเสี่ยงและการนำไปใช้เพื่อการบริหารงานอย่างมีประสิทธิภาพระดับผู้บริหารและผู้ปฏิบัติงานมหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี

บทคัดย่อ

การศึกษาความรู้ความเข้าใจเรื่องการบริหารความเสี่ยงและการนำไปใช้เพื่อการบริหารงานอย่างมีประสิทธิภาพระดับผู้บริหารและผู้ปฏิบัติงานมหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี  มีวัตถุประสงค์เพื่อ  1) ศึกษาความรู้และความเข้าใจเรื่องการบริหารความเสี่ยงของผู้บริหารและผู้ปฏิบัติงาน  2) ศึกษาการนำความรู้และความเข้าใจในการบริหารความเสี่ยงไปใช้ประโยชน์ในการบริหาร  3) เพื่อศึกษาทัศนคติการบริหารจัดการความเสี่ยงมหาวิทยาลัยอย่างมีประสิทธิภาพในช่วงระหว่างปีการศึกษา 2552-2555 4) ศึกษาการนำความรู้และความเข้าใจในการบริหารความเสี่ยงไปใช้ในกำหนดแผนการบริหารความเสี่ยงของมหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณีและบริหารจัดการความเสี่ยงมหาวิทยาลัยได้อย่างมีประสิทธิภาพในช่วงระหว่างปีการศึกษา 2552-2555

            กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้มี 2  กลุ่มจำนวน 215 คน  ประกอบด้วยผู้บริหารและผู้ปฏิบัติงานในมหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี  จากงานวิจัยพบว่า 1) การวัดระดับความรู้ความเข้าใจเรื่องการบริหารความเสี่ยงของบุคลากรภายในมหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี  โดยภาพรวมค่าเฉลี่ยรวมอยู่ระดับปานกลาง  ตามการจำแนกระดับความรู้ความเข้าใจเรื่องความเสี่ยงด้านขั้นตอนการบริหารความเสี่ยง  เหตุแห่งความเสี่ยง  ประเภทความเสี่ยง  และมาตรการหรือรูปแบบในการจัดการความเสี่ยง อยู่ระดับปานกลาง   ระดับความรู้ความเข้าใจเรื่องของความเสี่ยงในด้านความเสี่ยงที่ส่งผลต่อความรุนแรงในความเสียหายมีระดับค่อนข้างน้อย และผลการศึกษาพบว่าระดับความรู้ความเข้าใจมีความสัมพันธ์กันกับระดับการศึกษาอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ 0.05  2) การวัดระดับด้านการนำไปใช้ในกำหนดแผนบริหารความเสี่ยงเกี่ยวกับการมีส่วนร่วมในแผนบริหารความเสี่ยงด้านการกำหนดแผนบริหารความเสี่ยง การนำแผนบริหารความเสี่ยงไปใช้ดำเนินงาน การติดตามและประเมินผล การสรุปผลและรายงานผลการปฏิบัติงานตามแผน และ การนำผลการบริหารความเสี่ยงที่เหลืออยู่ไปกำหนดแผนบริหารความเสี่ยงในปีงบประมาณถัดไป จะพบว่ามากกว่าร้อยละ 50  บุคลากรมีส่วนร่วมในการกำหนดแผนบริหารความเสี่ยง และน้อยกว่าร้อยละ 50 ไม่มีส่วนร่วมในการกำหนดแผนบริหารความเสี่ยงไปใช้ดำเนินงาน การวัดระดับค่าเฉลี่ยของการมีส่วนร่วมในการนำไปใช้กำหนดแผนบริหารความเสี่ยงโดยรวมอยู่ระดับน้อย ( =1.49)  และจากสมมติฐานพบว่า ระดับการนำไปใช้กำหนดแผนบริหารความเสี่ยงมีความสัมพันธ์กันกับระดับตำแหน่งงานอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ 0.05  3) การวัดระดับทัศนคติของแผนบริหารความเสี่ยงต่อประสิทธิภาพการการบริหารงานของระดับผู้บริหารและผู้ปฏิบัติงานตั้งแต่ พ.ศ. 2552-2555 จะพบว่าทัศนคติของแผนบริหารความเสี่ยงต่อประสิทธิภาพการบริหารงานของระดับผู้บริหารและผู้ปฏิบัติงานอยู่ระดับปานกลาง  สมมติฐานพบว่าระดับทัศนคติของแผนบริหารความเสี่ยงต่อประสิทธิภาพการบริหารงานของระดับผู้บริหารและผู้ปฏิบัติงานตั้งแต่ พ.ศ. 2552-2555 มีความสัมพันธ์กันกับระดับการนำไปใช้กำหนดแผนบริหารความเสี่ยงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ 0.05  และสมมุติฐานพบว่า ผู้บริหารและผู้ปฏิบัติงานมีระดับความรู้และเข้าใจเรื่องการบริหารความเสี่ยงของมหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณีไม่มีความสัมพันธ์กับนำไปใช้จัดทำแผนบริหารความเสี่ยงของมหาวิทยาลัยและไม่มีความสัมพันธ์กับระดับทัศนคติของแผนบริหารความเสี่ยงต่อประสิทธิภาพการบริหารงานตั้งแต่ พ.ศ. 2552-2555