Promoting the Establishment of Professional Learning Community among School Administrators within the Secondary Educational Service Area Office in Phatthalung
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The research study aim to achieve two primary objectives: 1) to examine the promotion of professional learning communities implemented by school administrators within the Secondary Education Service Area Office in Phatthalung, and 2) to compare the promotion of professional learning communities across variables such as gender, work experience, educational levels, and school sizes. The research samples comprised 275 teachers affiliated with the Secondary Education Service Area Office in Phatthalung, selected through a combination of stratified random sampling based on school size and simple random sampling by drawing lots. The research utilized a 60- question questionnaire as the primary instrument. Statistical methods employed for data analysis included percentage calculation, mean calculation, standard deviation, t-test, and F-test.
The research findings indicate the following: 1) The promotion of professional learning communities, both in holistic and individual aspects, was observed at a high level. 2) Comparative analysis revealed that the perspectives of teachers with varying genders and work experiences did not differ significantly regarding the promotion of professional learning communities. However, opinions among teachers with different educational levels showed significant variations at a significance level of .05. When examing individual aspects, differences were noted in opinions toward friendliness and organizational culture adjustment at a significance level of .05. Additionally, opinions of teachers from schools of different sizes differed significantly at a significance level of .01. Concerning specific aspects, the dimension of being a good friend demonstrated significant differences at the 0.1 level in terms of cooperation, collaboration, and joint leadership, with significant variations observed at the .001 level.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กุลธิดา ทุ่งคาใน. (2561). การพัฒนากระบวนการเรียนรู้ชุมชนแห่งการเรียนรู้วิชาชีพบริบทคณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา. วารสารวิจัยราไพพรรณี. 12(1), 81.
บัญญัติ ลาภบุญ. (2562). สภาพการดำเนินงานชุมชนแห่งการเรียนรู้ทางวิชาชีพในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษากาฬสินธุ์. วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต คณะศึกษาศาสตร์ สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. กรุงเทพมหานคร : มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.
ปราณี ไชยภักดี และรุ่งชัชดาพร เวหะชาติ.การเป็นชุมชนแห่งการเรียนรู้ทางวิชาชีพของสถานศึกษาตามความคิดเห็นของครู สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสงขลา เขต 1. การประชุมวิชาการระดับชาติ “วลัยลักษณ์วิจัย”. ครั้งที่ 10. [Online]. เข้าถึงได้จาก http://wjst.wu.ac.th.2561.
วรรณภา เออชูชื่น. (2563). ความต้องการของครูต่อบทบาทในการส่งเสริมชุมชนแห่งการเรียนรู้ทางวิชาชีพของผู้บริหารโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษแปาประถมศึกษาระยอง เขต 1. สรุปรายงานผลการส่งเสริมชุมชนแห่งการเรียนรู้ทางวิชาชีพของผู้บริหารโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาระยอง เขต 1.
วิราวรรณ์ เพ็ชรนาวา. (2563). แนวทางการพัฒนาชุมชนแห่งการเรียนรู้ทางวิชาชีพของโรงเรียนมัธยมศึกษาใน สหวิทยาเขตวิภาวดี กรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต สาขาวิชาพัฒนศึกษา. กรุงเทพมหานคร : มหาวิทยาลัยศิลปากร.
วิลาสินี เทพเสนา. (2564). การศึกษาบทบาทของผู้บริหารต่อการส่งเสริมการจัดการชุมชนแห่งการเรียนรู้ทางวิชาชีพ (PLC) ของโรงเรียนสังกัดกรมส่งเสริมการปกครองท้องถิ่นอำเภอเมืองเชียงราย. วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต คณะศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต. พะเยา : มหาวิทยาลัยพะเยา.
สมหมาย ปวะบุตร.ตำราหลักการศึกษา. [Online]. เข้าถึงได้จาก: https://e-learning.srru.ac.th/.2558
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาพัทลุง. แผนพัฒนาการศึกษาขั้นพื้นฐาน พ.ศ.2564-2565. [Online]. เข้าถึงได้จาก: https://seapt.go.th/agencyplan.2564.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2562). คู่มือดำเนินการพัฒนาหลักสูตรการพัฒนาผู้นำการเปลี่ยนแปลงเพื่อรองรับการกระจายอำนาจสำหรับครูและศึกษานิเทศก์. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพคณะรัฐมนตรีและราชกิจจานุเบกษา.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2566). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่13 (พ.ศ.2566-2570). กรุงเทพมหานคร: ประกาศแผนพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
Darling-Hammond, L. (1996). What matters most: A competent teacher for every child. Phi Delta Kappan, 73(3), 193.
DuFour, R., & Mattos, M. (2013). Improve schools. Educational Leadership, 70(7), 34-39.
Likert, R. (1967). The Method of Constructing and Attitude Scale. in Attitude Theory and Measurement. 12(90-95). 15 P.90-95.
Speck, M. (1999). The principalship: building a learning community. Upper Saddle River, NJ: Prentice Hall.
Taro Yamane. (1973). Statistics: an introductory analysis. New York: New York: Harper & Row.
