The Effect of Group Counseling Based on the Person-Centered Approach on Interpersonal Intelligence of Undergraduate Students in the Faculty of Education
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This study was a quasi - experimental research. Study The Effect of Group Counseling Based on the Person-Centered Approach on Interpersonal Intelligence of Undergraduate Students in the Faculty of Education. The sample was students of the Faculty of Education at Burapha University who had low to moderate interpersonal intelligence scores and 16 students voluntarily participated in the experiment, and they were randomly assigned by simple random sampling method to an experimental group or a control group. Each group consisted of 8 students. The research instruments were: 1) 26-item measuring interpersonal intelligence using a 5-rating scale, with a reliability coefficient of .92, and 2) a 12-session group counseling program based on person-center theory. The statistic used in this research was two-way repeated measure ANOVA. The results showed that: 1) the students in the experimental group had interpersonal intelligence scores at the post-experiment and during the follow-up phase were significantly higher than their pre-experiment scores, and 2) the students in the experimental group had interpersonal intelligence scores at the post-experiment and during the follow-up phase were significantly higher than the students in the control group.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
การศึกษาไทย. ความหมายของครูในศตวรรษที่ 21. [Online]. เข้าถึงได้จาก: https://www.xn--12ca0ezbc4ai2ee1bzl.com/17/09/2022/. 17 กันยายน 2563.
กองทะเบียนและประมวลผลการศึกษา. จำนวนนิสิตปัจจุบันแยกตามปีที่เข้า. [Online]. เข้าถึงได้จาก: https://reg.buu.ac.th/document/CurrStu/CurrALLLan10072563_1_2563.pdf
ชัชวีร์ แก้วมณี. (2557). รูปแบบการฝึกอบรมเพื่อเสริมสร้างทักษะความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลสำหรับนิสิตระดับปริญญาตรี สาขาการศึกษาปฐมวัย. วารสารศึกษาศาสตร์มหาวิทยาลัยทักษิณ. 14 (1): 72-83.
ชวนพิศ เปรมกมล. (2562). ผลการให้คำปรึกษาแบบกลุ่มตามทฤษฎีการให้คำปรึกษาแบบผู้รับการปรึกษาเป็นศูนย์กลาง ของ Carl R. Rogers ต่อการปรับตัวด้านการเรียนของนักศึกษาระดับปริญญาตรี. วารสารศึกษาศาสตร์ มมร. 7 (2).
ณัฏฐนิช เจริญวรชัย. (2559). ผลการปรึกษากลุ่มตามทฤษฎียึดบุคคลเป็นศูนย์กลางต่อความสํานึกขอบคุณของนิสิตปริญญาตรี. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์. 11 (1).
ธีรวรรณ ธีระพงษ์. แนวคิดบุคคลเป็นศูนย์กลางเพื่อการปรึกษาเชิงจิตวิทยาและการพัฒนามนุษย์. เชียงใหม่:มหาวิทยาลัยเชียงใหม่. 2565.
สุนารี จุลพันธ์. (2558). การใช้โปรแกรมการปรึกษาด้านอาชีพแบบกลุ่มเพื่อพัฒนาการตระหนักรู้ในอาชีพของนักศึกษาคณะครุศาสตร์อุตสาหกรรม มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลพระนคร. วารสารครุศาสตร์อุตสาหกรรม มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี. 3 (1).
Corey, G. (2011). Theory and Practice of Counseling and Psychotherapy. Fullerton: California State University.
Gardner, H. (1983). Frames of Mind : The theory of multiple intelligences (2 ed.). Island: Fontana Press.
Gardner, H. (1999). Intelligence Reframed : Multiple Intelligences for the 21th Century. New York: Basic Books.
Kurt, S. (2020). Theory of Multiple Intelligences – Gardner. [Online]. Available: https://educationaltechnology.net
Lusiana, E. (2019). Counseling Service with A Person CenteredApproach to Improve Positive Self-Concept of Students. Advances in Social Science. Education and Humanities Research. 462
