กลวิธีการตั้งชื่อรายการข่าวทางโทรทัศน์ ผ่านระบบการออกอากาศรูปแบบสัญญาณดิจิทัล ในช่วงปี พ.ศ. 2563-2564
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้ มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาวิเคราะห์กลวิธีการตั้งชื่อรายการข่าวทางโทรทัศน์ โดยใช้ข้อมูลจากชื่อรายการข่าวทางโทรทัศน์ผ่านระบบการออกอากาศรูปแบบสัญญาณดิจิทัล ในช่วงปี พ.ศ. 2563-2564 จำนวน 260 รายการ ผลการศึกษากลวิธีการตั้งชื่อรายการข่าวทางโทรทัศน์ พบว่ามีกลวิธีการเลือกใช้คำว่า "ข่าว" ในชื่อรายการข่าว และชื่อรายการข่าวที่ไม่มีคำว่า “ข่าว” ในปริมาณที่ใกล้เคียงกัน อีกทั้งยังทำให้ทราบจำนวนของคำระบุระยะเวลาที่ปรากฏในชื่อรายการข่าวทางโทรทัศน์ซึ่งสามารถบ่งบอกถึงพฤติกรรมของผู้บริโภคข่าว คือคำที่ระบุระยะเวลาในการออกอากาศที่นิยม 3 ลำดับแรกคือ คำระบุช่วงเวลาเช้า ช่วงเที่ยง และช่วงค่ำ ซึ่งเป็นช่วงเวลาเช้าก่อนเริ่มงาน พักกลางวัน และหลังเลิกงาน แสดงให้เห็นว่ากลุ่มผู้บริโภคข่าวทางโทรทัศน์ส่วนใหญ่อยู่ในวัยทำงานและยังสะท้อนให้เห็นวิถีชีวิตของคนไทยกับการบริโภคข้อมูลข่าวสารเป็นกิจวัตรประจำวัน พบจำนวนพยางค์ที่นิยมมากที่สุดคือ 4 พยางค์ และมีลักษณะการตั้งชื่อเพื่อให้เกิดความคล้องจอง มีการใช้สำนวนในการตั้งชื่อรายการข่าว และใช้ภาษาอังกฤษปนในการตั้งชื่อหลายรูปแบบ โดยรูปแบบที่จำแนกตามความนิยมของรายการข่าวทุกประเภทคือ การใช้คำหรือตัวอักษรภาษาอังกฤษ
ผลการศึกษากลวิธีการตั้งชื่อรายการข่าวทางโทรทัศน์ที่มีความหมายตามรูปศัพท์ แบ่งออกเป็น 9 กลุ่มความหมาย คือ 1) เรื่องราวเหตุการณ์ 2) สิ่งของ สถานที่ 3) ประเภทเนื้อหา 4)กริยาสิ่งมีชีวิต 5) ลักษณะ 6) เกี่ยวกับมนุษย์ 7) วันหรือเวลา 8) ชื่อช่องสถานี และ9) คำทักทาย และผลการศึกษาความหมายเชิงเปรียบเทียบในการตั้งชื่อรายการข่าวทางโทรทัศน์ แบ่งออกเป็น 7 กลุ่มความหมาย คือ 1) เรื่องราวเหตุการณ์ 2) สิงของ สถานที่ 3) กริยาสิ่งมีชีวิต 4) ลักษณะ 5) เกี่ยวกับมนุษย์ 6) อาหาร และ7) เกี่ยวกับสัตว์ ซึ่งมีการให้ความหมายแบบอุปลักษณ์และนามนัยตาม ทฤษฎีทางอรรถศาสตร์
ผลการศึกษากลวิธีการตั้งชื่อรายการข่าวทางโทรทัศน์ผ่านระบบการออกอากาศรูปแบบสัญญาณดิจิทัล ในช่วงปี พ.ศ. 2563-2564 นี้ยังสามารถนำไปต่อยอดองค์ความรู้และการวิเคราะห์ ตลอดจนก่อให้เกิดประโยชน์อย่างยิ่งต่อการศึกษาในแวดวงสื่อมวลชน แขนงนิเทศศาสตร์ วารสารศาสตร์สื่อสารมวลชน รวมถึงแขนงวิชาที่เกี่ยวข้องกับธุรกิจสื่อสารมวลชน อันนับเป็นคุณูประการสำคัญที่สมควรเผยแพร่และใช้ประโยชน์สืบไป
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กมลเทพ จิตเฉลิมชัยพันธุ์. (2550). การรับรู้ของผู้บริโภคต่อรายการเล่าข่าวทางโทรทัศน์. วิทยานิพนธ์ ปริญญามหาบัณฑิต จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เชวง จันทรเขตต์ .(2528). การแปลเพื่อการสื่อสาร. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ไทยวัฒนาพานิช.
ธนรัชฎ์ ศิริสวัสดิ์. (2529). ภาษาไทย 6. นนทบุรี: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
พรพรรณ สมบูรณ์บัติ. (2549). หญิงชรา: ภาพตัวแทนในรายการโทรทัศน์ “คนค้นฅน”. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ปัทมา เรืองศรี. (2547). กลวิธีการตั้งชื่อรายการโทรทัศน์. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิตมหาวิทยาลัยหอการค้าไทย.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2554). พจนานุกรมไทยฉบับราชบัณฑิตยสถาน. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร: อักษรเจริญทัศน์.
วรางคณา สว่างตระกูล. (2540). การศึกษาภาษาที่ใช้ในการตั้งชื่อของคนไทยในกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
วนิดา เจริญศุข. (2532). นามสกุลของคนไทยเชื้อสายจีน: การวิเคราะห์ทางอรรถศาสตร์ชาติพันธุ์. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต จุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย.
วิรัช ศิริวัฒนะนาวิน. 2544. การศึกษาการตั้งชื่อของคนไทย. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยศิลปากร.
อมรา ประสิทธิ์รัฐสินธุ์. (2540). ศาสตร์แห่งภาษา. เอกสารวิชาการ ภาควิชาภาษาศาสตร์ คณะอักษรศาสตร์. จุฬาลงกรณ์มหาวิยาลัย.
Nida, E. A. (1975). Componential Analysis of Meaning. Mouton Publishers.
Ungerer, F. & Schmid, H.J. (1996). An Introduction to Cognitive Linguistics. London & New York: Longman.
