A Study of Learning Achievement on Conserving Hometown Unit, Problem Solving Ability and Analytical Thinking Ability of Grade 6 Students Using Problems Based Learning
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The study was aimed to compare the students’ learning achievement, the problem solving ability skill, and the analytical thinking ability of grade 6 students by using Problem Based Learning technique. The purposes of this research were to: 1) Compare learning achievement before and after using problems based learning, and after with 70% criteria; 2) Compare problem solving ability before and after using problems based learning, and after using with 70% criteria; and 3) Compare analytical thinking ability before and after using problems based learning, and after using with 70% criteria.The sample was 17 Bantachan students from grade 6, first semester of 2018 academic year by cluster random sampling. The data were collected by lesson plans, a learning achievement test, a problems solving ability test, and an analytical thinking ability test. The data were analyzed by percentage, mean, standard deviation, and t-test.
The results of the study were found that: After using Problem Based Learning technique, All the three aspects; Learning achievement, problems solving ability, and analytical thinking ability, the students’ learning scores were higher significantly than before at the .05 level, and were higher significantly than 70% criteria at the .05 level.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
ทิศนา แขมมณี และคณะ. (2544). วิทยาการด้านการคิด. กรุงเทพฯ: สถาบันพัฒนาคุณภาพวิชาการ.
ทิศนา แขมมณี. (2548). การจัดการเรียนรู้โดยผู้เรียนใช้การวิจัยเป็นส่วนหนึ่งของกระบวนการเรียนรู้ (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ทิศนา แขมมณี. (2558). ศาสตร์การสอนองค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ (พิมพ์ครั้งที่ 19). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นันทนา ฐานวิเศษ และวาสนา กีรติจำเริญ. (2561). การศึกษาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนหน่วยการเรียนรู้งานและพลังงานและความสามารถในการแก้ปัญหาของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 ด้วยการจัดการเรียนรู้โดยใช้ปัญหาเป็นฐาน. วารสารวิทยบริการ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์, 29(2), น. 43-50.
นุุจรี ศรีใส, เมธินี วงศ์วานิชรัมภกาภรณ์ และสุชาวดี เกษมณี (2560). ผลการจัดการเรียนรู้โดยใช้ปัญหาเป็นฐานเพื่อเสริมสร้างทักษะชีวิตด้านความสามารถในการแก้ปัญหาอย่างสร้างสรรค์ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 กลุ่มสาระการเรียนรู้การงานอาชีพและเทคโนโลยี โรงเรียนอัสสัมชัญหลักสูตรภาษาอังกฤษ จังหวัดสมุทรสาคร. วารสารศึกษาศาสตร์ปริทัศน์, 32(1), น. 80-90.
บุญเลี้ยง ทุมทอง. (2556). ทฤษฎีและการพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์เอส.พริ้นติ้ง.
พิทยาภรณ์ แก้วพิลากุล และลัดดา ศิลาน้อย. (2559). การพัฒนาความสามารถในการคิดวิเคราะห์ ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 รายวิชาสังคมศึกษา โดยใช้รูปแบบการจัดกิจกรรมการเรียนรู้โดยใช้ปัญหาเป็นฐาน. วารสารศึกษาศาสตร์ปริทัศน์, 39(1), น. 24-32.
พิชิต ฤทธิ์จรูญ. (2551). หลักการวัดและประเมินผลการศึกษา (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: เฮ้าส์ออฟเคอร์มีสท์.
ไพฑูรย์ สินลารัตน์. (2547). การเรียนการสอนที่มีการวิจัยเป็นฐาน.กรุงเทพฯ: ศูนย์ตำราและเอกสารทางวิชาการ คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
มัณฑนา ธรรมบุศย์. (2545). การพัฒนาคุณภาพการเรียนรู้โดยใช้ PBL (Problem-Based Learning). วารสารวิชาการ, 5(2), น. 11-17.
โรงเรียนบ้านตาจั่น. (2560). รายงานการประเมินตนเองของสถานศึกษา (Self-Assessment Report: SAR) ประจำปีการศึกษา 2560. นครราชสีมา: ผู้แต่ง.
วาโร เพ็งสวัสดิ์. (2551). วิธีวิทยาการวิจัย. กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
วิภาพรรณ พินลา. (2560). แนวทางการจัดการเรียนรู้วิชาสังคมศึกษา เพื่อพัฒนาทักษะการคิดอย่างมีวิจารณญาณสำหรับผู้เรียนในศตวรรษที่ 21. วารสารปาริชาต, 30(1), น. 13-34.
ศริญญา พระยาลอ และสังเวียน ปินะกาลัง. (2558). การพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและความสามารถในการคิดวิเคราะห์เรื่อง ชีวิตปลอดภัย สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 โดยการจัดกิจกรรมการเรียนรู้แบบใช้ปัญหาเป็นฐาน. วารสารวิชาการ, 9(2), น.129-137.
สมหวัง พิธิยานุวัฒน์ และทัศนีย์ บุญเติม. (2547). การสอนแบบ Research Based Learning. ใน ไพฑูรย์ สินลารัตน์ (บรรณาธิการ). การเรียนการสอนที่มีการวิจัยเป็นฐาน. (น. 13). กรุงเทพฯ: คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สำนักเลขาธิการสภาการศึกษา. (2550). แนวทางการจัดการเรียนรู้ที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ: การเรียนรู้แบบใช้ปัญหาเป็นฐาน. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
สุคนธ์ สินธพานนท์ และคณะ. (2552). การจัดกระบวนการเรียนรู้: เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ.กรุงเทพฯ: อักษรเจริญทัศน์.
สุดารัตน์ ไชยเลิศ. (2553). การสร้างแบบวัดความสามารถในการคิดแก้ปัญหาสิ่งแวดล้อมของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 โรงเรียนสังกัดกรุงเทพมหานคร (วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ).
สุภาพร ใจกล้า และวาสนา กีรติจำเริญ. (2562). การศึกษาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนหน่วยการเรียนรู้รักษ์สิ่งแวดล้อมความสามารถในการแก้ปัญหาของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 จากการจัดการเรียนรู้โดยใช้ปัญหาเป็นฐาน. วารสารชุมชนวิจัย มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา, 13(1), น. 177-189.
Bloom, B. S. (1956). Taxonomy of Education Objectives handbook 1: Cognitive domain. London: Group Limited.
Choi, E., Lindquist, R. & Song, Y. (2014). Effects of problem-based learning vs traditional lecture on Korean nursing students’ critical thinking, problem-solving, and self-directed learning. Nurse Education Today, 34(1), pp.52-56.
Gery, C. K. (2013). Enhancing critical analysis and problem-solving skills in undergraduate psychology: An evaluation of a collaborative learning and problem-based learning approach. Australian Journal of psychology, 65(1), pp. 38-45.
Hmelo, C. E. & Lin, X. (2000). Becoming Self-Directed Learners: strategy Development in Problem-Based Learning. Mahwah, New Jersey: Lawrence.
Knowles, M. S. (1975). Self-directed learning :A guide for learners and teachers. Chicago: Follett.
Tandogan, R. O. & Orhan, A. (2007). The effects of problem-based active learning in science education on students’ academic achievement, attitude and concept learning. Online Submission, 3(1), pp. 71-81.