A Comparison of Listening and Speaking Abilities of 7th Grade Students Using Role-Play Method
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This experimental research aimed to compare 1) seven grade students’ Chinese listening ability between pre and post learning using role-play method, and 2) seven grade students’ Chinese speaking ability between pre and post learning using role-play method. The sample group used in this study was 30 students who were studying in seventh grade, in the second semester of the academic year 2020, Muang Phayalae Wittaya School, Mueang District, Chaiyaphum Province. The group of students was randomized by cluster random sampling. The research instruments were 4 lesson plans for 12 lessons, a Chinese listening ability multiple choices test for 30 items, and a Chinese speaking ability measurement form questions for 5 sentences. Statistic used for data analysis in this study were percentage, mean, standard deviation, and the t-test.
The study revealed that, 1) Chinese listening ability of students after the experiment, using role-play method, was significantly higher than that before the experiment at the .01 level, and 2) Chinese speaking ability of students after the experiment, using a role-play method, was significantly higher than that before the experiment at the .01 level.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐานพุทธศักราช 2551 สาระการเรียนรู้ภาษาต่างประเทศ. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมชนสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
เขียน ธีระวิทย์. (2551). ความร่วมมือไทย-จีน ด้านการเรียนการสอนภาษาจีนในประเทศไทย. กรุงเทพฯ: สถาบันเอเชียศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
จันทกานต์ ไพรศรี, สรพล จิรสวัสดิ์, และสุขุม เฉลยทรัพย์. (2561). การใช้บทบาทสมมติช่วยพัฒนาทักษะ การพูดภาษาอังกฤษของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที 5. วารสารบัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยสวนดุสิต, 14(3), น. 267-275.
ชลธิชา สว่างไตรภพ และนันทิวัน อินหาดกรวด. (2560). การพัฒนาทักษะการพูดภาษาจีนโดยใช้บทบาทสมมติสำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 1. รายงานสืบเนื่องจากการประชุมวิชาการระดับชาติ ครั้งที่ 4 สถาบันวิจัย มหาวิทยาลัยราชภัฏกำแพงเพชร, 1(1), น.174-183.
ณฐมน จันทร์เพ็งเพ็ญ. (2560). การพัฒนาการพูดภาษาจีนโดยใช้กิจกรรมบทบาทสมมติ (ROLE PLAY)สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5/1 โรงเรียนมูลนิธิบ้านไผ่วิทยา (วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม).
ณัฐวุฒิ สุวรรณช่าง. (2558). ภาษาและวัฒนธรรมจีน กับการเตรียมความพร้อมสู่ประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน. วารสารมนุษยสังคมปริทัศน์, 17(1), น. 13-30.
ทิศนา แขมมณี. (2562). ศาสตร์การสอน องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นิธินนท์ ชารีชุม. (2563). กิจกรรมบทบาทสมมติ กับการสอนภาษาอังกฤษสำหรับนักเรียนนายสิบตำรวจ. วารสารลวะศรี มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี, 4(1), น. 101-108.
นุจรี สุทธิพันธ์. (2560). ปัจจัยที่มีผลต่อทักษะการฟังภาษาจีนของนักศึกษาหลักสูตรภาษาจีน มหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์ กรณีศึกษา นักศึกษาเข้าร่วมโคงการ In Country Study Program ประจำปีการศึกษา 2560. สืบค้นเมื่อ 21 ตุลาคม 2563, จาก http://www.hu.ac.th/conference/conference2019/FullText/01%20-20223-238.pdf
ปิยะพงษ์ วงศ์ขุมเงิน. (2556). การพัฒนาทักษะการฟัง และการพูดภาษาจีน ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 โดยใช้รูปแบบ 4 MAT. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 36(4), น. 53-60.
พิมพรรณ ต๊ะสุภา. (2558). การใช้กิจกรรมบทบาทสมมติเพื่อพัฒนาทักษะการฟัง พูดภาษาจีนของนักเรียน ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 โรงเรียนเวียงเจดีย์วิทยา อำเภอลี้ จังหวัดลำพูน (วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยเชียงใหม่).
พวงรัตน์ ทวีรัตน์. (2550). วิธีการวิจัยทางพฤติกรรมศาสตร์และสังคมศาสตร์ (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร.
โรงเรียนเมืองพญาแลวิทยา. (2562). แบบวิเคราะห์ผลการเรียน. ชัยภูมิ: โรงเรียนเมืองพญาแลวิทยา.
วิภาวรรณ สุนทรจามร. (2559). รายงานการวิจัยเพื่อพัฒนาระบบการจัดการเรียนการสอนภาษาจีนในประเทศไทยภาพรวม (รายงานผลการวิจัย). กรุงเทพฯ: สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ.
สมบูรณ์ ตันยะ. (2559). วิธีวิทยาการวิจัยทางการศึกษา. นครราชสีมา: คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา.
สุคนธ์ สินธพานนท์, ฟองจันทร์ สุขยิ่ง, จินตนา วีรเกียรติสุนทร และพิวัส สานภารัตน์. (2554). วิธีสอนตามแนวปฏิรูปการศึกษา เพื่อพัฒนาคุณภาพของเยาวชน. กรุงเทพฯ: 9119 เทคนิคพริ้นติ้ง.
สุภิญญา เรือนแก้ว. (2552). ความสำคัญของภาษาจีนในปัจจุบัน. สืบค้น เมื่อ 27 มกราคม 2562, จาก http://ning-50010110079.blogspot.com/2009/09/blog-post.html
เสาวลักษณ์ รัตนวิชช์. (2556). การสอนแบบมุ่งประสบการณ์ทางภาษา กลยุทธ์สู่ความสำเร็จในการพัฒนาการเรียนรู้หนังสือเพื่อปวงชน (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: สหธรรมมิก.
อัญชลิการ์ ขันติ, สมเกียรติ อินทสิงห์ และสุนทรี คนเที่ยง. (2562). แนวทางการพัฒนาทักษะการพูดภาษาจีนเพื่อการสื่อสารเบื้องต้น. ศึกษาศาสตร์สาร มหาวิทยาลัยเชียงใหม่, 3(1), น. 34-41.
อรรชนิดา หวานคง. (2559). การจัดการเรียนการสอนภาษาอังกฤษในศตวรรษที่ 21. วารสารสถาบันวิจัยญานสังวร มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย, 7(2), น. 303-313.
เอกสัณห์ ชินอัครพงศ์. (2555). การเรียนการสอนภาษาจีนในฐานภาษาต่างประเทศความสำคัญของการเรียนระบบเสียง. วารสารมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 9(1), น. 2-3.
Bandura, A. (1977). Social Learning Theory. Englewood Cliffs, NJ: Prentice-Hall. Cohen.
Budiana, K. M. (2013). The Effect of role playing technique applied on students’ speakingcompetence. Educate Journal Pendidikan Bahasa Inggris, 2(2), pp. 31-41. Retrieved May 17, 2021, from http://journal.unipdu.ac.id:8080/index.php/educate/index
Juvrianto, C. J. (2018). Improving The Students’ Speaking Ability Through Role Play Method. Indonesian Journal of English Teaching, 7(1), pp. 331-340.
KInasevch, O. (2009). Role-Playing Summary of a Teaching Model. Retrieved May 17, 2021, from https://kinasevych.ca/2009/01/16/role-playing-summary-of-a-teaching-model/
Ruslan, R. (2020). Students’ perception on the use of role play by the teacher in EFL classroom. English in multicultural contexts, 4(1), pp. 46-54. Retrieved June 17, 2021, from http://jurnal.unsil.ac.id/index.php/tlemc/article/view/1797