The Study of the Community Health to Learn and Enhance “The Good Mental Health Community” of Wiang Nuea Subdistrict, Wiang Chai District, Chiang Rai Province

Main Article Content

Jamaree prasunin
Noppachai Fongissara
Tanapat Janpipatpong

Abstract

The research objective was to study community health in order to be the learn and strengthen Mental Health Community. Research methodology was a focus group with leaders and 24 community representatives, and community forum to Knowledge Management of Mental Health to Mental Health Community. The results were found that: 1) The good mental health of the Wiang Nuea community consisted of healthy, mental health, having an intellectual society, and love and unity in the community. Including that people will holistically achieve good health starting from the most important internal factor "Self-esteem" and continue to promote health for the family and the community; and 2) The importance of mental health community was caused by the cooperation of the people in the community “Participation Health” promotion activities, and Illustrated the successful activities of the support of various network partners. Furthermore, it was found that  the learning process that was the knowledge of the community came from the inherent transmission which combined culture, wisdom, occupation, and taking care of one's health within the family.

Article Details

Section
บทความวิจัย (Research Articles)

References

กรมพัฒนาชุมชน. (2563). แนวคิดการพัฒนาชุมชน. สืบค้นเมื่อวันที่ 12 กุมภาพันธ์ 2563, จาก https://agecon-extens.agri.cmu.ac.th/Course_online/Course/352323.pdf

จามรี พระสุนิล, รณิดา ปิงเมือง, นาวิน พรมใจสา, กันย์ธนัญ สุชิน, ศุภรา ติวงค์, นพชัย ฟองอิสสระ และดุจฤดี คงสุวรรณ์. (2561). การศึกษาและการจัดการทุนชุมชนเพื่อความเป็นชุมชนน่าอยู่ของตำบลเวียงเหนือ อำเภอเวียงชัย จังหวัดเชียงราย (รายงานการวิจัย). เชียงราย: มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย.

ชยภรณ บุญเรืองศักดิ์ และสุทธิพงษ์ เอี่ยมอ่อง. (2561). การจัดการสุขภาวะชุมชน เพื่อเสริมสร้างความเข้มแข็งให้กับชุมชนท้องถิ่นองค์การบริหารส่วนตำบลซับสมบูรณ์ จังหวัดเพชรบูรณ์. วารสารวิจัยเพื่อการพัฒนาเชิงพื้นที่, 10(1), น. 55-69.

เทศบาลตำบลเวียงเหนือ. (2555). ข้อมูลพื้นฐานเทศบาลตำบลเวียงเหนือ. [เอกสารอัดสำเนา]. เชียงราย: ผู้แต่ง.

นฤภร ไชยสุขทักษิณ, ทวีศักดิ์ พุฒสุขขี และวันชัย ธรรมสัจการ. (2562). ผู้นำต้นแบบเพื่อการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมสุขภาวะชุมชน. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยทักษิณ, 19(1), น. 99-114.

บัวพันธ์ พรหมพักพิง. (2555). ความอยู่ดีมีสุข. วารสารมนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์, 29(2), น. 23-50.

ประพนธ์ ผาสุขยืด. (2549). การจัดการความรู้ (KM) ฉบับขับเคลื่อน. กรุงเทพฯ: ใยไหม.

สมพันธ์ เตชะอธิก และวินัย วงศ์อาสา. (2555). สุขภาวะชุมชนเพื่อความอยู่ดีมีสุข. วารสารมนุษยศาสตร์สังคมศาสตร์, 29(2), น. 1-22.

สินศักดิ์ชนม์ อุ่นพรมมี. (2556). พัฒนาการสำคัญของการสร้างเสริมสุขภาพ. นนทบุรี: โครงการสวัสดิการวิชาการ สถาบันพระบรมราชชนก กระทรวงสาธารณสุข.

เสาวภา สุขประเสริฐ. (2562). โครงการเสริมสร้างสุขภาวะชุมชนตามหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงตามความต้องการของชุมชนในองค์การบริหารส่วนตำบลศรีสองรัก จังหวัดเลย. วารสารวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย, 14(48), น. 89-100.

อรพินทร์ ชูชม. (2559). โครงสร้างของความสุขและสุขภาวะในจิตวิทยาเชิงบวก. วารสารจิตวิทยามหาวิทยาลัยเกษมบัณฑิต, 6(2), น. 1-7.

Gough, I. & McGregor, J. A. (2007). Wellbeing in Developing Countries: From Theory to Research. Cambridge: Cambridge University Press.

United Nations Development Programme (UNDP). (1999). Human Development Report 1999. Oxford: Oxford University Press.