"Semantic Changes of Words": Causes and Consequences of Some Instances When Semantic Changes Occur in Thai Words, Considering a Comparison Between the New Meaning and the Original Meaning
Main Article Content
Abstract
The semantics of a word are a part of language that can change, as words do not possess only a single meaning, leading to the emergence of new meanings when compared to the original ones. This article presents two points: 1) the causes of semantic changes, and 2) some consequences of such changes in the Thai language, considering a comparison between the new and original meanings. The causes of semantic changes derive from six factors: 1) linguistic reasons, 2) historical and scientific progress, 3) social factors, 4) psychological reasons, 5) influence from foreign languages, and 6) the necessity for new terms. As for the consequences of semantic changes, there are two aspects: 1) effects on the scope of semantic changes, which include narrowing and broadening of meanings, influenced by temporal factors. Furthermore, the scope of semantic changes also expands through comparative usage, termed "metaphorical extension", and 2) effects on the evaluation of semantic changes, which include positive and negative changes, especially negative changes resulting from words becoming impolite or worse than before, potentially leading to these words becoming taboo.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กรกฤช มีมงคล. (2564). การเปลี่ยนแปลงด้านอรรถศาสตร์ของ “ฤๅ”. วารสารศิลปศาสตร์ มทร.ธัญบุรี, 2(1), น. 28-38.
แก้วใจ จันทร์เจริญ. (2532). คำรื่นหูในภาษาไทย (วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย).
จุไรรัตน์ ลักษณะศิริ. (2558). ภาษาไทยเพื่อการสื่อสาร (พิมพ์ครั้งที่ 2). นครปฐม: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ชนกพร อังศุวิริยะ. (2559). ภาษากับสังคม. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.
ดียู ศรีนราวัฒน์ (2548). คำต้องห้ามและการใช้คำเลี่ยง. ใน เอกสารประกอบการสอนรายวิชาภาษากับสังคม (น 98.). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ดุษฎีพร ชำนิโรค. (2558). ภาษาศาสตร์เชิงประวัติและภาษาไทเปรียบเทียบ. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นัทนา วงษ์ไทย. (2561). ภาษาและความหมาย. กรุงเทพฯ: เค. ซี. อินเตอร์เพรส.
นันทวัฒน์ เนตรเจริญ และสุวัฒนา เลี่ยมประวัติ. (2558). การแปลถ้อยคำต้องห้ามที่ใช้เน้นความหมายในวรรณกรรมเรื่อง The Catcher in the Rye. วารสารวิชาการ Veridian E-Journal, Silapakorn University, 8(3), น. 169-184.
ประยูร ทรงศิลป์. (2553). หลักและการใช้ภาษาไทย. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรี.
ปราณี กุลละวณิชย์. (2545). การเปลี่ยนแปลงด้านความหมายในภาษาไทย. ใน เอกสารสอนชุดวิชาภาษาไทย 3 หน่วยที่ 7-15 สาขาวิชาศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช (น. 348-351). นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
พระยาอุปกิตศิลปสาร. (2548). หลักภาษาไทย. กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช.
มัลลิกา มาภา. (2559). สาเหตุที่ภาษาต่างประเทศเข้ามาปนภาษาไทย. ใน เอกสารประกอบการสอนรายวิชาภาษาต่างประเทศในภาษาไทย (น. 19). อุดรธานี: มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี.
ราตรี ธันวารชร. (2551). การสร้างคำภาษาไทยในสมัยอยุธยา: วิธีสร้างคำประสม. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
วิโรจน์ อรุณมานะกุล. (2555). ภาษาศาสตร์เปรียบเทียบและเชิงประวัติ. ใน เอกสารประกอบการสอนรายวิชาทฤษฎีภาษาศาสตร์ (น. 74). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วิไลศักดิ์ กิ่งคำ. (2556). ภาษาต่างประเทศในภาษาไทย (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัย เกษตรศาสตร์.
ศุภชัย ต๊ะวิชัย. (2556). การขยายความหมายของคำว่า “หลัง” ในภาษาไทย. ใน การประชุมวิชาการมหาวิทยาลัยมหาสารคามวิจัย ครั้งที่ 9 การวิจัยสู่ประชาคมอาเซียน ครั้งที่ 2. (น. 24-41). มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
สังวาล คงจันทร์. (2545). ภาษาน่ารู้: คำเลี่ยง. วารสารวรรณวิทัศน์, 2, น. 154-158.
สำนักงานราชบัณฑิตยสถาน. (2556). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554 (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: นานมีบุ๊คส์พับลิเคชั่นส์.
สุริยา รัตนกุล. (2555). อรรถศาสตร์เบื้องต้น (พิมพ์ครั้งที่ 2). นครปฐม: มหาวิทยาลัยมหิดล.
สุวัฒชัย คชเพต และรัตนชัย ปรีชาพงศ์กิจ. (2566). “การประสมคำ”: ความหมายของคำและข้อสังเกตบางประการจากมุมมองการศึกษาคำประสมในภาษาไทยด้วยวิธีการสร้างคำแบบไทย. วารสารวิทยาลัยนครราชสีมา, 17(3), น. 419-436.
อนันต์ เหล่าเลิศวรกุล. (2555). บรรทัดฐานภาษาไทย เล่ม 2 (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: สถาบันภาษาไทย สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน กระทรวงศึกษาธิการ.
อมรา ประสิทธิ์รัฐสินธุ์. (2540). ภาษาศาสตร์สังคม. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Croft, W. (2000). Explaining Language Change an Evolutionary Approach. Longman: Pearson Education.
Hymes, D. (1964). Language in Culture and Society. New York: Harper and Row.
Lakoff, G. and Johnson, M. (1980). Metaphors we live by. Chicago: Chicago University Press.
Ullmann, S. (1970). Semantics: An introduction to the science of meaning. Oxford: Basil Blackwell.