โมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุพฤติกรรมการใช้เวลาว่างของเยาวชน

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อตรวจสอบความกลมกลืนของโมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของพฤติกรรมการใช้เวลาว่างของเยาวชน ตามสมมุติฐานกับข้อมูลเชิงประจักษ์และเพื่อศึกษาขนาดอิทธิพลของปัจจัยเชิงสาเหตุที่มีต่อพฤติกรรมการใช้เวลาว่างของเยาวชน โดยมีกลุ่มตัวอย่าง เป็นนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายในจังหวัดนครราชสีมา จำนวน 320 คน ซึ่งได้มาจากการสุ่มแบบหลายขั้นตอน (Multistage random sampling) การเก็บข้อมูลใช้แบบสอบถาม จำนวน 1 ฉบับ มี 6 ตอน ตอนละ 12 ข้อ ผลการวิจัย พบว่า แบบจำลองที่ผู้วิจัยสร้างขึ้นมีความสอดคล้องกับข้อมูลเชิงประจักษ์ โดยตัวแปรการตระหนักรู้กิจกรรมการใช้เวลาว่าง การตระหนักรู้ตนเองต่อการใช้เวลาว่าง ทักษะการใช้เวลาว่าง และปฏิสัมพันธ์ทางสังคม มีอิทธิพลทางตรงต่อการตัดสินใจเลือกกิจกรรม โดยที่ตัวแปรเหล่านี้ร่วมกันอธิบายการตัดสินใจเลือกกิจกรรม ได้ร้อยละ 81 และตัวแปรการตัดสินใจเลือกกิจกรรม มีอิทธิพลทางตรงต่อพฤติกรรมการใช้เวลาว่าง ตัวแปรการตระหนักรู้กิจกรรมการใช้เวลาว่าง การตระหนักรู้ตนเองต่อการใช้เวลาว่าง ทักษะการใช้เวลาว่าง และปฏิสัมพันธ์ทางสังคม มีอิทธิพลทางอ้อมต่อพฤติกรรมการใช้เวลาว่าง โดยส่งผ่านการตัดสินใจเลือกกิจกรรม โดยตัวแปรทั้งหมดร่วมกันอธิบายพฤติกรรมการใช้เวลาว่างได้ร้อยละ 76