มุมมองต่อความหลากหลายของภาษาอังกฤษกับการใช้ภาษาอังกฤษในฐานะภาษากลาง ในบริบทปัจจุบันของไทย

Main Article Content

แบร์ พิตต์พันธุ์

บทคัดย่อ

ในยุคโลกาภิวัตน์ ภาษาอังกฤษมีบทบาทสำคัญในหลายด้าน เช่น การเมือง เศรษฐกิจ การศึกษา และการท่องเที่ยว ด้วยความแพร่หลายนี้ทำให้เกิดข้อถกเถียงในแง่คำนิยามของภาษาอังกฤษ คำนิยามใหม่ถูกเสนอขึ้น เช่น ภาษาอังกฤษเป็นภาษาสากล ภาษาอังกฤษของโลก และภาษาอังกฤษในฐานะภาษากลาง  คำนิยามใหม่เหล่านี้ชี้ให้เห็นว่าภาษาอังกฤษไม่ได้เป็นภาษาเฉพาะของกลุ่มคนที่มีภาษาอังกฤษเป็นภาษาแม่อีกต่อไป เนื่องจากภาษาอังกฤษถูกใช้แพร่หลายโดยคนจากทั่วโลก มีความหลากหลายและเป็นเอกลักษณ์ตามบริบทการใช้ภาษาอังกฤษ สำหรับบริบทการใช้ภาษาอังกฤษในประเทศไทยนั้น ภาษาอังกฤษเป็นภาษาต่างประเทศที่มีความสำคัญมาก  โดยปัจจุบันชาวไทยเข้าถึงความหลากหลายของภาษาอังกฤษที่ใช้โดยกลุ่มคนที่มีภาษาแม่ที่แตกต่างกันผ่านช่องทางต่าง ๆ ทั้งนี้ ด้วยบริบทการใช้ภาษาอังกฤษในปัจจุบันของชาวไทย ทำให้ประเทศไทยมีความเหมาะสมที่จะใช้ภาษาอังกฤษในฐานะภาษากลางในการสื่อสารระหว่างวัฒนธรรม ดังนั้นการใช้ภาษาอังกฤษใน ฐานะภาษากลางจึงควรถูกนําไปพิจารณาในแง่การสอนและการเรียนรู้ภาษาอังกฤษในไทยด้วยโดยจําเป็นต้องให้ความสําคัญกับความเข้าใจของบริบทการสื่อความมากกว่าเน้นเพียงความถูกต้องของไวยากรณ์และสําเนียงแบบเจ้าของภาษาอังกฤษ และปรับเปลี่ยนให้เป็นที่ยอมรับร่วมกัน บทความนี้ยังได้เสนอแนะแนวทางที่อาจเป็นประโยชน์ต่อการสอนและการเรียนรู้ภาษาอังกฤษใน ประเทศไทยในโลกสมัยใหม่อีกด้วย

Article Details

บท
บทความวิชาการ

References

Abdzadeh, Y., & Baker, W. (2020). Thai-English Speaking in an English Language Classroom: a Teaching in an ELF Setting. Journal of English as a Lingua Franca, 9(1), 57-80.

Akpan, S., & Chayanuvat, A. (2022). The Impact of Social Media on Motivation Toward Learning English as a Global Language. APHEIT International Journal, 11(1), 1-19.

ASEAN. (2011). Master Plan on ASEAN Connectivity. Jakarta: ASEAN Secretariat.

Baker, W. (2015). Culture and Iidentity Through English as a Lingua Franca: Rethinking Concepts and Goals in Intercultural Communication. Berlin: de Gruyter.

Bolton, K. (2018). English in Asia, Asian Englishes, and the Issue of Proficiency. English Today, 24(2), 3-12.

Boriboon, P. (2011). Language, Ideology and Domination: Problems of English Language Teaching in Thailand and Solutions. Songklanakarin Journal of Social Sciences and Humanities, 17(6), 23-59.

Chamcharatsri, P. B. (2013). Perception of Thai English. Journal of English as an International Language, 8(1), 21-36.

Crystal, D. (2003). English as a Global Language. Cambridge: Canto.

Hall, C. J. (2013). Cognitive Contributions to Plurilithic Views of English and Other Languages. Applied Linguistics, 34, 211-231.

Jailani, A. (2022). The Use of YouTube Videos in English Language Teaching: A Perspective of Indonesian Undergraduate Students Majoring in English Language Education. J-SHMIC: Journal of English for Academic, 9(2), 13-24.

Jenkins, J. (2009). English as a Lingua Franca: Interpretations and Attitudes. World Englishes, 28(2), 200-207.

Jenkins, J. (2011). Accommodating (to) ELF in the International University. Journal of Pragmatics, 43, 926-936.

Kachru, B. B. (1985). Standards, Codification and Sociolinguistic Realism: The English Language in the Outer Circle. In R. Quirk & H. G. Widdowson (Eds.), English in the World: Teaching and learning the language and literatures (pp. 11-30). Cambridge: Cambridge University Press.

Kirkpatrick, A. (2007). The Communicative Strategies of ASEAN Speakers of English as a Lingua Franca. UK: Cambridge Scholars Publishing.

Kirkpatrick, A. (2010). English as a Lingual Franca in ASEAN: A Multilingual Model. Hong Kong: Hong Kong University Press.

Kirkpatrick, A. (2012). English as the Official Working Language of the Association of Southeast Asian Nations (ASEAN): Features and Strategies. English today, 24(2), 27-34.

Seidlhofer, B. (2011). Understanding English as a lingua franca. Oxford: Oxford University Press.

Zulkflee, Z., Azmi, N. N., Kamaruzaman, S. S. S., Prakas, J., Saputra, S., & Maniam, M. (2022). Students’ Perceptions in Using YouTube to Improve Their Speaking Skill: A Cross-National Study of Malaysia and Indonesia. International Journal of Academic Research in Business and Social Sciences, 12(10), 3240 – 3260.