The Development of an Activity Organization Model for Enhance Moral Behavior and Ethics for Faculty of Education Students, Dhonburi Rajabhat University
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The purposes of this research were 1) to develop an activity organization model to enhance moral and ethical behaviors in the aspects of discipline and responsibility for students of the Faculty of Education, Dhon Buri Rajabhat University; (2) to study the efficiency of the activity organization model and 3) to evaluate the effectiveness of the activity organization by comparing the students’ pre-learning and post-learning scores. The research procedure consisted of 4 stages as follows: (1) studying the basic data, concepts, and theories from documents and research literature to be utilized for development of the activity organization model, (2) developing the activity organization model which was verified by experts for appropriateness of the model, (3) trying out the activity organization model and (4) evaluating the effectiveness of the activity organization model. The research sample consisted of 23 fourth year students in an intact classroom who enrolled in the Course 1044103: Research for Learning Development during the second semester of the 2019 academic year, obtained by cluster random sampling. The try-out period covered 40 hours. Data analysis was conducted using the mean, standard deviation, and t-test. The results of this research revealed that 1) the developed activity organization model was composed of the following four components: principle, objectives, steps of organizing activities, and measurement and evaluation; 2) the result of efficiency evaluation of the developed activity organization model revealed that its E1/E2 efficiency was 82.48/84.89; and 3) the effectiveness evaluation results of the developed activity organization model were as follows: (1) the sample students’ post-learning mean scores on knowledge, moral and ethical attitude, moral and ethical reason, and moral and ethical behavior in the aspects of discipline and responsibility were significantly higher than their pre-learning counterpart mean scores at the .05 level of statistical significance; and (2) the sample students were highly satisfied with the activity organization model
Article Details
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2545). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พุทธศักราช 2542 (ฉบับที่ 2) และที่แก้ไขเพิ่มเติม พุทธศักราช 2545. กรุงเทพฯ: บริษัทสยามสปอรต์ ซินดิเค จำกัด.
เกรียงศักดิ์ เจริญวงศ์ศักดิ์. (2541). ที่ทางแยก: จุดประกายวิสัยทัศน์อุดมศึกษาไทยในอนาคต. กรุงเทพมหานคร: ซัคเซสมีเดีย.
ฐาปนีย์ พสิษฐ์เนาวกุล และ พรสวรรค์ สุวัณณศรีย์. (2551). การศึกษารูปแบบการพัฒนาคุณธรรมจริยธรรม นักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏเลย. มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย, เลย.
ทิศนา แขมมณี. (2551). ศาสตร์การสอน : องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพฯ: ด่านสุทธาการพิมพ์.
ทิศนา แขมมณี. (2546). การพัฒนาคุณธรรมจริยธรรมและค่านิยม: จากทฤษฎีสู่การปฏิบัติ. กรุงเทพมหานคร: เสริมสินพรีเพรส ซิสเท็ม.
นงเยาว์ อุทุมพร. (2560). เอกสารประกอบการสอนรายวิชาวัดและประเมินผลการเรียนรู้. คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรี. กรุงเทพมหานคร.
พรรณี ช. เจนจิต. (2550). จิตวิทยาการเรียนการสอน. กรุงเทพมหานคร: ศูนย์ส่งเสริมวิชาการ.
พิมพันธ์ เดชะคุปต์. (2561). การเรียนรู้เชิงรุกแบบรวมพลังกับ PLC เพื่อการพัฒนา. กรุงเทพมหานคร:โรงพิมพ์ แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สิริวรรณ ฉันทนะสานนท์. (2541). ผลของกิจกรรมกลุ่มที่มีต่อการใช้เหตุผลเชิงจริยธรรมด้านความเอื้อเฟื้อของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนอัสสัมชัญคอนแวนต์สีลม กรุงเทพมหานคร. (วิทยานิพนธ์ ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, กรุงเทพมหานคร.
สุภาภรณ์ แก่นทอง. (2545). การจัดกระบวนการเรียนรู้ที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ การสอนแบบ “ร่วมกันสร้างความรู้และเรียนรู้อย่างมีความสุข”. กรุงเทพมหานคร: กองทุนรางวัลเกียรติยศแห่งวิชาชีพครู (กรค.) สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ.
สุวิทย์ สุขหมั่น. (2546). ผลของการใช้กระบวนการกลุ่ม เพื่อพัฒนาพฤติกรรมจริยธรรมของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 โรงเรียนพัฒนาเด็ก สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาเอกชน จังหวัดขอนแก่น. (วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). มหาวิทยาลัยขอนแก่น, ขอนแก่น.
สำนักงานเลขาธิการวุฒิสภา. (2560). รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2560. กรุงเทพฯ: สำนักงานเลขาธิการวุฒิสภา.
Bandura, A. (1977a). Social learning theory. Englewood Cliffs, NJ: Prentice-Hall.
Bandura, A. (1989). Social cognitive theory. In R. Vasta (Ed.), Annals of child development. Vol. 6. Six theories of child development. pp. 1-60. Greenwich, CT: JAI Press.
Eisenkraft, A. (2003). Expanding the 5E Model. Science Education, 5(6), .57-59.
Joyce B., & Weil M. (1996). Model of teaching (5th ed). Boston: Allyn and Bacon.
Kohlberg, L. (1976). Moral stages and moralization: The cognitive development approach, In Moral Development and Behavior: Theory, Research and Social. Lickana, T. (ed.) New York: Holt Rinehart and Winston.