กลยุทธ์การบริหารความเป็นเลิศของโรงเรียนมัธยมศึกษาสู่โรงเรียนเป็นชุมชนแห่งการเรียนรู้

Main Article Content

จิณณภัทร พิบูลวิทิตธำรง
สุภัทรา เอื้อวงศ์
ชญาพิมพ์ อุสาโห

บทคัดย่อ

       การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาความต้องการจำเป็น จุดแข็ง จุดอ่อน โอกาส และภาวะคุกคามในการบริหารความเป็นเลิศของโรงเรียนมัธยมศึกษาสู่โรงเรียนที่เป็นชุมชนแห่งการเรียนรู้  2) นำเสนอกลยุทธ์การบริหารความเป็นเลิศของโรงเรียนมัธยมศึกษาสู่โรงเรียนเป็นชุมชนแห่งการเรียนรู้ กลุ่มตัวอย่างเป็นโรงเรียนมัธยมศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐานในกรุงเทพมหานคร  92 โรงเรียน เครื่องมือในการวิจัย ได้แก่ แบบสอบถาม แบบประเมินความเหมาะสมและความเป็นไปได้  สถิติในการวิเคราะห์ข้อมูลได้แก่ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่าดัชนีความต้องการจำเป็น ผลการวิจัย พบว่า 1) การบริหารความเป็นเลิศด้านการมุ่งเน้นบุคลากร มีค่าความต้องการจำเป็นสูงสุดและเป็นจุดอ่อน ด้านการนำองค์กรเป็นโอกาส ด้านการมุ่งเน้นผู้เรียน ผู้มีส่วนได้เสียเป็นภาวะคุกคาม  และ2) กลยุทธ์การบริหารความเป็นเลิศ ได้แก่ (1) พลิกโฉมการพัฒนาขีดความสามารถของครูและบุคลากรให้มีวิสัยทัศน์และแนวคิดตามปรัชญาสู่โรงเรียนเป็นชุมชนแห่งการเรียนรู้ (2) พลิกโฉมการพัฒนากระบวนทัศน์ของผู้นำองค์กรด้านปรัชญาและระบบกิจกรรมสู่โรงเรียนเป็นชุมชนแห่งการเรียนรู้ (3) พลิกโฉมการสร้างปฏิสัมพันธ์และความผูกพันกับผู้เรียน ผู้มีส่วนได้เสียให้เข้ามามีส่วนร่วมในการปฏิรูปการจัดการศึกษาของโรงเรียน ตามแนวคิดปรัชญาสู่โรงเรียนเป็นชุมชนแห่งการเรียนรู้อย่างต่อเนื่อง (4) พัฒนาระบบการวัด การวิเคราะห์ และการจัดการความรู้ให้สอดคล้องกับปรัชญาและระบบกิจกรรมสู่โรงเรียนเป็นชุมชนแห่งการเรียนรู้ (5) พัฒนากรอบความคิดการปฏิบัติงานของครูให้สอดรับกับปรัชญาและระบบกิจกรรม สู่โรงเรียนเป็นชุมชนแห่งการเรียนรู้ และ (6) ต่อยอดแผนกลยุทธ์ที่สอดรับกับวิสัยทัศน์สู่โรงเรียนเป็นชุมชนแห่งการเรียนรู้

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
พิบูลวิทิตธำรง จ., เอื้อวงศ์ ส., & อุสาโห ช. (2022). กลยุทธ์การบริหารความเป็นเลิศของโรงเรียนมัธยมศึกษาสู่โรงเรียนเป็นชุมชนแห่งการเรียนรู้. วารสารศึกษาศาสตร์ มสธ., 15(2), 54–71. สืบค้น จาก https://so05.tci-thaijo.org/index.php/edjour_stou/article/view/255842
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

มานาบุ ซาโต. (2559). การปฏิรูปโรงเรียน แนวความคิด “ชุมชนแห่งการเรียนรู้” กับการนำทฤษฎีมาปฏิบัติจริง. โรงพิมพ์ภาพพิมพ์.

ปรีชญา ธนาวัฒนเจริญ และ ชญาพิมพ์ อุสาโห. (2558) การบริหารโรงเรียนดนตรีตามแนวคิดการบริหารแบบมุ่งคุณภาพทั้งองค์การ. An Online Journal of Education, 11(4), 624–636. https://so01.tci-thaijo.org/index.php/OJED/article/view/161305

ศนิชา ภาวโน. (2562). รูปแบบการพัฒนาผู้บริหารโรงเรียนตามแนวคิดโรงเรียนเป็นชุมชนแห่งการเรียนรู้. [วิทยานิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2559). เกณฑ์รางวัลคุณภาพแห่งสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน OBECQA ปี 2559 -2560. โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.

สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2561). ยุทธศาสตร์การศึกษาขั้นพื้นฐาน 20 ปี (พ.ศ. 2561-2580). https://www.obec.go.th/wp-content/uploads/2019/06/

สำนักงานมาตรฐานและประเมินผลอุดมศึกษา สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา (2552). เกณฑ์คุณภาพการศึกษาเพื่อการดำเนินการที่เป็นเลิศ 2552-2553. โรงพิมพ์ภาพพิมพ์.

สำนักงานสภาพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2565). แผนปฏิรูปประเทศด้านเศรษฐกิจ. http://nscr.nesdc.go.th/wp-content/uploads/2022/03/5.%E0%B9%80%E0%B8%A8%E0%B8%A3%E0%B8%A9%E0%B8%90%E0%B8%81%E0%B8%B4%E0%B8%88-CR_For-Web1-119-230.pdf

เอกพล สุมานันทกุล และ ศิริชัย กาญจนวาสี. (2561). การพัฒนาแบบประเมินการจัดการศึกษาที่มุ่งสู่ความเป็นเลิศสำหรับโรงเรียนเอกชน. An Online Journal of Education, 13(1), 118- 134. https://so01.tci-thaijo.org/index.php/OJED/article/view/141664

Sallis, E. (2002). Total quality management in education (3rd ed.). London Kogan Page.