การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนการสอนโดยบูรณาการภูมิปัญญาอาหารไทย สู่การปฏิบัติสำหรับการดูแลสุขภาพของกลุ่มผู้สูงวัย
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) พัฒนารูปแบบการจัดการเรียนการสอนโดยบูรณาการภูมิปัญญาอาหารไทยสู่การปฏิบัติสำหรับการดูแลสุขภาพของกลุ่มผู้สูงวัย 2) เปรียบเทียบความสามารถในการดูแลสุขภาพด้านอาหารสำหรับผู้สูงวัยก่อนและหลังการจัดการเรียนรู้ตามรูปแบบที่พัฒนาขึ้น และ 3) ศึกษาพัฒนาการด้านสุขภาพของกลุ่มผู้สูงวัย หลังการใช้รูปแบบการจัดการเรียนการสอนโดยบูรณาการภูมิปัญญาอาหารไทยสู่การปฏิบัติที่พัฒนาขึ้น กลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้สูงวัยหรือผู้ดูแลผู้สูงวัย ตำบลแหลมฟ้าผ่า 30 คน ได้มาจากการสุ่มอย่างง่าย เครื่องมือที่ใช้ คือ แบบวิเคราะห์เอกสาร แบบสัมภาษณ์ คู่มือการใช้รูปแบบการเรียนการสอน แบบประเมินความสามารถ แบบบันทึก และประเด็นการสนทนากลุ่ม วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน
การทดสอบเครื่องหมาย และการวิเคราะห์เนื้อหา ผลการวิจัย พบว่า 1) รูปแบบการจัดการเรียนการสอนโดยบูรณาการภูมิปัญญาอาหารไทยสู่การปฏิบัติสำหรับการดูแลสุขภาพของกลุ่มผู้สูงวัย (LIFE3Model) ที่พัฒนาขึ้นมีองค์ประกอบ 4 ส่วน คือ (1) หลักการ (2) วัตถุประสงค์ (3) ขั้นตอนการจัดการเรียนการสอน ได้แก่ (3.1) ศึกษารูปแบบการใช้ชีวิตของผู้สูงวัย (3.2) ให้ปฏิบัติอย่างอิสระและร่วมกันสังเกต (3.3) ให้ข้อมูลย้อนกลับเพื่อปรับพฤติกรรม (3.4) ดูแลและให้คำแนะนำโดยผู้เชี่ยวชาญ (3.5) ประเมินผลและสะท้อนคิด และ (3.6) วิวัฒน์รูปแบบการใช้ชีวิต และ (4) เงื่อนไขความสำเร็จ โดยรูปแบบมีความเหมาะสมสอดคล้องอยู่ในระดับมากที่สุด 2) ความสามารถในการดูแลสุขภาพด้านอาหารสำหรับผู้สูงวัย หลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และ 3) หลังการจัดการเรียนการสอนด้วยรูปแบบการเรียนการสอนที่พัฒนาขึ้นผู้สูงวัยมีพัฒนาการทางสุขภาพที่สูงขึ้น
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กิตติ วงศ์สาสวด. (2560). ปัจจัยที่ส่งผลต่อคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุในจังหวัดภาคตะวันออก. วารสารชุมชนวิจัย, 11(2), 21-38.
ชวิศา แก้วอนันต์. (2561).โภชนาการสำหรับผู้สูงอายุ. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยอีสเทิร์นเอเชีย ฉบับวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี, 12(2), 112-119.
นิจศิริ เรืองรังสี. (2542). เครื่องเทศ. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
บุญเลี้ยง ทุมทอง. (2556). ทฤษฎีและการพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้. เอส.พริ้นติ้ง ไทยแฟคตอรี่.
ประจักษ์ เพ็ญโพธิ์. (2563). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมส่งเสริมสุขภาพของผู้สูงอายุอำเภอวังทรายพูน จังหวัดพิจิตร.วารสารวิชาการ สำนักงานสาธารณสุขจังหวัดมหาสารคาม, 4(8), 210-223.
พิมพิสุทธิ์ บัวแก้ว. (2559). การดูแลสุขภาพและภาวะสุขภาพของผู้สูงอายุไทย.วารสารสมาคมนักวิจัย, 21(2), 94-108.
ศรุดา นิติวรการ. (2557). อาหารไทย: มรดกทางวัฒนธรรมของชาติ. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร, 5(1), 171-179.
สุวัฒน์ วัฒนวงศ์. (2547). จิตวิทยาเพื่อการฝึกอบรมผู้ใหญ่. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สิริพัชร์ เจษฎาวิโรจน์. (2546). การจัดการเรียนการสอนแบบบูรณาการ. บุ๊คพอยท์.
อัจศรา ประเสริฐสิน. (2561). สุขภาวะของผู้สูงอายุ: แนวคิดและปัจจัยที่เกี่ยวข้อง.วารสารสุขศึกษา, 41(1), 1-15.
Glickman, C. D., Gordon, S.P., & Jovita, M. (2010). Supervision and instructional leadership: A developmental approach (8thed). Allynand Bacon.