การถอดบทเรียนแหล่งเรียนรู้ที่เป็นภูมิปัญญาท้องถิ่นในเขตอนุรักษ์ เมืองเก่าฝั่งธนบุรีเพื่อการท่องเที่ยวบูรณาการสู่การจัดการเรียนรู้ในสถานศึกษา

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาแหล่งเรียนรู้ที่เป็นภูมิปัญญาท้องถิ่นในเขตอนุรักษ์เมืองเก่าฝั่งธนบุรี และ 2) ถอดบทเรียนแหล่งเรียนรู้ที่เป็นภูมิปัญญาท้องถิ่นในเขตอนุรักษ์เมืองเก่าฝั่งธนบุรีเพื่อการท่องเที่ยวบูรณาการ     สู่การจัดการเรียนรู้ในสถานศึกษา เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ กลุ่มผู้ให้ข้อมูล ประกอบด้วยผู้ทรงภูมิปัญญาท้องถิ่น จำนวน 15 คน และผู้ทรงคุณวุฒิ ได้แก่ ศึกษานิเทศก์ ครู อาจารย์ จำนวน 7 คน เครื่องมือที่ใช้ ได้แก่ แบบสัมภาษณ์ การวิเคราะห์ข้อมูลใช้การวิเคราะห์เนื้อหา ผลการวิจัยพบว่า 1) ภูมิปัญญาท้องถิ่นในเขตอนุรักษ์เมืองเก่าฝั่งธนบุรี ส่วนใหญ่เป็น     เพศหญิง มีอายุ  61 ปีขึ้นไป จบการศึกษาสูงกว่าระดับมัธยมศึกษา อาศัยอยู่ในเขตธนบุรีมากที่สุด ผลงานส่วนใหญ่เป็นงานที่ต้องใช้ฝีมือและมีความเก่าแก่ สาขาที่มีภูมิปัญญาท้องถิ่นมากที่สุด คือ สาขาคหกรรมด้านอาหาร กระบวนการเรียนรู้และสั่งสมประสบการณ์มีลักษณะที่แตกต่างกัน คือ การเรียนรู้ด้วยตนเอง และการได้รับการถ่ายทอดจากบิดา มารดา บรรพบุรุษ เครือญาติ สำหรับกรรมวิธีในการผลิตไม่ซับซ้อนเน้นการผลิตที่ทำกันได้ง่ายและใช้วัสดุที่มีอยู่ในท้องถิ่น 2) การถอดบทเรียนภูมิปัญญาท้องถิ่นบูรณาการสู่การจัดการเรียนรู้ในสถานศึกษา ภูมิปัญญาท้องถิ่นในเขตอนุรักษ์เมืองเก่าฝั่งธนบุรีเพื่อการท่องเที่ยวส่วนใหญ่เป็นสาขาคหกรรมด้านอาหาร สาขาศิลปกรรมด้านงานประดิษฐ์ และสาขาศิลปกรรมด้านหัตถกรรม สามารถบูรณาการกับกลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาไทยได้ทั้งในรายวิชาพื้นฐาน รายวิชาเพิ่มเติมและกิจกรรมพัฒนาผู้เรียนโดยสามารถนำไปบูรณาการในสาระการอ่าน การเขียน การฟัง การดูและการพูด และหลักการใช้ภาษาไทย ในระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 – 3