ผลการพัฒนาความสามารถของครูในการออกแบบกิจกรรมการเรียนรู้เชิงรุกเพื่อรับมือภัยพิบัติด้วยเครือข่ายเชิงพื้นที่ร่วมกับการสร้างบทเรียนร่วมกัน: กรณีศึกษาโรงเรียน อบต.ทรายขาว-ท่าฮ่อ จังหวัดเชียงราย
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลการพัฒนาความสามารถของครูในการออกแบบกิจกรรมการเรียนรู้ เชิงรุกเพื่อรับมือภัยพิบัติด้วยเครือข่ายเชิงพื้นที่ร่วมกับการสร้างบทเรียนร่วมกัน กลุ่มเป้าหมายเป็นครูโรงเรียน อบต.ทรายขาว-บ้านท่าฮ่อ จังหวัดเชียงราย 18 คน เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แผนการฝึกอบรมครู แบบประเมินการออกแบบกิจกรรมการเรียนรู้เชิงรุกเพื่อรับมือภัยพิบัติ และแบบสัมภาษณ์ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ค่าเฉลี่ย และการวิเคราะห์เนื้อหา ผลการวิจัยพบว่า 1) ครูมีความสามารถในการออกแบบกิจกรรมการเรียนรู้เชิงรุกเพื่อรับมือภัยพิบัติอยู่ในระดับดี โดยสามารถเลือกวิธีการจัดการเรียนรู้ และเทคนิคการเรียนรู้เชิงรุกที่หลากหลาย เหมาะสมกับผลการเรียนรู้และวัยของผู้เรียน ได้แก่ (1) ใช้สถานการณ์จำลองเพื่อเอาชีวิตรอดจากภัยกราดยิง เพื่ออพยพหนีแผ่นดินไหวและอัคคีภัย (2) ใช้เกมมิฟิเคชั่น เช่น เกมเศรษฐีเรียนรู้วิธีพ้นภัยแผ่นดินไหว เกมบิงโกสู้โรคโควิด-19 (3) ใช้เพลงกระตุ้นความตระหนัก คือ เพลงแผ่นดินไหวรำลึก เพลงล้างมือบ่อย ๆ (4) ใช้การแสดงบทบาทสมมุติเพื่อสร้างความเข้าใจ และความเห็นอกเห็นใจในการปฏิบัติตนแยกกักตัวที่บ้านทั้งในกรณีที่เป็นผู้ป่วยโควิด และเป็นผู้อาศัยร่วมบ้านกับผู้ป่วยโควิด (5) ใช้การสาธิตและฝึกปฏิบัติหลบแผ่นดินไหว และสวมหน้ากากอนามัย (6) ใช้กระบวนการและเครื่องมือทางภูมิศาสตร์ในการสร้างแผนที่เสี่ยงภัย และ (7) ใช้เทคนิคเส้นเวลาในการเรียนรู้ประวัติการเกิดแผ่นดินไหว และ 2) ผู้บริหารและครูมีวิสัยทัศน์ ครูทำงานเป็นทีม มีพลังบวก มองเห็นประโยชน์ร่วมกันจนนำไปสู่ความสำเร็จในออกแบบกิจกรรมการเรียนรู้เชิงรุกเพื่อรับมือภัยพิบัติให้กับผู้เรียนและชุมชน
Article Details
References
กุญชรี ค้าขาย. (2554). รายงานการวิจัยการสร้างเครือข่ายสังคมเพื่อขับเคลื่อนนวัตกรรมการพัฒนาองค์กร การศึกษา: บทเรียนภาคสนามจากโครงการวิจัยและพัฒนานวัตกรรมการเพิ่มประสิทธิภาพขององค์กร ทางการศึกษาด้วยการจัดการความรู้. สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา.
จักรกฤษณ์ จันทะคุณ. (2558). ภัยพิบัติศึกษา: แนวทางการจัดกิจกรรมการเรียนรู้เพื่อเตรียมความพร้อมรับมือภัยพิบัติ (ตอนที่ 1). วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 17(4), 188-201.
จักรกฤษณ์ จันทะคุณ. (2564). การพัฒนาหลักสูตรภัยพิบัติท้องถิ่นแผ่นดินไหว สำหรับโรงเรียนในพื้นที่เสี่ยงภัยแผ่นดินไหว ด้วยการจัดการความรู้. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 23(1), 384-398.
จักรกฤษณ์ จันทะคุณ และ สุพรทิพย์ ธนภัทรโชติวัต. (2564). การพัฒนาเครือข่ายโรงเรียนพัฒนาหลักสูตรภัยพิบัติท้องถิ่นแผ่นดินไหว จังหวัดเชียงราย. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 23(3), 395-410.
จักรกฤษณ์ จันทะคุณ, กษมะ กลิ่นเจริญ, และ อมรรัตน์ วัฒนาธร. (2564). การพัฒนาความสามารถในการเตรียมความพรัอมรับมือแผ่นดินไหว ของนักเรียนโดยใช้กิจกรรมเป็นฐาน: กรณีศึกษาโรงเรียนแม่ลาววิทยาคม จังหวัดเชียงราย. วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 6(12), 122-137.
เจือจันทร์ จงสถิตอยู่ และ อรุณศรี จิตต์แจ้ง. (2556). พลังเครือข่ายในพื้นที่. สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.
ชาริณี ตรีวรัญญู. (2560). การพัฒนากระบวนการเรียนการสอนเพื่อเสริมสร้างความสามารถในการพัฒนานวัตกรรมการเรียนการสอนของนิสิตครูโดยใช้แนวคิดการพัฒนาบทเรียนร่วมกันเสริมด้วยกระบวนการคิดการปฏิบัติตามปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง. วารสารครุศาสตร์, 45(2), 21-40.
ทิศนา แขมมณี. (2562). หลักสูตรฐานสมรรถนะกับบทบาทศึกษานิเทศก์แนวใหม่. http://www.watponcmpeo.files.wordpress.com.
ธนา นิลชัยโกวิทย์ และ อดิศร จันทรสุข. (2552). ศิลปะการจัดกระบวนการเรียนรู้เพื่อการเปลี่ยนแปลง: คู่มือกระบวนกรจิตตปัญญา. เอส.พี.เอ็น. การพิมพ์.
ประพนธ์ ผาสุกยืด. (2550). การจัดการความรู้ (KM): ฉบับขับเคลื่อน LO (พิมพ์ครั้งที่ 2). สำนักพิมพ์ใยไหม.
วจี ปัญญาใส. (2562). การสานพลังภาคีเครือข่ายสร้างนวัตกรรมพัฒนาการอ่านออกเขียนได้เพื่อส่งเสริมความรอบรู้ด้านสุขภาวะ.วารสารวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์, 14(2), 137-147.
วิจารณ์ พานิช. (2559). ขอบฟ้าใหม่ในการจัดการความรู้. ภาพพิมพ์.
สมบูรณ์ ตันยะ, สิทธิศักดิ์ จุลศิริพงษ์, ประมวล ตันยะ, สิรินาถ จงกลกลาง, ชยพล ธงภักดี และ ลลิตา ธงภักดี. (2559). การพัฒนาเครือข่ายการเรียนรู้ด้านการสอนตามแนวปฏิรูปการศึกษาในสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน จังหวัดนครราชสีมา. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏกำแพงเพชร, 22(1), 14-22.
สุพจน์ เจิมสวัสดิพงษ์. (2557). สารจากอธิบดีกรมทรัพยากรธรณี. การประชุมสัมมนา เรื่อง บทเรียนแผ่นดินไหวแม่ลาว เชียงราย ภัยพิบัติใกล้ตัว 20 พฤศจิกายน 2557 ณ โรงแรมเดอะสุโกศล กรุงเทพมหานคร (หน้า ข). สํานักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.
สุรีรัตน์ อารีรักษ์ สกุลก้องโลก. (2563). การพัฒนาสมรรถนะการจัดการเรียนรู้ของครูคณิตศาสตร์โดยใช้การ พัฒนาบทเรียนร่วมกันในโรงเรียนประถมศึกษาจังหวัดนนทบุรี. วารสารศึกษาศาสตร์ มสธ., 13(1), 175-190.
สิริพันธุ์ สุวรรณมรรคา. (2556). Teachers as Learner: การสร้างชุมชนแห่งการเรียนรู้ทางวิชาชีพครูโดยใช้ กระบวนการชี้แนะและการเป็นพี่เลี้ยง. (วีดิทัศน์). ปิโก (ไทยแลนด์) ร่วมกับคณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2563). การจัดการเรียนรู้ฐานสมรรถนะเชิงรุก. 21 เซ็นจูรี่.
สำนักเฝ้าระวังแผ่นดินไหว กรมอุตุนิยมวิทยา. (2557). รายงานการเกิดแผ่นดินไหวบริเวณจังหวัดเชียงราย. https://www.seismology.tmd.go.th/.../seismo-doc-140470345.
หฤทัย อนุสสรราชกิจ และ วราลี ถนอมชาติ. (2562). การพัฒนาชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพด้วยการพัฒนาบทเรียนร่วมกันเพื่อส่งเสริมสมรรถนะการจัดการเรียนรู้ของครูปฐมวัยในจังหวัดจันทบุรี. วารสารวไลยอลงกรณ์ปริทัศน์ (มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์), 9(2), 1-11.
อาจอง ชุมสาย ณ อยุธยา. (2556). การบรรยายพิเศษ เรื่อง “ภัยพิบัติโลก… รุนแรงกว่าที่คิด” https://www.file:///C:/Users/asus/Downloads/aridablue,+Journal+manager,+02+Dr.Arjong.pdf
Adiyoso, W., & Kanegae, H. (2013). Effectiveness of disaster-based school program on students’ earthquake-preparedness. Journal of Disaster Research, 8(5), 1009-1017.
Baker-Doyle, K. J. (2021). Transformative teachers: Teacher leadership and learning in a connected world. Harvard Education Press.
Chen, F. (2014). Primary investigation on reform of post practice mode based on school-enterprise collaborative innovation. https://www.atlantis-press.com/proceedings/icetss-14/14672.
Consortium for Disaster Education Indonesia. (2011). A framework of school-based disaster preparedness. http://www.preventionweb.net/.../26013_26008aframeworkofschool.
Dufty, N. (2018). A new approach to disaster education. http://www.researchgate.net/publication/329105392.
Fernandez, C. (2002). Learning from Japanese approaches to professional development: The case of lesson study. Journal of teacher education, 53(5), 393-405.
Hargreaves, D. H. (2003). Education epidemic: Transforming secondary schools through innovation networks.https://www.demos.co.uk/files/educationepidemic.pdf
Roberts, J. (2012). Observational feedback: A valid tool or a recipe for disaster?. Australian Educational Leader, 34(3), 22-25.
Shaw R., Shiwaku, K., & Takeuchi Y. (2011). Disaster education. Emerald Publisher.
Yılmaz, E. (2014). School-based disaster education through curricular and extra-curricular activities: Acomparative case study.
Yusuf, R., Fajri, I., & Gani, S. A. (2022,). Disaster education in disaster-prone schools: A systematic
review. In IOP Conference Series: Earth and Environmental Science, International Conference on Environmental, Energy and Earth Science (pp.1-7). https://doi:10.1088/1755-1315/1041/1/012034