The Relationship between Digital Leadership of School Administrators and Learning Organization of Private Schools under Buriram Provincial Educational Office
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The purpose of this study was to study level and relationship between the digital leadership of private school administrator and learning organization of private school under Buriram Provincial Educational Office. There were 291 samples selected from administrators and teachers of private schools under Buriram Provincial Educational Office in the academic year 2023. The research instruments were rating scale questionnaires. The digital leadership of private school administrator questionnaire with reliability .97 and the learning organization of private school questionnaire with reliability .96. Data were analyzed by frequency, percentage, mean, standard deviation, and Pearson’s product-moment correlation coefficient (r). The research result found that. 1) The organization culture of private schools under Buriram Provincial Educational Office in overall was high level. When considering each aspect were found that all aspect at high level, ordered by mean were the digital communication, digital literacy and skills, digital professional, digital vision and the digital supports in administration respectively. 2)The learning organization of private schools under Buriram Provincial Educational Office in overall was high level. When considering each aspect were found that the personal mastery empowerment was the highest level and other aspect were high level, ordered by mean were the shared vision, system thinking, learning culture, knowledge management and the technology application respectively. 3) The relationship between the digital leadership of school administrators and learning organization of private schools under Buriram Provincial Educational Office in overall was positively correlated with statistically significant at .01. The correlated coefficient was .89.
Article Details
References
กฤษฎาพร ชาพิศร, วลัยพรรณ อ้วนนาแวง, และ จิติยาภรณ์ เชาววรากุล. (2566). ภาวะผู้นำดิจิทัลของผู้บริหารสถานศึกษาในโรงเรียนเอกชนเขตบางพลัดกรุงเทพมหานคร. วารสารบริหารการศึกษา มศว, 20(39), 115-126.
เกตุชญา วงษ์เพิก. (2564). การพัฒนาภาวะผู้นำเชิงกลยุทธ์ในยุคดิจิทัลสู่องค์การแห่งการเรียนรู้. วารสารนวัตกรรมการศึกษาและการวิจัย, 5(2), 467-478.
ฉัตรพงศ์ ชูแสงนิล. (2563) ). ความสัมพันธ์ระหว่างภาวะผู้นำเชิงเทคโนโลยีของผู้บริหารสถานศึกษากับการเป็นองค์การแห่งการเรียนรู้ของสถานศึกษาในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานราธิวาส เขต 2 [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
ชญานิศ โฆษิตพิมานเวช และเอกราช โฆษิตพิมานเวช. (2566). ภาวะผู้นําดิจิทัลของผู้บริหารโรงเรียนเอกชน. วารสารมณีเชษฐาราม วัดจอมมณี, 6(4), 249-264.
ชีวิน อ่อนลออ, สุชาติ บางวิเศษ, กานนท์ แสนเภา, และสวิตา อ่อนลออ. (2563). ภาวะผู้นำยุคดิจิทัล สำหรับนักบริหารการศึกษา. วารสารวิทยาลัยบัณฑิตเอเชีย, 10(1), 108-119.
ณัฐวิภา อุดชุมนารี. (2565). ภาวะผู้นำดิจิทัลของผู้บริหารโรงเรียนตามความคิดเห็นของครูในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาสกลนคร. วารสารวิทยาการจัดการมหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร, 2(2), 103-116.
ทศม วรประวัติ. (2565). รูปแบบการบริหารสถานศึกษาเอกชนเพื่อส่งเสริมความเป็นองค์การแห่งการเรียนรู้ [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยนเรศวร. https:// nuir.lib.nu.ac.th/dspace/bitstream/123456789/ 5827/3/Tasama Voraprawat.pdf
บุญชม ศรีสะอาด. (2553). การวิจัยเบื้องต้น (พิมพ์ครั้งที่ 8). สุวีริยาสาส์น.
บุญชม ศรีสะอาด. (2556). วิธีการทางสถิติสำหรับการวิจัย เล่ม 1 (พิมพ์ครั้งที่ 5). สุวีริยาสาส์น.
ปุญญฤทธิ์ วิทยอุดม และสรรฤดี ดีปู่. (2566). แนวทางการพัฒนาภาวะผู้นำเชิงดิจิทัลองผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครราชสีมา เขต 2. วารสารวิชาการศิลปศาสตร์และวิทยาศาสตร์, 10(1), 1-13.
พรนิพา แก้วบุตร, รัชตา ธรรมเจริญ และ จุฑารัตน์ คชรัตน์. (2561). ความสัมพันธ์ระหว่างความเป็นองค์การแห่งการเรียนรู้กับประสิทธิผลของโรงเรียนเอกชนประเภทสามัญศึกษา จังหวัดสงขลา. วารสารเครือข่ายวิทยาลัยพยาบาลและการสาธารณสุขภาคใต้, 5(1), 1-15.
พิทักษ์ ทิพย์วารี. (2558). รูปแบบการพัฒนาภาวะผู้นำทางนวัตกรรมสำหรับผู้บริหารสถาบันการพลศึกษา [วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
ภูรีรัตน์ สุกใส. (2565). ความสัมพันธ์ระหว่างภาวะผู้นำดิจิทัลของผู้บริหารสถานศึกษากับความเป็นองค์การแห่งนวัตกรรมของสถานศึกษาระดับมัธยมศึกษาในจังหวัดอุตรดิตถ์ [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยนเรศวร.
สำนักงานศึกษาธิการจังหวัดบุรีรัมย์. (2566). ข้อมูลสารสนเทศด้านการศึกษา จังหวัดบุรีรัมย์ ปีการศึกษา 2566. https:// brmpeo.moe.go.th
วรวรรณ อินทร์ชู และ จิติมา วรรณศรี. (2565). ความสัมพันธ์ระหว่างภาวะผู้นำดิจิทัลของผู้บริหารสถานศึกษากับการใช้เทคโนโลยีในการจัดการเรียนรู้ ของโรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษากำแพงเพชร เขต 2. Journal of Roi Kaensarn Academi, 7(6), 301-311.
อรรวินท์ วรประวัติ. (2564). สภาพความเป็นโรงเรียนแห่งการเรียนรู้ของสถานศึกษาเอกชน สังกัดสำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมการศึกษาเอกชน อำเภอเมือง จังหวัดนครราชสีมา [วิทยานิพนธ์ปริญญาโท, มหาวิทยาลัยนเรศวร].
Bennett, N., & Lemoine, J. (2014). What VUCA really means for you. Business Horizons, 57(3), 1-7. https://www. researchgate.net/publication/260313997_What_a_difference_a_word_
makes_Understanding_threats_to_performance_in_a_VUCA_world
Cascio, J. (2020). Facing the age of chaos. https:// medium.com/@cascio/facing-the-age-of-chaos-b00687b1f51d
Cronbach, L. J. (1990). Essentials of psychological testing (5th ed.). Harper Collins.
Jiracheewewong, E. (2023). Tools for transforming from VUCA World to BANI World: A case of educational sector in Thailand. STOU Education Journal, 16 (2), 1-12.
Krejcie, R. V., & Morgan, D. W. (1970). Determining size for research activities. Education and Psychological Measurement, 30(3), 607-610.
Marquardt, M. J. (2011). Building the learning organization: Achieving strategic advantage through a commitment to learning (3rd ed.). Nicholas Brealey.
Senge, P. M. (1990). The fifth discipline: The art and practice of the learning organization. Century Press.
Sheninger, E. (2019). Pillars of digital leadership in education. http:// leadered.com/pillars-of-digital-leadership/
