การพัฒนาหลักสูตรท้องถิ่นเรื่องทองบางสะพานที่บ้านป่าร่อน ของโรงเรียนบางสะพานวิทยา จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ โดยใช้การวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม

Main Article Content

นิภา เพชรสม

บทคัดย่อ

 


               การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาองค์ความรู้ท้องถิ่นเรื่องทองบางสะพานที่บ้าน  ป่าร่อน และ 2) พัฒนาหลักสูตรท้องถิ่นเรื่องทองบางสะพานที่บ้านป่าร่อน ของโรงเรียนบางสะพานวิทยา จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ โดยใช้การวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม 3) ศึกษาผลการใช้หลักสูตรท้องถิ่นเรื่องทองบางสะพานที่บ้านป่าร่อนของโรงเรียนบางสะพานวิทยา จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ กลุ่มเป้าหมายมี 3 กลุ่ม ได้แก่ 1) กลุ่มผู้ให้ข้อมูลด้านความต้องการของชุมชน 2) กลุ่มผู้ให้ข้อมูลด้านองค์ความรู้ท้องถิ่น 3) กลุ่มทดลองใช้หลักสูตรท้องถิ่น พื้นที่เป้าหมาย คือ บ้านป่าร่อน ตำบลร่อนทอง อำเภอบางสะพาน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสัมภาษณ์ 2 ฉบับ แบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและแบบประเมินหลักสูตรท้องถิ่น สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ข้อมูลเชิงคุณภาพใช้การวิเคราะห์เชิงเนื้อหา


            ผลการวิจัย พบว่า 1) องค์ความรู้ท้องถิ่นเรื่องทองบางสะพานที่บ้านป่าร่อน พบว่า การขุดและร่อนทองบางสะพาน เกิดขึ้นครั้งแรกในสมัยพระเจ้าอยู่หัวบรมโกศ ปีพุทธศักราช 2290 (สมัยกรุงศรีอยุธยา) และมีต่อเนื่องมาถึงสมัยต้นกรุงรัตนโกสินทร์ แหล่งแร่ทองคำบางสะพานที่พบอยู่ในเขตบ้านป่าร่อน ตำบลร่อนทอง อำเภอบางสะพาน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ บริเวณที่ขุดพบทองคำมาก ได้แก่ ริมคลองทอง ริมห้วยจังหัน มีสภาพทางธรณีวิทยาประกอบด้วย ดิน ทรายแป้ง ดินและกรวด ทองบางสะพานเป็นแร่ทองคำเนื้อดีที่สุดในประเทศไทยหรือเรียกว่า “นพคุณเนื้อเก้า” มีลักษณะเป็นเม็ด เกร็ดหรือไร ชาวบ้านเรียกว่า ทองเม็ด เชื่อว่าเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ สามารถป้องกันภยันตรายและภูตผีปีศาจได้ การขุดและการร่อนทองของชาวบ้านที่บ้านป่าร่อน มีลักษณะขุดหาแร่รายย่อยหรือ   การร่อนแร่ที่ไม่ใช่การทำเหมือง เครื่องมือขุดทองและร่อนทอง ได้แก่ จอบ ชะแลง ค้อนอีเตอร์ และเลื่อยไม้  2) การพัฒนาหลักสูตรท้องถิ่นเรื่องทองบางสะพานที่บ้านป่าร่อน ของโรงเรียนบางสะพานวิทยา จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ โดยใช้การวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม  พบว่าองค์ประกอบของหลักสูตรท้องถิ่นประกอบด้วย วิสัยทัศน์ พันธกิจ เป้าหมาย คำอธิบายรายวิชา หน่วยการเรียนรู้จำนวน 4 หน่วย และแผนการจัดการเรียนรู้ จำนวน 8 แผน เวลาเรียน 20 ชั่วโมง 3) ผลการทดลองใช้หลักสูตรท้องถิ่น นักเรียนมีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนหลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียนร้อยละ 17.03      ผลการประเมินหลักสูตรท้องถิ่นพบว่าทุกองค์ประกอบของหลักสูตรท้องถิ่นมีความสอดคล้องกัน และหลักสูตรท้องถิ่นมีความสอดคล้องกับบริบทและความต้องการจำเป็นของโรงเรียนและท้องถิ่น         

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
เพชรสม น. (2021). การพัฒนาหลักสูตรท้องถิ่นเรื่องทองบางสะพานที่บ้านป่าร่อน ของโรงเรียนบางสะพานวิทยา จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ โดยใช้การวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม. วารสารวิชาการ มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์, 7(2), 34–48. สืบค้น จาก https://so05.tci-thaijo.org/index.php/hssnsru/article/view/244433
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

กระทรวงศึกษาธิการ. (2553). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พุทธศักราช 2542 แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 3) พ.ศ.2553. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์คุรุสภาลาดพร้าว.

กาญจนา บุญส่ง และ นิภา เพชรสม. (2556). ชุดฝึกอบรมการพัฒนาหลักสูตรท้องถิ่นและหลักสูตรสถานศึกษาที่เน้นอาเซียน. เพชรบุรี: มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี.

ชูชัย มีนุช. (2555). การพัฒนาหลักสูตรท้องถิ่น เรื่อง ตาลดโตนดที่บ้านไร่กร่าง ตำบลไร่สะท้อน อำเภอบ้านลาด จังหวัดเพชรบุรี โดยกระบวนการวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม (วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต). เพชรบุรี: มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี.

ณภัทร ศิลปศร. (2553). การพัฒนาหลักสูตรท้องถิ่น เรื่อง สัตว์ที่อาศัยในระบบนิเวศน์ป่าชายเลน ตำบลปากทะเล อำเภอบ้านแหลม จังหวัดเพชรบุรี โดยกระบวนการวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม (วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต). เพชรบุรี: มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี.

ธีรวุฒิ เอกะกุล. (2558). การวิจัยปฏิบัติการ (Action Research). อุบลราชธานี: บริษัทยงสวัสดิ์อินเตอร์ กรุ๊ป จำกัด.

นลินี ทวีสิน. (2555). การประชุมวิชาการระดับชาติ พ.ศ.2555. กรุงเทพฯ: สำนักงานปลัดกระทรวงศึกษาธิการ.

บงกชพร กรุดนาค. (2555). การวิจัยหลักสูตรท้องถิ่น เรื่อง สารสกัดสมุนไพรและปุ๋ยหมักธรรมชาติจากภูมิปัญญาท้องถิ่น ตำบลกลัดหลวง อำเภอท่ายาง จังหวัดเพชรบุรี โดยใช้การวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม (วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต). เพชรบุรี: มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี.

บุญนาค ติวกุล. (2553). ชนบทไทย: การพัฒนาสู่ประชา–สังคม. นครปฐม: คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร.

ประสาท เนืองเฉลิม. (2556). วิจัยการเรียนการสอน. กรุงเทพฯ: บริษัทวี.พริ้นท์ (1991) จำกัด.

วรรณี แกมเกตุ. (2551). วิธีวิทยาการวิจัยทางพฤติกรรมศาสตร์. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

วิจิตร ศรีสอ้าน. (2555). การประชุมวิชาการระดับชาติ พ.ศ.2555. กรุงเทพฯ: สำนักงานปลัดกระทรวงศึกษาธิการ.

ศุภลักษณ์ คำขยาย. (2559). การพัฒนาหลักสูตรท้องถิ่น เรื่อง บัวที่บ้านคลองสิบศอกของโรงเรียนวัดรังสิต จังหวัดปทุมธานี โดยใช้การวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม (วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต). เพชรบุรี: มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี.

สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2557). รายงานการวิจัยแนวทางการพัฒนาการศึกษาไทยกับการเตรียมความพร้อมสู่ศตวรรษที่ 21. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: บริษัทพริกหวานกราฟฟิค จำกัด.