การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้นาฏศิลป์เพื่อเสริมทักษะเรื่องฟ้อนซอปั่นฝ้าย โดยวิธีการสอนแบบทักษะปฏิบัติของแฮร์โรว์
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนารูปแบบ เปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนรู้ก่อนและหลังเรียน เพื่อประเมินความพึงพอใจของนักเรียนที่มีต่อรูปแบบการจัดการเรียนรู้นาฏศิลป์ เพื่อเสริมสร้างทักษะนาฏศิลป์เรื่องฟ้อนซอปั่นฝ้ายโดยวิธีการสอนแบบทักษะปฏิบัติของแฮร์โรว์ กลุ่มตัวอย่างได้แก่นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นโรงเรียนลับแลศรีพิทยา จำนวน 20 คน ใช้เทคนิคเลือกแบบเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ ได้แก่ รูปแบบการจัดการเรียนรู้นาฏศิลป์แบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ทักษะทางด้านนาฏศิลป์ แบบสอบถามความพึงพอใจของนักเรียน การวิเคราะห์ข้อมูลและสถิติที่ใช้ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานและการทดสอบ ที
ผลการวิจัยพบว่ารูปแบบการจัดการเรียนรู้นาฏศิลป์ แบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ทักษะทางด้านนาฏศิลป์โดยวิธีการสอนแบบทักษะปฏิบัติของแฮร์โรว์ มีขั้นตอนทั้งสิ้นจำนวน 5 ขั้นตอน ขั้นที่ 1 ขั้นการเลียนแบบ ขั้นที่ 2 ขั้นการลงมือกระทำตามคำสั่ง ขั้นที่ 3 ขั้นการกระทำอย่างถูกต้องสมบูรณ์ ขั้นที่ 4 ขั้นการแสดงออก และขั้นที่ 5 ขั้นการกระทำอย่างเป็นธรรมชาติ และจัดเป็นหน่วยการเรียนรู้ 3 หน่วย ได้แก่ หน่วยที่ 1 ประวัติการแสดงฟ้อนซอปั่นฝ้าย ใช้เวลาเรียน 2 ชั่วโมง หน่วยที่ 2 เรื่องนาฏยศัพท์ ภาษานาฏศิลป์ รำตีบท เบื้องต้น ใช้เวลาเรียน 4 ชั่วโมง หน่วยที่ 3 เรื่องท่ารำการแสดงชุดฟ้อนซอปั่นฝ้าย ใช้เวลาเรียน 8 ชั่วโมง รวมเวลาใช้ชุดกิจกรรมการเรียนรู้ จำนวน 14 ชั่วโมงมีประสิทธิภาพระหว่างเรียน/หลังเรียนเท่ากับ 83.16/83.00 ซึ่งสูงกว่าร้อยละ 80/80 และมีผลการเรียนก่อนและหลังได้เรียนรู้รูปแบบกิจกรรมนาฏศิลป์เพื่อเสริมสร้างทักษะนาฏศิลป์เรื่อง ฟ้อนซอปั่นฝ้ายโดยวิธีการสอนแบบทักษะปฏิบัติของแฮร์โรว์ แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ที่ระดับ 0.05 โดยหลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียนและความพึงพอใจของนักเรียนที่มีต่อรูปแบบการจัดการเรียนรู้นาฏศิลป์อยู่ในระดับพึงพอใจมาก
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กิตติศักดิ์ ฉายรัตน์. (2556). การแสดงพื้นเมือง. สืบค้นเมื่อ 19 เมษายน 2560. จาก
http://guru.sanook.com/4514/
จุฬาลักษณ์ รักพงษ์.(2559). การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้โดยวิธีการสอนแบบร่วมมือ วิชาหน้าที่พลเมืองชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์.ปริญญานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต(หลักสูตรและการสอน). มหาวิทยาลัยราชถัฏอุตรดิตถ์
ชัยยงค์ พรหมวงศ์. (2553). ระบบสื่อการสอน. กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ทองสุข วงศ์ทิพย์. (2549). วิทยานิพนธ์การสร้างชุดกิจกรรมเสริมทักษะ การเขียนสะกดคำภาไทย ตามมาตราตัวสะกด สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 1. อุตรดิตถ์ : มหาวิทยาลัยราชภัฏ อุตรดิตถ์
ทิศนา แขมมณี. (2545). รูปแบบการเรียนการสอนทางเลือกที่หลากหลาย.กรุงเทพฯ :
ด่านสุทธาการพิมพ์
.(2555). ศาสตร์การสอน:องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ.
พิมพ์ครั้งที่ 16. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นิยวรรณ จันทร์แก้ว.(2551). การพัฒนารูปแบบการเรียนรู้แบบร่วมมือสหกิจคณิตศาสตร์สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาชั้นปีที่ 1. ปริญญานิพนธ์การศึกษามหาบันฑิต(หลักสูตรและการสอน). มหาวิทยาลัยราชภัฏสงขลา.
บุญเกื้อ ควรหาเวช. (2550). นวัตกรรมการศึกษา. กรุงเทพฯ : ภาควิชาเทคโนโลยีการศึกษา
มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ บางเขน.
. .(2552). นวัตกรรมการศึกษา. พิมพ์ครั้งที่ 4 กรุงเทพฯ : SR Printing.
. . (2553). นวัตกรรมการศึกษา. พิมพ์ครั้งที่ 5 กรุงเทพฯ : SR Printing.
ประพิศ ทรงวิชา. (2553). การพัฒนาชุดการเรียนการสอนโดยบูรณาการปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง
กลุ่มสาระการเรียนรู้การงานอาชีพและเทคโนโลยี หน่วยการเรียนรู้ การปลูกไม้ดอก
ไม้ประดับ ชั้นประถมศึกษาปีที่ 4. ปริญญานิพนธ์ คม.(หลักสูตรและการสอน). สกลนคร:
บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.(ถ่ายเอกสาร)
ปัทมา จารุรัตนวิบูลย์.(2552). การพัฒนาบทเรียนคอมพิวเตอร์ช่วยสอน กลุ่มสาระการงานอาชีพและเทคโนโลยี เรื่องการเลี้ยงสัตว์ ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 โรงเรียนนาคประสิทธิ์
จังหวัดนครปฐม. ปริญญานิพนธ์ศษ.ม. (เทคโนโลยีการศึกษา).กรุงเทพฯ: บัณฑิตศึกษามหาวิทยาลัยศิลปากร.
พัทวรรณ เกิดสมนึก. (2554). การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้ภาษาไทยแบบPSQ4R สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6.ปริญญานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต(หลักสูตรและการสอน).มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
พสิษฐ์สุธา มหายศนันท์. (2561). การอนุรักษ์ภูมิปัญญาพื้นบ้าน ฟ้อนซอปั่นฝ้าย อำเภอลับแล จังหวัดอุตรดิตถ์. มหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์ : อุตรดิตถ์
พิมลรัตน์ วงแสน.(2552).การพัฒนาหน่วยการเรียนรู้แลลบูรณาการเรื่องพลเมืองดีตามปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงโดยใช้รูปแบบการสอนแบบร่วมมือกันเรียนรู้ของนักเรียนชั้นประถมศึกษา ปีที่ 4 โรงเรียนอนุบาลประจักษ์ศิลปาคม จังหวัดอุดรธานี. วิทยานิพนธ์ปริญญา ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต(หลักสูตรและการสอน).บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยขอนแก่น. ถ่ายเอกสาร.
ระพินทร์ โพธิ์ศรี (2559). หลักและทฤษฎีการวัดและประเมินผลการเรียนรู้. (พิมพ์ครั้งที่ 3 หน้า 237 –
268). อุตรดิตถ์ : คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์
-------------------. (2556). การสร้างชุดกิจกรรมการเรียนรู้.อุตรดิตถ์:คณะครุศาสตร์
มหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์.
รัตนะ บัวสนธ์.(2552). การวิจัยและพัฒนานวัตกรรมการศึกษา.กรุงเทพฯ:คำสมัย.
วัชรี จารุสาร.(2551).วิทยานิพนธ์การพัฒนาการจัดการเรียนรู้นาฏศิลป์โดยใช้แนวทาง คาร์ล ออร์ฟเพื่อพัฒนาความคิดสร้างสรรค์ของนักเรียนชั้นปะถมศึกษาปีที่ 1. มหาวิทยาลัยศิลปากร.กรุงเทพฯ.
วิชัย วงษ์ใหญ่. (2552). การพัฒนาหลักสูตรและการสอนมิติใหม่. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ
: โอเดียนสโตร์
วิบูรณ์ บูรณรมณ์. (2551). ตำนานเมืองอุตรดิตถ์. ป.การพิมพ์ : อุตรดิตถ์.
วีระ ไทยพานิช. (2529). การออกแบบระบบการเรียนวิธีนำไปสู่การปรับปรุงการสอน. กรุงเทพฯ : ภาควิชาเทคโนโลยี คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
รัตมณี เสนีกาญจน์. (2552). วิทยานิพนธ์การพัฒนาชุดกิจกรรมการเรียนรู้แบบค้นพบ เรื่องเทคนิค การสร้างภาพศิลปะ สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 2. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยราชภัฏ จันเกษม.
ศิริชัย กาญจนวาสี, ดิเรก ศรีสุโข และทวีวัฒน์ ปิตยานนท์. 2535.การเลือกใช้สถิติที่เหมาะสมสำหรับ
การวิจัยทางสังคมศาสตร์. กรุงเทพมหานคร : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ศิริพร ไชยพันนา.(2552). การพัฒนาบทเรียนคอมพิวเตอร์ช่วยสอน เรื่อง พืชสำหรับนักเรียน
ชั้นประถมศึกษาปีที่ 4. วิทยานิพนธ์ ศษ.ม. (เทคโนโลยีการศึกษา). กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัย
มหาวิทยาลัยศิลปากร.(ถ่ายเอกสาร)
ศศิมินตรา บุญรักษา.( 2557). รูปแบบการจัดการเรียนรู้ทักษะการสื่อสารภาษาอังกฤษ เรื่องสัตว์
เลี้ยงแสนรู้(The Wonderful Pets)โดยวิธีการสอนภาษาเพื่อการสื่อสารสำหรับนักเรียน
ชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนบ้านหนองน้ำรัด(พรหมาประชาสงเคราะห์)สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาแพร่ เขต 1 . ปริญญานิพนธ์ คม.(หลักสูตรและการสอนภาษาอังกฤษ). บัณฑิตมหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์
สุวธิดา ล้านสา. (2558). วิทยานิพนธ์การพัฒนาชุดกิจกรรมการเรียนรู้โดยใช้กระบวนการสืบเสาะหา ความรู้เพื่อส่งเสริมความสามารถในการคิดวิเคราะห์และจิตวิทยาศาสตร์สำหรับนักเรียน ชั้นประถมศึกษาปีที่ 4. มหาวิทยาลัยศิลปากร : กรุงเทพฯ.
สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา. (2551). ตัวชี้วัดและสาระการเรียนรู้แกนกลางกลุ่มสาระ การเรียนรู้ศิลปะ ตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์กรมวิชาการกระทรงศึกษาธิการ
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ.(2545). ทฤษฎีการเรียนรู้เพื่อพัฒนากระบวนการคิดต้นแบบการเรียนรู้ทางด้านหลักทฤษฎีและแนวปฏิบัติ.พิมพ์ครั้งที่ 1 กรุงเทพมหานคร: โครงการพัฒนาคุณภาพการเรียนการสอน สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ.
Joyce.B.and Weil.M (2000) Model of eaching ( 6 th ed.) USA :Allyn and Bacon.
www.gotoknow.org/posts/643535 สืบค้นวันที่ 25 สิงหาคม 2561
www.gotoknow.org/posts/561214 สืบค้นวันที่ 20 ธันวาคม 2561
www.utdid.com/utdid1/html/0000156.html สืบค้นเมื่อวันที่ 19 สิงหาคม 2561
www.lablaedph.com/?action=map สืบค้นเมื่อวันที่ 1 กันยายน 2561
www.snrujst.snru.ac.th/wp-content/uploads/2016/08/SNRU-JST-1-2-1.pdf
สืบค้นวันที่ 20 มกราคม 2562
บทสัมภาษณ์ อาจารย์สมชาย ปงศรีชัย วันที่ 4 มีนาคม 2561 ณ อำเภอลับแล จังหวัดอุตรดิตถ์
บทสัมภาษณ์ นางสีนวล หมวกทอง วันที่ 4 มีนาคม 2561 ณ อำเภอลับแล จังหวัดอุตรดิตถ์
