กลวิธีพิเศษการเดี่ยวจะเข้เพลงกราวใน สองชั้น ทางครูแสวง อภัยวงศ์
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษากลวิธีพิเศษเดี่ยวจะเข้เพลงกราวใน สองชั้น ทางครูแสวง อภัยวงศ์ เพื่อสืบค้นบริบทที่เกี่ยวข้องกับการเดี่ยวจะเข้เพลงกราวใน สองชั้น ทางครูแสวง อภัยวงศ์ และเป็นการอนุรักษ์ เผยแพร่ ไม่ให้สูญหายไปตามกาลเวลา ซึ่งผลการวิจัยมีดังต่อไปนี้ เพลงกราวใน เป็นบทเพลงที่จัดอยู่ในประเภทเพลงหน้าพาทย์ ใช้สำหรับประกอบการแสดงประกอบอากัปกิริยาการยกทัพของฝ่ายยักษ์ ถือได้ว่าเป็นเพลงเดี่ยวสูงสุด ทั้งนี้เพราะเป็นแหล่งรวมศิลปะการประพันธ์เพลงไว้ครบทุกรูปแบบ ทั้งยังเป็นที่รวมเทคนิคการบรรเลงของแต่ละเครื่องดนตรีไว้อย่างครบครัน การเดี่ยวจะเข้เพลงกราวใน สองชั้น ทางครูแสวง อภัยวงศ์ นี้ มีลักษณะการประดิษฐ์ทางเดี่ยวที่เป็นลักษณะเฉพาะของจะเข้ที่โดดเด่น เนื่องจากครูมีความสามรถที่จะบรรเลงได้ทั้งเครื่องสายและปี่พาทย์ โดยในเพลงกราวในนี้ได้มีการสอดแทรกกลวิธีพิเศษสำหรับการบรรเลงเดี่ยวจะเข้ไว้ได้อย่างครบถ้วน พบกลวิธีพิเศษในการบรรเลงเดี่ยวจะเข้ 7 รูปแบบ เรียงลำดับการใช้มากสุดถึงน้อยที่สุด ได้แก่ การดีดลากเสียง การดีดสะบัดสอง เสียง การดีดทิงนอยร่วมกับการดีดรูดสาย การดีดทิงนอยติดต่อกัน การดีดสะบัดเสียงเดียวระหว่างสายทุ้มกับสายลวด การดีดทิงนอยสลับกับการดีดเปิดสายเอก การดีดเปิดสายเอกสลับกับการดีดทิงนอย โดยได้ถ่ายทอดทางเดี่ยวนี้ไว้ให้กับครูระวีวรรณ ทับทิมศรี เป็นครูจะเข้ที่มีชื่อเสียงในปัจจุบัน
คําสําคัญ : กราวใน สองชั้น, เดี่ยวจะเข้, ครูแสวง อภัยวงศ์
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กรณีศึกษาทางนางมหาเทพกษัตตริยสมุห (ครูบรรเลง สาคริก).
(วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. กรุงเทพฯ.
บุญเชิด พิณพาทย์. (2540). การศึกษาเพลงเดี่ยวกราวในสามชั้นทางระนาดเอก. (ปริญญานิพนธ์มหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศรีนคริ
นทรวิโรฒประสานมิตร. กรุงเทพฯ.
พงษ์ศิลป์ อรุณรัตน์. (2550). ปฐมบทดนตรีไทย. นครปฐม: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยศิลปากร.
มนตรี ตราโมท และวิเชียร กุลตัณฑ์. (2523). ฟังและเข้าใจเพลงไทย. พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์ไทยเขษม.
อาทร ธนวัตน์. (2542). การศึกษาเพลงเดี่ยวกราวในทางจะเข้. (วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.กรุงเทพฯ.
อุทิศ นาคสวัสดิ์. (2530). ทฤษฎีและปฏิบัติดนตรีไทย (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ: ศิริวิทย์.