ประสิทธิผลของโปรแกรมกลุ่มบําบัดตามแนวคิดการปรับความคิดและพฤติกรรม ร่วมกับการฝึกสมาธิบําบัดต่อความวิตกกังวลของนักศึกษาพยาบาล
คำสำคัญ:
การบําบัดตามแนวคิดการปรับความคิดและพฤติกรรม, สมาธิบําบัด, ความวิตกกังวล, นักศึกษาพยาบาลบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้เป็นงานวิจัยกึ่งทดลอง (Quasiexperimental research) มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา ประสิทธิผลของโปรแกรมกลุ่มบําบัดตามแนวคิดการ ปรับความคิดและพฤติกรรมร่วมกับการฝึกสมาธิบําบัด ต่อความวิตกกังวลของนักศึกษาพยาบาล ดําเนินการ วิจัยโดยแบ่งกลุ่มตัวอย่างเป็น 2 กลุ่มเป็นกลุ่มทดลอง และกลุ่มควบคุม แล้วเปรียบเทียบก่อนและหลังการ ทดลอง กลุ่มตัวอย่างเป็นนักศึกษาพยาบาล คณะ พยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยปทุมธานี จังหวัด ปทุมธานี จํานวน 56 คน คัดเลือกกลุ่มตัวอย่างโดยวิธี สุ่มอย่างง่าย แบ่งเป็นกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม กลุ่มละ 28 คน ในกลุ่มทดลองจะได้รับโปรแกรมกลุ่ม บําบัดตามแนวคิดการปรับความคิดและพฤติกรรม ร่วมกับการฝึกสมาธิบําบัด ส่วนกลุ่มควบคุมได้รับการ ให้คําปรึกษาจากอาจารย์ประจําชั้นตามปกติ
เครื่องมือที่ใช้ในการศึกษา มี 2 ประเภท ได้แก่ 1) เครื่องมือที่ใช้ในโปรแกรมกลุ่มบําบัดตามแนวคิดการ ปรับความคิดและพฤติกรรมร่วมกับการฝึกสมาธิบําบัด และสื่อการสอนการฝึกสมาธิบําบัด 2) เครื่องมือเก็บ รวบรวมข้อมูล ได้แก่ แบบบันทึกข้อมูลทั่วไป และ แบบ ประเมินความวิตกกังวล (State Anxiety & Trait Anxiety) ของสปิลเบอเกอร์ (Speilberger’s, 1983) ฉบับภาษาไทย ซึ่งหาความเที่ยงคํานวณจากสูตร สัมประสิทธิ์แอลฟาของครอนบาค (Cronbach’s Alpha Coefficient) เท่ากับ 0.78 สถิติเชิงคุณภาพที่ ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลส่วนบุคคล คือ ร้อยละและ ค่าเฉลี่ย เปรียบเทียบความแตกต่างของคะแนนความ วิตกกังวลของนักศึกษาพยาบาลก่อนและหลังการ ทดลอง และเปรียบเทียบระหว่างกลุ่มทดลองและกลุ่ม ควบคุม โดยใช้สถิติ t – test independent sample ผลการวิจัยพบว่า
1. กลุ่มทดลอง หลังได้รับโปรแกรมกลุ่มบําบัด ตามแนวคิดการปรับความคิดและพฤติกรรมร่วมกับการ ฝึกสมาธิบําบัด มีระดับคะแนนความวิตกกังวลต่ํากว่า ก่อนการทดลอง อย่างมีนัยสําคัญที่ระดับ 0.05
2. กลุ่มทดลอง หลังได้รับโปรแกรมกลุ่มบําบัด ตามแนวคิดการปรับความคิดและพฤติกรรมร่วมกับการ ฝึกสมาธิบําบัด มีระดับคะแนนวิตกกังวลต่ํากว่ากลุ่ม ควบคุม อย่างมีนัยสําคัญที่ระดับ 0.05
ผลจากการวิจัยแสดงให้เห็นว่าโปรแกรมกลุ่ม บําบัดตามแนวคิดการปรับความคิดและพฤติกรรม ร่วมกับการฝึกสมาธิบําบัด มีประสิทธิภาพสามารถลด ความวิตกกังวลของนักศึกษาพยาบาลได้ และนักศึกษา พยาบาลมีการปรับความคิดเชิงบวกเพิ่มขึ้นในการ แก้ปัญหาและสามารถเผชิญปัญหาได้อย่างเหมาะสม
เอกสารอ้างอิง
นันทวัช สิทธิรักษ์ และคณะ. (2558). จิตเวช ศิริราช DSM-5 / ภาควิชาจิตเวชศาสตร์ คณะแพทยศาสตร์ ศิริราชพยาบาล. พิมพ์ครั้งที่ 2 กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยมหิดล คณะแพทยศาสตร์ โรงพยาบาล รามาธิบดี.
ปราโมทย์ สุขนิชย์ และ มาโนช หล่อตระกูล. (2541). คู่มือการวินิจฉัยและดูแลรักษาผู้ป่วยโรควิตกกังวล. (ฉบับปรับปรุงครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: เอส.ซี.พริ้นท์.
พระธรรมปิฎก. (2542). วิธีคิดตามหลักพุทธธรรม. พิมพ์ครั้งที่ 6. กรุงเทพฯ: สยาม.
พระไพศาล วิสาโล. (2559). ความสุขที่ปลายจมูก. พิมพ์ครั้งที่ 9. กรุงเทพฯ: เครือข่ายพุทธิกา.
พิมพิมล วงศ์ไชยา และคณะ. (2557). ความวิตกกังวลและความรู้สึกเป็นส่วนหนึ่งต่อหอผู้ป่วยของนักศึกษา พยาบาลศาสตรบัณฑิตที่ฝึกปฏิบัติวิชาสุขภาพจิตและการพยาบาลจิตเวช. วารสารวิทยาลัย พยาบาลบรมราชชนนี อุตรดิตถ์, ปีที่ 6 ฉบับที่ 2 : กรกฎาคม - ธันวาคม 2557.
ไพรัช วงศ์ศรีตระกูล. (2554). ปัจจัยทางการศึกษาที่มีผลต่อความเครียดและความวิตกกังวลของนักศึกษา มหาวิทยาลัยธนบุรี. การประชุม วิชาการ มสธ. วิจัย ประจําปี 2554. 124-135.
พุทธทาสภิกขุ. (2536). วิธีฝึกสมาธิวิปัสสนาฉบับสมบูรณ์. กรุงเทพฯ: รุ่งแสงการพิมพ์.
มาโนช หล่อตระกูล และ ปราโมทย์ สุขนิชย์. (2552). จิตเวชศาสตร์ รามาธิบดี. พิมพ์ครั้งที่ 3 กรุงเทพฯ: ภาควิชาจิตเวชศาสตร์ คณะแพทยศาสตร์ โรงพยาบาลรามาธิบดี มหาวิทยาลัยมหิดล.
ยุพาพักตร์ รักมณีวงษ์และคณะ. (2554). ผลของโปรแกรมกลุ่มบําบัดตามแนวคิดการปรับความคิดและ พฤติกรรม ร่วมกับการฝึกอานาปานสติบําบัดสมาธิต่อความวิตกกังวลในนิสิตพยาบาล. โครงการวิจัย ของคณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร.
ศุภวรรณ ธนุภาพรังสรรค์ และ มาลีวัล เลิศสาครศิริ. (2559). ผลของการใช้รูปแบบการฝึกสมาธิโดยบูรณา การสติปัฏฐาน 4 กับเอสเคที 1 ต่อความสามารถทางสมอง ความตระหนักรู้ในตนเองและสัมฤทธิ์ ผลทางการเรียนของนักศึกษาพยาบาล. วารสารพยาบาลศาสตร์สงขลานครินทร์ ปีที่ 36 ฉบับพิเศษ กันยายน-ธันวาคม, หน้า 13-26.
สายฝน เอกวรางกูร. (2558). การพยาบาลจิตเวชและสุขภาพจิต: ศาสตร์และศิลป์สู่การปฏิบัติ 1. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ไทม์ พริ้นติ้ง.
สมพร กันทรดุษฏี เตรียมชัยศรี. (2559). สมาธิบําบัดแบบ SKT. ( ออนไลน์). กรุงเทพ: คณะสาธารณสุข มหาวิทยาลัยมหิดล.
สมโภชน์ เอี่ยมสุภาษิต. (2541). ทฤษฎีและเทคนิคการปรับพฤติกรรม. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุจิตรา กฤติยาวรรณ. (2547). ผลของการให้คําปรึกษารายกลุ่มตามแนวคิดการปรับเปลี่ยนความคิดและ พฤติกรรม ต่อการลดภาวะวิตกกังวลในนักศึกษาพยาบาล. วิทยานิพนธ์ปริญญาพยาบาลศาสตร มหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
อรพรรณ ลือบุญธวัชชัย.( 2545). การพยาบาลสุขภาพจิตและจิตเวช. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ด่าน สุทธาการพิมพ์ .
Beck, A. T. (1976). Cognitive Therapy and the Emotion disorders. New York: International universities Press.
Beck, A. T. (1995). Cognitive Therapy : basics and beyond, New York: Guilford.
Gail W. Stuart., (1998). Cognitive Behavior Therapy. M.C. Escher/Coordon Art, Baarn, Halland.
Joyce Bonnie S. (1996). Cognitive Therapy, New York: Guilford Press.
Lazarus, R. S. & Folkman, S. (1984). Stress appraisal and coping. New York: Springer.
Moscaritoto, L. M. (2009). Interventional strategies to decrease nursing student anxiety in the clinical learning environment. Journal of Nursing Education, 48(1), 17-24.
Selye, H. (1986). The Stress of Life. New York: McGraw-Hill.
Speilberger, C. D. (1983). Manual for the State-Trait Anxiety Inventory (STAI). Palo Alto: Consulting Psychologist press.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของ สถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับสถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค และคณาจารย์ท่านอื่นๆในสถาบันฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
