AN ANALYSING OF THE PROBLEMS AND SOLUTIONS IN WRITING CHINESE BY CHINESE BUSINESS COMMUNICATION MAJORING THAI STUDENTS TO STUDY IN FACULTY OF LIBERAL ARTS, SRIPATUM UNIVERSITY
Keywords:
PROBLEMS AND SOLUTIONS, WRITING CHINESE, THAI STUDENTSAbstract
This research aims to study the problems reasons and solutions of Chinese for Business Communication majoring Thai students in writing Chinese of faculty of Liberal Arts, Sripatum University. Population that were used in this study were 31 Chinese for Business Communication majoring Thai students in term 2/2559.
This research is a qualitative research, The number of 31 test papers has been used as a tool to analyses problems which divided into 4 parts: 1. Translate from Thai sentence into Chinese; 2. Make sentences; 3. Put the words in the right order. 4. Write essay.
The results have shown that: there are 5 main types of Chinese Writing Problems for Thai Students: 1) inappropriate word using; 2) overuse of words or components; 3) missing words or components; 4)wrong sentence sorting; 5) other problems; The reasons are shown in 4 aspects 1) Difficulty of Chinese 2) Learners 3) Lecturers 4) Textbooks; Researcher suggested 4 ways to solve the problems 1) student centered 2) Lecturers 3) Textbooks 4) external support.
References
จรัลวิไล จรูญโรจน์, ม.ล. (2558). ภาษาศาสตร์เบื้องต้น. พิมพ์ครั้งที่ 6. กรุงเทพฯ:มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ดียู ศรีนราวัฒน์ และคณะ. (2558). ภาษาและภาษาศาสตร์. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ธุมวดี สิริปัญญาฐิติ. (2559). ปัญหาการเรียนการสอนภาษาจีนระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย แผนการเรียนศิลป์ภาษาจีนเขตภาคตะวันออกของไทย. วารสารศิลปศาสตร์ปริทัศน์ 22: 9-19.
พินทิพ ทวยเจริญ. (2539). ภาษาศาสตร์เชิงจิตวิทยา. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพฯ:มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
พิเศษ เจียจันทร์พงศ์. (2528). ศาสนาและการเมืองในกรุงสุโขทัย ศิลปวัฒนธรรมฉบับพิเศษ. กรุงเทพฯ: มิติชน.
แพรวา เพชรเชิดชู. (2552).การวิเคราะห์ข้อผิดพลาดในการใช้คำบุพบทภาษาจีนของนักเรียนไทยระดับมัธยมศึกษาตอนปลายในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑล. รายงานการวิจัย มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิต.
มหาวิทยาลัยศรีปทุม. (2560). คณะศิลปศาสตร์. สืบค้นเมื่อวันที่ 20 มิถุนายน 2559 จาก https://www.spu.ac.th/fac/liberal-arts/.
วรากร แซ่พุ่น. (2560). การศึกษาสภาพและปัญหาการเรียนการสอนภาษาจีนของโรงเรียนมัธยมศึกษาใน จังหวัดยะลา. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา, 12: 126-136.
ศุภชัย แจ้งใจ. (2552). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการเรียนภาษาจีนของผู้เรียน สาขาวิเทศธุรกิจจีนและสาขาจีนศึกษา คณะวิเทศศึกษา มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตภูเกต. คณะการศึกษานานาชาติ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
สุพิชญา ชัยโชติรานันท์. (2558). การศึกษาข้อผิดพลาดการแปลภาษาไทยเป็นภาษาจีนของนักศึกษา สาขาวิชาภาษาจีนธุรกิจในมิติด้านไวยากรณ. วารสารปัญญาภิวัฒน์, 1: 116-126.
สุภิญญา เรือนแก้ว. (2552). ความสำคัญของภาษาจีนในปัจจุบัน. บทความวิชาการ สาขาภาษาจีน คณะมนุษยศาตร์และสังคมศาตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
สุรีพร ไตรจันทร์.(2557). สภาพปัญหาการเรียนการสอนภาษาจีนในประเทศไทยยุคปัจจุบัน.ของนักเรียนระดับอาชีวศึกษา. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยปทุมธานี, 2:195-199.
สุวรรณ เลียงหิรัญถาวร.(2556). การศึกษาสภาพการจัดการเรียนการสอนภาษาจีนในระดับมัธยมศึกษาตอนปลายของโรงเรียนในจังหวัดเชียงใหม่. วารสารศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยแม่โจ, 2: 43-59.
เหยิน จิ่งเหวิน. (2008). รอบรู้ภาษาจีน. สำนักพิมพ์ : อมรินทร์, สนพ.
Li, Y. (2015). การวิเคราะห์ข้อผิดพลาดในการเรียงลำดับคำในประโยคภาษาจีนของนักศึกษาไทย 泰国学生汉语作文中的语序偏误分析. วิทยานิพนธ์ หลักสูตรการสอนภาษาจีนสำหรับชาวต่างชาติ คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเจียงซี.
Lu, J. (1994). วิเคาะห์ข้อผิดพลาดทางไวยากรณ์ของชาวต่างชาติที่เรียนภาษาจีน 外国人学汉语的语法偏误分析. Language Teaching and Linguistic Studies《语言教学与研究》, 1: 49-64.
Qiao, P. (2016).The error analysis and teaching strategies of learning Chinese grammar-The middle school students of Thailand as an example. Thesis for the degree of Master of teaching Chinese to speakers of other languages. Faculty of Arts. Zhengzhou University.
Xie, Y. (2012). การวิเคราะห์ข้อผิดพลาดและแนวทางแก้ไขในการเขียนภาษาจีนของนักศึกษาไทย泰国学生写作偏误分析及其对策.วิทยานิพนธ์ หลักสูตรการสอนภาษาจีนสำหรับชาวต่างชาติ คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยจิ้งโจว.
Downloads
Published
Issue
Section
License
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของ สถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับสถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค และคณาจารย์ท่านอื่นๆในสถาบันฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
