แนวทางพัฒนาศักยภาพการท่องเที่ยวเชิงประวัติศาสตร์ ย่านเมืองเก่า อำเภอเมือง จังหวัดภูเก็ต

บทคัดย่อ

           การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษานโยบายด้านการท่องเที่ยวของย่านเมืองเก่า การมีส่วนร่วมในการพัฒนาด้านการท่องเที่ยวของคนในชุมชนย่านเมืองเก่า และแนวทางการพัฒนาศักยภาพการท่องเที่ยวของย่านเมืองเก่า อำเภอเมือง จังหวัดภูเก็ต
            เครื่องมือที่ใช้ คือแบบสอบถาม กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่นักท่องเที่ยวชาวไทย จำนวน 400 คน กลุ่มคนในชุมชนย่านเมืองเก่า จำนวน 400  คนและการสัมภาษณ์เชิงลึก ตัวแทนหน่วยงานภาครัฐจำนวน 3  คน และกลุ่มผู้ประกอบการในย่านเมืองเก่า จำนวน 11 แห่ง
             สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ในกลุ่มตัวอย่างที่เป็นนักท่องเที่ยวและกลุ่มผู้อยู่อาศัยในย่านเมืองเก่า  การสัมภาษณ์เชิงลึก (In-depth Interview) 2 กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่หน่วยงานภาครัฐ จำนวน 3 แห่ง และกลุ่มผู้ประกอบการในย่านเมืองเก่า จำนวน 11 แห่ง  แล้วนำข้อมูลมาวิเคราะห์เนื้อหา  (Content Analysis)
              ผลการศึกษา พบว่า 1) นโยบายการพัฒนาด้านการท่องเที่ยวของภาครัฐยังคงพัฒนาได้ไม่ครบถ้วนโดยภาครัฐควรทำความร่วมมือกับคนในชุมชนเพื่อให้การดำเนินงานเป็นไปตามเป้าหมาย     2) ชาวบ้านในชุมชนย่านเมืองเก่ายังขาดความรู้และการมีส่วนร่วมในการพัฒนาด้านการท่องเที่ยว ภาครัฐควรจัดหาบุคลากรที่มีความรู้ด้านการพัฒนาการท่องเที่ยวมาอบรมให้ความรู้กับชาวบ้านอย่างสม่ำเสมอ 3) ผู้ประกอบการส่วนใหญ่ให้ความร่วมมือกับหน่วยงานท้องถิ่นและคนในชุมชนจะประกอบอาชีพค้าขายของที่ระลึก ผลิตภัณฑ์ในท้องถิ่น เพื่อเป็นการกระจายรายได้และการมีส่วนร่วมของคนในชุมชน และ 4) นักท่องเที่ยวส่วนใหญ่มีทัศนคติที่ดีต่อปัจจัยต่างๆ ได้แก่ ด้านแหล่งท่องเที่ยว ด้านกิจกรรม ด้านสิ่งอำนวยความสะดวก ด้านที่พัก ด้านความสะดวกในการเดินทาง ด้านอาหารและเครื่องดื่ม ด้านการบริการการท่องเที่ยว ด้านผลิตภัณฑ์ของที่ระลึกของชุมชน และศักยภาพในการจัดการด้านการท่องเที่ยว