ปัญหาทางกฎหมายในการคุ้มครองสิทธิของผู้เอาประกันภัย ศึกษากรณีการประกันชีวิต

บทคัดย่อ

            การวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัญหาทางกฎหมายในการคุ้มครองสิทธิของผู้เอาประกันภัย ศึกษากรณีการประกันชีวิต ซึ่งพิจารณาจากปัญหาที่ทำให้ผู้เอาประกันภัยเสียสิทธิประโยชน์ (1) ผู้รับประกันภัยบอกล้างสัญญาแล้วคืนค่าไถ่ถอนกรมธรรม์ (2) การเวนคืนกรมธรรม์ประกันภัยก่อนครบกำหนดสัญญา และ (3) ไม่มีการกำหนดระยะเวลาในการใช้ค่าสินไมทดแทน การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยศึกษาจากเอกสาร แนวคิด ทฤษฎี เอกสารทางกฎหมายที่เกี่ยวข้องทั้งของประเทศไทยและต่างประเทศ แล้วทำการวิเคราะห์เพื่อเสนอแก้ไขกฎหมาย
            จากการวิจัยพบว่า (1) การที่ผู้รับประกันภัยบอกล้างสัญญาแล้วคืนค่าไถ่ถอนกรมธรรม์บางกรณีเกิดจากตัวแทนเสนอขายหรือการโฆษณาของบริษัทประกันชีวิต ทำให้ผู้เอาประกันเชื่อว่า สุขภาพไม่สมบูรณ์ก็ทำสัญญาประกันชีวิตได้ เมื่อผู้รับประกัน บอกล้างสัญญาตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์มาตรา 865 ทำให้ผู้เอาประกันเสียสิทธิประโยชน์จากเงินที่นำไปทำสัญญา (2) ปัญหาการเวนคืนกรมธรรม์ หรือการยกเลิกสัญญาประกันชีวิต สาเหตุจากตัวแทน หรือ บริษัทมีนโยบาย ให้ผู้เอาประกันเวนคืนกรมธรรม์ ตามมาตรา 894 ทำให้ผู้เอาประกันได้รับเงินน้อยกว่ารับเงินครบกำหนดสัญญา และ (3) ปัญหาการใช้ค่าสินไมทดแทนไม่มีกฎหมายบัญญัติให้บริษัทต้องจ่ายค่าสินไหมทดแทนภายในระยะเวลาเท่าใดนับแต่เสียชีวิต ซึ่งบริษัทอาจใช้เวลาในการตรวจสอบนาน ทำให้ผู้รับประโยชน์ได้รับเงินค่าสินไหมทดแทนล่าช้า 
           ดังนั้น จึงควรแก้ไขกฎหมาย (1)ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 892 วรรคสอง ถ้าการบอกล้างสัญญาตามความในมาตรา 865 พิสูจน์ได้ว่ามูลเหตุมิได้เกิดจากผู้เอาประกันภัย และผู้รับประกันได้รับเบี้ยประกันภัยนั้นแล้ว ให้ผู้รับประกันภัยจ่ายคืนเบี้ยประกันภัยพร้อมดอกเบี้ยให้แก่ผู้เอาประกันภัยหรือทายาท (2) พระราชบัญญัติประกันชีวิต 2535 แก้ไขเพิ่มเติม(ฉบับที่ 2) พ.ศ.2551 มาตรา 70/3 ห้ามตัวแทน ชักชวน แนะนำ หรือ วิธีอื่นใดให้ผู้เอาประกันภัยยกเลิกกรมธรรม์ และ (3) มาตรา 37/2 ให้บริษัทใช้เงินทดแทนภายในสิบห้าวันนับแต่วันที่ได้รับแจ้งผู้เอาประกันภัยเสียชีวิต กรณีมีความจำเป็นให้รายงานสำนักงานคณะกรรมการกำกับและส่งเสริมการประกอบธุรกิจประกันภัย