การพัฒนาหลักสูตรรายวิชาเพิ่มเติม เรื่องฝายชะลอความชุ่มชื้น โดยใช้โครงงานเป็นฐาน กลุ่มสาระวิทยาศาสตร์ สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 โรงเรียนตำรวจตระเวนชายแดน

ผู้แต่ง

  • ระบูลย์กิตติ ชุมพรผ่อง ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม
  • ภานุมาศ หมอสินธ์ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม

คำสำคัญ:

การพัฒนาหลักสูตร, ฝายชะลอความชุ่มชื้น, โครงงานเป็นฐาน

บทคัดย่อ

      การวิจัยนี้มีจุดมุ่งหมายคือ (1) เพื่อสร้างและทดลองใช้หลักสูตรรายวิชาเพิ่มเติม เรื่องฝายชะลอความชุ่มชื้น โดยใช้โครงงานเป็นฐาน กลุ่มสาระวิทยาศาสตร์ สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 โรงเรียนตำรวจตระเวนชายแดน (2) เพื่อเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนภายหลังการจัดการเรียนรู้ตามหลักสูตรรายวิชาเพิ่มเติม เรื่องฝายชะลอความชุ่มชื้น โดยใช้โครงงานเป็นฐาน กลุ่มสาระวิทยาศาสตร์ สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 โรงเรียนตำรวจตระเวนชายแดนกับเกณฑ์ร้อยละ 70 (3) เพื่อศึกษาความพึงพอใจของนักเรียนที่มีต่อการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ตามหลักสูตรที่พัฒนา ผลการวิจัยพบว่า ได้หลักสูตรรายวิชาเพิ่มเติม เรื่องฝายชะลอความชุ่มชื้น โดยใช้โครงงานเป็นฐาน กลุ่มสาระวิทยาศาสตร์ สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 โรงเรียนตำรวจตระเวนชายแดนที่มีคุณภาพและมีดัชนีความสอดคล้อง IOC เท่ากับ 0.80-1.00 ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 สูงกว่าเกณฑ์ร้อยละ 70 ของคะแนนเต็มอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และนักเรียนมีความพึงพอใจต่อกิจกรรมการเรียนการสอนอยู่ในระดับมาก

เอกสารอ้างอิง

กรมวิชาการ. (2540). การประเมินผลจากสภาพจริง.กรุงเทพฯ: กรมวิชาการกระทรวงศึกษาธิการ.

กรมวิชาการ. (2546). แนวทางการวัดและประเมินผล ตามหลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐาน พ.ศ. 2544. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์คุรุสภาลาดพร้าว.

คเณศ ไมตรีสิทธิกร. (2559). วิเคราะห์พื้นที่เสี่ยงภัยแล้งบริเวณด้านตะวันออกเฉียงเหนือของจังหวัดพิษณุโลก. วิทยานิพนธ์ ปริญญาวิทยาศาสตรบัณฑิต (ภาควิชาทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม). มหาวิทยาลัยนเรศวร.

ดัชนี สอนรมย์. (2558). ผลการจัดกิจกรรมการเรียนรู้แบบโครงงาน เรื่อง ชีวิตกับสิ่งแวดล้อม เพื่อพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน ความสามารถในการแก้ปัญหาทางวิทยาศาสตร์ และความพึงพอใจของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6. วิทยานิพนธ์ (สาขาหลักสูตรและการสอน). บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.

บุญเลิศ คชายุทธเดช. (2551). บทบาทของสื่อกับวิกฤติสิ่งแวดล้อม การประชุมวิชาการสถาบันพระปกเกล้า ครั้งที่ 10 (2551). นนทบุรี : สถาบันพระปกเกล้า.

ปิยวรรณ ศิริสวัสดิ์. (2559). พัฒนาหลักสูตรเสริมการเรียนรู้วิทยาศาสตร์เรื่องภูมิปัญญาการย้อมผ้าด้วยสีธรรมชาติที่เน้นแหล่งเรียนรู้ในชุมชนเป็นฐานสำหรับนักเรียน ชั้นประถมศึกษาปีที่ 5-6. วารสารการศึกษาและการพัฒนาสังคม ฉบับที่ 12 ครั้งที่ 2

สำนักงานโครงการสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดา ฯ สยามบรมราชกุมารี. (2560) แผนพัฒนาเด็กและเยาวชนในถิ่นทุรกันดารตามพระราชดำริ สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดา ฯ สยามบรมราชกุมารี. ฉบับที่ 5 พ.ศ. 2560 – 2569

วิศระ เชียงหว่อ. (2561) การพัฒนาหลักสูตรรายวิชาเพิ่มเติม เรื่อง ป่าชายเลยคือชีวิต. วิทยานิพนธ์ ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต (ภาควิชาหลักสูตรและวิธีสอน). บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร

สุวิจักขณ์ อธิคมกุลชัย. (2555). การพัฒนาหลักสูตรรายวิชาเพิ่มเติม เรื่อง โครงงานวิทยาศาสตร์ผลิตภัณฑ์จากท้องถิ่น สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6. มหานิพนธ์ระดับปริญญามหาบัณฑิต (สาขาวิชาหลักสูตรและการนิเทศ) ภาควิชาหลักสูตรและวิธีสอน บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร.

Taba H. (1962). Curriculum Development Theory and Practice. NewYork: Harcourt, Brace & World, INC.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2022-06-20

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย