ค่านิยมองค์การและคุณภาพการให้บริการของสำนักงานประกันสังคม จังหวัดปทุมธานี
คำสำคัญ:
ค่านิยมองค์การ, คุณภาพการให้บริการ, สำนักงานประกันสังคมบทคัดย่อ
การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาค่านิยมองค์การของสำนักงานประกันสังคมจังหวัดปทุมธานี 2) เพื่อศึกษาระดับคุณภาพการให้บริการของสำนักงานประกันสังคมจังหวัดปทุมธานี 3) เพื่อเปรียบเทียบระดับค่านิยมองค์การของสำนักงานประกันสังคมจังหวัดปทุมธานี จำแนกตามลักษณะพื้นฐานทั่วไปของผู้ใช้บริการ 4) เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างค่านิยมองค์การกับคุณภาพการให้บริการของสำนักงานประกันสังคมจังหวัดปทุมธานี กลุ่มตัวอย่างที่ศึกษา คือ ผู้ใช้บริการ ณ สำนักงานประกันสังคมจังหวัดปทุมธานี จำนวน 400 คน เก็บข้อมูลโดยวิธีการสุ่มตัวอย่างแบบง่าย สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐานและ t-test การวิเคราะห์ความแปรปรวน (one way Anova) ทดสอบแบบของ Fisher’s Least Significant Difference (LSD) หรือ Dennett’s T3 และการหาค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์เพียร์สัน ผลการศึกษา ดังนี้
1. ระดับค่านิยมองค์การของผู้ใช้บริการที่มาติดต่อกับสำนักงานประกันสังคมจังหวัดปทุมธานี โดยภาพรวมอยู่ระดับมาก เมื่อพิจารณาตามรายด้าน โดยพบว่า ด้านความสง่างามและเป็นมิตร สูงสุด รองลงมา ได้แก่ ด้านการเสียสละทุ่มเทและอุทิศตน ด้านประสิทธิภาพบริการที่เป็นเลิศ และด้านการทำงานเป็นทีม ตามลำดับ
2. ระดับคุณภาพการให้บริการของสำนักงานประกันสังคมจังหวัดปทุมธานี โดยภาพรวมอยู่ระดับมาก เมื่อพิจารณาตามรายด้าน โดยพบว่า ด้านความพร้อมในการให้บริการ สูงสุด รองลงมา ได้แก่ ด้านความรับผิดชอบ ด้านสิ่งอำนวยความสะดวก ด้านกระบวนการให้บริการ ด้านความเชื่อถือไว้วางใจได้ และด้านความถูกต้อง ตามลำดับ
3. ผู้ใช้บริการที่มีอายุ สถานภาพสมรส ความถี่ในการใช้บริการแตกต่างกันมีความคิดเห็นเกี่ยวกับมีค่านิยมองค์การต่อสำนักงานประกันสังคมจังหวัดปทุมธานี แตกต่างกัน สำหรับ ค่านิยมองค์การมีความสัมพันธ์กับคุณภาพการให้บริการของสำนักงานประกันสังคมจังหวัดปทุมธานี มีความสัมพันธ์ระดับสูงทิศทางเดียวกัน
เอกสารอ้างอิง
ชัยวงศ์ ชวนะรักษ์. (2550). ค่านิยมร่วมขององค์กร. กรุงเทพฯ : อินฟอร์มีเดียบุคส์.
ธนกร บุญส่งเสริมสุข. (2551). ความคิดเห็นของผู้ประกันตนตามโครงการประกันสังคมต่อการให้บริการของโรงพยาบาลพระนครศรีอยุธยา. การค้นคว้าแบบอิสระ ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา.
นงค์นุช ปัญญาสุพัฒน์ และคณะ. (2548). คุณภาพการให้บริการของสำนักงานประกันสังคมจังหวัดนครปฐม. วิทยานิพนธ์ บธ.ม. การบริหารธุรกิจ. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
มยุรี เจริญทรัพย์. (2553). ค่านิยมที่เกี่ยวข้องกับการปฏิบัติงานของบุคลากรศูนย์การศึกษานอกโรงเรียน สารนิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต. สงขลา: มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
วชิรวัฒน์ เสี่ยงบุญ. (2549). ความพึงพอใจของประชาชนในบริการของสำนักงานประกันสังคมจังหวัดสมุทรสาคร.ปริญญานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการ. กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ศิริวรรณ จุลแก้ว. (2551). คุณภาพการให้บริการของสำนักงานประกันสังคมจังหวัดนครราชสีมา. ปัญหาพิเศษรัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต.ชลบุรี: มหาวิทยาลัยบูรพา.
อาทิตย์ ภู่ไพศาล. (2550). จิตวิทยาสังคม. กรุงเทพฯ: ซีแอ็ดยูเคชั่น.
อัมรัตน์ อนวัช. (2550). การประเมินความพึงพอใจของผู้ใช้บริการที่มีต่อบริการของสำนักงานประกันสังคมจังหวัดนครศรีธรรมราช. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต. กรุงเทพฯ: สถาบันบัณฑิตพัฒน บริหารศาสตร์.
อมาวสี พัชนี. (2554). การปฏิบัติตามค่านิยม 8 ประการและปัญหาในการปฏิบัติงานของพนักงานเขตโทรศัพท์ภาคตะวันออกเฉียงเหนือที่ 4. การศึกษาค้นคว้าอิสระ บธ.ม. มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
Burke. (1997). A Portfolio Assessment: A Handbook for Educators. New York: Addison- Wesley Publishing Company.
Fick. (1995). The Development of Human Resource. 2nded. New York: McGraw-Hill.
Goodman and Svyantek. (1999). Improving Life at Work. Behavioral Science Approaches to Organizational Change. California: Goodyear Publishing Company.
Oliver. (1990). The relationship of patient satisfaction with care and clinical outcomes. Medical care. 35(7), 714-730.
Parasuraman and et. al., (1990). Delivering Service Quality: Planning Customer Perceptions and Expectations. New York: Free Press.
Ronal. (1997). The Social Psychology of Organizations. New York: Willey.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2022 สถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของ สถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับสถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค และคณาจารย์ท่านอื่นๆในสถาบันฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
