The Public Assembly law of Federal Republic of Germany and Hong Kong Special Administrative Region of the People's Republic of China. The difference in freedom to assemble.

Authors

  • Yannawat Ploytes Faculty of Law, Southeast Bangkok College
  • Konjanrd Charoensook Pacific Institute of Management Science
  • Nashayagal Rattanavorragant Program in Laws, Muban Chombueng Rajabhat University
  • Nisita Settachai Pacific Institute of Management Science

Keywords:

Public Assembly, Law on public assembly

Abstract

        This article is a study on the law of the Public Assembly of the liberal democratic country, the Federal Republic of Germany, and the public assembly Law of the Hong Kong Special Administrative Region of the People's Republic of China. The study found that the Public Assembly under the German Public Assembly Law places importance on the administrative law to protect the fundamental rights of the people while the Public Assembly Law of the Hong Kong Special Administrative Region of the People's Republic of China clearly defines the powers and duties of the person responsible for overseeing the public assembly in each order of administration as well as a specific organization that oversees the exercise of government powers in relation to public gatherings. This can be used as guidance for improving the law of public assembly in Thailand.

 

References

กิจบดี ก้องเบญจภุช. (2561). หลักกฎหมายมหาชน. พิมพ์ครั้งที่1(ฉบับปรับปรุง). กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์รามคำแหง.

ชาญชัย แสวงศักดิ์. (2553). หลักกฎหมายมหาชน ความเป็นมา ทฤษฎี หลักการสำคัญ. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์วิญญูชน.

ทวีป มหาสิงห์. (2563). การก่อรูป “ทฤษฎีความยุติธรรม” ของจอห์น รอลส์. วารสารรัฐศาสตร์และรัฐประศาสนศาสตร์. 11, (ฉบับเพิ่มเติม) : 1-28.

นันทวัฒน์ บรมานันท์. (2560). หลักกฎหมายปกครองเกี่ยวกับบริการสาธารณะ. (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์วิญญูชน.

บรรเจิด สิงคะเนติ. (2558). หลักพื้นฐานของสิทธิเสรีภาพและศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ตามรัฐธรรมนูญ. (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์วิญญูชน.

ประภาดา ชอบชื่นชม, ตรีเพชร์ จิตรมหึมา และภูมิ โชคเหมาะ. (2562). ปัญหาการกำหนดโทษทางอาญาและมาตรการในการสลายการชุมนุมตามกฎหมายการชุมนุมสาธารณะ. วารสารชุมชนวิจัย. 13, (3) : 118-198.

สุนทร มณีสวัสดิ์. (2555). นิติธรรมและนิติรัฐ. ใน เอกสารประกอบคำสอนวิชาหลักกฎหมายมหาชน. (หน่วยที่ 4). กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

วรเจตน์ ภาคีรัตน์. (2557). ความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับกฎหมายปกครอง : หลักการพื้นฐานของกฎหมายปกครองและการกระทำทางปกครอง. พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์วิญญูชน.

วรนารี สิงห์โต. (2553). กฎหมายเกี่ยวกับการชุมนุมและเดินขบวนและการบังคับทางปกครองตามคำสั่งสลายการชุมนุมและการเดินขบวนในระบบกฎหมายเยอรมัน. วารสารกฎหมายปกครอง. 27, (1) : 106-129.

ศูนย์ข้อมูลเพื่อธุรกิจไทยในจีน. (2565). HONGKONG เขตบริหารพิเศษฮ่องกง. [ออนไลน์]. สืบค้นเมื่อ 25 กรกฎาคม 2565. จาก https://thaibizchina.com/country/hongkong/

อังกูร วัฒนรุ่ง. (2550). หลักแห่งความได้สัดส่วน (Principle of Proportionality). [ออนไลน์]. สืบค้นเมื่อ 25 กรกฎาคม 2565. จาก http://webcache.googleusercontent.com/search?q=cache:-nNmnQriO5AJ:www.bpp.go.th/bpp_st6/revolve

John Bordley Rawls. (1999). The Law of Peoples. Cambridge, MASS: Harvard University Press.

United Nation. (2022). Universal Declaration of Human Rights. [Online]. Retrieved June 24, 2022, from https://www.un.org/en/about-us/universal-declaration-of-human-rights

Downloads

Published

2022-12-21

Issue

Section

Research Articles