รูปแบบและกลไกการมีส่วนร่วมในการพัฒนาคุณภาพการจัดการศึกษา โรงเรียนในถิ่นทุรกันดารห่างไกลบนพื้นที่สูงภาคเหนือประเทศไทย
คำสำคัญ:
รูปแบบและกลไก, การมีส่วนร่วม, การพัฒนาคุณภาพการศึกษาบทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์หลักเพื่อศึกษารูปแบบและกลไกในการส่งเสริมการมีส่วนร่วมพัฒนาคุณภาพการจัดการศึกษาโรงเรียนในถิ่นทุรกันดารห่างไกลบนพื้นที่สูงภาคเหนือประเทศไทย โดยเลือกโรงเรียนในถิ่นทุรกันดารห่างไกลบนพื้นที่สูงเป็นกรณีตัวอย่าง 3 โรงเรียน การเก็บรวบรวมข้อมูลภาคสนามใช้เครื่องมือการวิจัย ได้แก่ แบบสำรวจข้อมูลพื้นฐานของโรงเรียน การสัมภาษณ์เชิงลึก การสนทนากลุ่ม และข้อมูลจากการศึกษางานวิจัยที่เกี่ยวข้องนำมาวิเคราะห์เนื้อหาสำคัญ (content analysis) โดยใช้โปรแกรม Atlas ti ช่วยวิเคราะห์เพื่อตอบประเด็นคำถามการวิจัย การนำเสนอผลการวิจัยเป็นเอกสารเชิงพรรณนา (Descriptive Research)
ผลการวิจัยพบว่า รูปแบบและกลไกส่งเสริมการมีส่วนร่วมพัฒนาคุณภาพการจัดการศึกษาของโรงเรียนในถิ่นทุรกันดารห่างไกลบนพื้นที่สูงในปัจจุบัน สรุปได้ 5 รูปแบบดังนี้ 1.รูปแบบและกลไกการมีส่วนร่วมตามสายงานบังคับบัญชา ลักษณะของรูปแบบ :เป็นรูปแบบที่เกิดขึ้นตามโครงสร้างของอำนาจหน้าที่ขององค์กรตามลำดับชั้นจากหน่วยงานระดับนโยบายจนถึงระดับพื้นที่ 2) รูปแบบและกลไกการมีส่วนร่วมจากองค์กรภาครัฐ ลักษณะของรูปแบบ:เป็นรูปแบบที่เกิดขึ้นตามโครงสร้างและอำนาจหน้าที่ขององค์การระดับนโยบายจนถึงระดับพื้นที่ในการให้การสนับสนุนปัจจัยพื้นฐานการจัดการศึกษาตามอำนาจหน้าที่และตามการร้องขอของโรงเรียน 3) รูปแบบและกลไกการมีส่วนร่วมจากภายนอก ลักษณะของรูปแบบ: เป็นรูปแบบที่เกิดขึ้นตามความศรัทธา เจตนาและความประสงค์เพื่อสนับสนุนปัจจัยพื้นฐานการจัดการศึกษาและการพัฒนาคุณภาพการศึกษา 4) รูปแบบและกลไกการมีส่วนร่วมจากองค์กรพัฒนาตามพระราชดำริ เป็นรูปแบบที่เกิดขึ้นตามโครงการพระราชดำริที่มีวัตถุประสงค์เฉพาะของเพื่อการพัฒนาคุณภาพการศึกษา ดังเช่นโรงเรียนในโครงการพัฒนาเด็กและเยาวชนในถิ่นทุรกันดาร ตามพระราชดำริสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯสยามบรมราชกุมารี โครงการพัฒนาดอยตุง ฯลฯ 5) รูปแบบและกลไกการมีส่วนร่วมโดยกระบวนการภายในของโรงเรียน ลักษณะของรูปแบบ: เป็นรูปแบบที่เกิดขึ้นเพื่อการแก้ปัญหาและพัฒนาคุณภาพการศึกษาของโรงเรียนโดยมุ่งตรงไปที่ผลที่ผลการเรียนรู้ที่จะเกิดขึ้นกับนักเรียนโดยตรงโดยผ่านระบบหลักสูตรและการเรียนการสอน ระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียน
เอกสารอ้างอิง
ชัยเสฏฐ์ พรหมศรี, (2561). ภาวะผู้นำสำหรับผู้บริหารองค์การ. แนวคิด ทฤษฎีและกรณีศึกษา. กรุงเทพฯ: ปัญญาชน.
จิระวดี สินทร. (2022). การบริหารระบบข้อมูลสารสนเทศเพื่อการจัดการที่ยั่งยืนของโรงเรียนมัธยมศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. Journal of Roi Kaensarn Academy, 7(4). สืบค้นจาก https://so02.tci-haijo.org/index.php/JRKSA/article/view/253072
ทิพย์วรรณ์ พัลวรรณ (2021). นวัตกรรมการประชาสัมพันธ์เชิงกลยุทธ์ผ่านการสื่อสารเครือข่ายสังคมออนไลน์ “พีอาร์ยุคโควิด ต้องพลิกวิกฤติเป็นโอกาส”. วารสารวารสารวิชาการสังคมมนุษย์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช. 11(1). สืบค้นจาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/humannstru62/article/view/250942/170226
นวนละออง สีดา, พจนีย์ มั่งคั่ง และ กัญภร เอี่ยมพญา. (2565). บทบาทผู้บริหารสถานศึกษาที่ส่งผลต่อการทำงานเป็นทีมของครูสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาฉะเชิงเทรา เขต 1. วารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร, 19(86), 8-22. สืบค้นจาก https://so02.tci-thaijo.org/index.php/SNGSJ/article/view/251912/173597
เบญริสา ตันเจริญ. (2562). กลยุทธ์การสื่อสารภายในองค์กรสำหรับองค์กรขนาดกลางและขนาดเล็ก. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏลำปาง. 8(1), สืบค้นจาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/JLPRU/article/view/198283
มนพ การกล้า,ชูศักดิ์ เอกเพชร และ นัฏจรี เจริญสุข. (2565). การพัฒนาระบบจัดเก็บข้อมูลสารสนเทศออนไลน์เพื่อการบริหารงานของโรงเรียนในเครือข่ายศรีลันตา สังกัดสํานักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาจังหวัดกระบี่. วารสารรัชภาคย์. 16(46), 197-216. สืบค้นจาก https://so05.tci-thaijo.org/index.php/RJPJ/article/view/256584/174453
สุนันธิณีย์ ม่วงเนียม. (2560). ความสัมพันธ์ระหว่างบทบาทผู้บริหารสถานศึกษากับการปฏิบัติงานของครูในโรงเรียนจัดการเรียนรวม สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษพิษณุโลก เขต 1. (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยนเรศวร. พิษณุโลก.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน.(2545). แนวทางพัฒนา “โรงเรียนคุณภาพ” ตามนโยบายสำนักงานปฏิรูปการศึกษา. แนวทางการบริหารและการจัดการศึกษาในเขตพื้นที่การศึกษาและสถานศึกษา. (พิมพ์ครั้งที่ 2 ) กรุงเทพฯ : สำนักงานปฏิรูปการศึกษา
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. ๒๕๖๐ - ๒๕๗๙. กรุงเทพมหานคร: พริกหวานกราฟฟิค
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2562). รายงานการศึกษารูปแบบและกลไกการมีส่วนร่วมและสมัชชา การศึกษา. กรุงเทพมหานคร: พริกหวานกราฟฟิค
เอกพล ดวงศรี. (2563). การมีส่วนร่วมในการจัดการศึกษาของประชาชนตามร่างพระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติฉบับใหม่. ศึกษาศาสตร์สาร มหาวิทยาลัยเชียงใหม่. 4(3), 1-15.
Biddulph, F., Biddulph, J., & Biddulph, C. (2003). Best evidence synthesis: The complexity of community and family influences on children’s achievement in New Zealand. Wellington: Research Division, Ministry of Education, 4.
Cohen, J.M., & Uphoff, N.T. (1981). Rural Development Participation: Concept and Measure For Project Design Implementation and Evaluation: Rural Development Committee Center for international Studies. New York: Cornell University Press.
Colletta, Nat J. and Gillian Perkins. (1995). Participation in Education. Environment Department Papers. Paper No.001. Participation Series. Washington, DC: The World Bank.
Heneveld, Ward and Helen Craig. (1996). Schools Count: World Bank Project Designs and the Quality of Primary Education in Sub-Saharan Africa. Washington, DC: The World Bank.
New zeland Ministry of Education. (2022). Refreshing the New Zealand Curriculum. https://nzcurriculum.tki.org.nz/Refreshing-the-New-Zealand-Curriculum
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2022 สถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของ สถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับสถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค และคณาจารย์ท่านอื่นๆในสถาบันฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
